Niemand zal ze uit Mijn hand rukken?

[JHM]

Als ik naar mezelf kijk dan keer ik iedere dag weer God de rug toe door zonden in gedachten, woorden en werken. En iedere dag opnieuw heb ik nodig dat God mij vasthoud, terughaalt, onderwijst enz anders zou er niets van mijn geloof en gelovigheid terecht komen. Ik ben soms jaloers op mensen die zo standvastig geloven, maar ik kan het ook zo moeilijk begrijpen dat iemand altijd zo vol geloof en overtuigd en keurig naar Zijn geboden leeft. En met tegenslagen of verleidingen zo Bijbels kan omgaan...

En dat ik, opnieuw afgedwaald, dan toch weer door God wordt opgezocht dmv Zijn Woord en Geest, dan voel ik mij ook niet-waardig zoals die vrouw uit de preek van ds. Roos, dat begrijp ik wel. Als je iemand pijn doet die je liefhebt schaam je je toch ook als diegene in plaats van zijn afkeuring alleen maar liefde en vergeving toont?

Ook mensen die op het oog een standvastig leven hebben hun worstelingen, de een meer dan de ander. Niet iedereen is daar even open over. Ik denk dat het belangrijker is dat we niet blijven hangen in de dingen die we niet goed doen, want daarvoor heeft God ons teveel lief.

[coby]

'Op het moment dat je de ware ruimte hebt wordt je juist het meest bestreden' is een gebrek aan vertrouwen en geloof in Gods woord, dat heet ZONDE.
Ik heb het wel eens als een stelling gelezen in een antwoord van een predikant in de vragenrubriek, maar vond het maar een magere troost dat twijfel bij het 'ware geloof' zou horen. Ik vraag me dan af waar dat antwoord op gebaseerd is. Zou het niet voortkomen uit verkeerde leer die hierover verkondigd wordt vanaf de kansel?

Wie twijfelt gelijkt op een golf der zee. Nee, dat geloof ik ook niet, dat dat bij het ware geloof hoort. Als er twijfel is, moet je je verstand vernieuwen met Gods Woord.
Wordt hervormd door de vernieuwing van uw denken,
2 Kor 5:17
Zo is dan wie in Christus is een nieuwe schepping; het oude is voorbijgegaan, zie, het nieuwe is gekomen.
Gal. 2:20
Met Christus ben ik gekruisigd, en toch leef ik, (dat is), niet meer mijn ik, maar Christus leeft in mij.
Je moet kijken wat God over je zegt.
Petrus keek op de golven en begon te zinken en Jezus zei: Kleingelovige, waarom zijt gij gaan twijfelen? En Hij greep zijn hand, da's altijd mooi.

[mealybug]

Maar hoe zit het dan met de tekst: Die (God) nooit zal laten varen wat Zijn hand begon..?

Dat is te vinden in Psalm 138:8.
Een vraag van David: Laat niet varen de werken uwer handen!

[1a2b3c]

Ik blijf het een moeilijk onderwerp vinden. Er staan dingen in de Bijbel die beide standpunten lijken te onderbouwen.

M.i. moeten we onderscheiden wanneer er iets geschreven staat m.b.t. je staat/positie en je stand/levenspraktijk.
Het is niet goed om teksten die horen bij je staat/positie toe te passen op je eigen verantwoordelijkheid (stand/levenspraktijk) en andersom natuurlijk.
Volgens mij hoort Joh 10: 28 tot de positie/staat van de gelovige: En Ik geef hun eeuwig leven; en zij zullen beslist niet verloren gaan in eeuwigheid en niemand zal ze uit Mijn hand rukken.
Wanneer je dan zegt dat je daar zelf wel uit kunt weggaan, dan hebben we het over de levenspraktijk.

Als de Bijbel waarschuwt voor afval (stand/praktijk) zou je dat dan niet kunnen vergelijken met een vader die zijn kind, dat niet zwemmen kan, waarschuwt met de woorden "kijk uit, als je in het water valt dan verdrink je".
Die vader is heus niet van plan zijn kind te laten verdrinken, maar zijn waarschuwing is heel terrecht.
Met die gedachte kun je ook Rom.11:21-22 lezen.

Een gelovige is wedergeboren en is een kind van God, niet straks maar nu 1 Joh.3. Ik zou niet weten hoe je dat terug kunt draaien.
Als mijn kind van huis wegloopt en alles doet wat hij van mij niet mag, dan blijft hij nog steeds mijn kind. Zelfs al zegt hij dat mijn man en ik zijn ouders niet zijn.
Als het mogelijk is dat iemand voorgoed de wereld ingaat nadat hij oprecht zijn geloof beleden heeft, dan denk ik aan 1 Kor.3:15 alle werken van hout hooi en stoppels zullen worden verbrand maar zelf zal hij behouden worden, maar zo als door vuur heen. En 2 Kor.5:10 lijkt me ook van belang.
Iemand die oprecht geloofd heeft, zal Hem op dat moment ook hebben liefgehad, en (met alle gebrek) Zijn geboden in acht hebben genomen Joh.14:15.
En dan staat er dat de Geest tot in eeuwigheid bij hem zal blijven (vers 16). Eeuwig heeft geen eind.
Maar wanneer gelovigen Zijn geboden aan hun laars lappen ervaren ze Zijn aanwezigheid niet meer. Een stap verder is dan dat ze het ook niet meer geloven.

Als Paulus zegt dat de mens gerechtvaardigd is uit geloof zonder de werken, dan heeft hij het over de positie van de mens.
En als Jakobus zegt dat het geloof zonder de werken dood is, dan heeft hij het over de levenspraktijk.
En 1 Joh.2:19 is een conclusie achteraf: Zij zijn uit ons midden weggegaan, maar zij waren niet uit ons; want als zij uit ons geweest waren, dan zouden zij bij ons gebleven zijn. Maar het moest openbaar worden dat zij niet allen uit ons zijn.
(het gaat hier wel over de antichrist en veel antichristen, maar m.i. is dat ook op dit onderwerp toepasbaar: wie niet voor/met Hem is, is tegen/anti Hem)

[Wilsophie]

Iets waar ik altijd veel moeite mee heb gehad is het feit dat mensen 'afvallen'.
Jarenlang in de kerk gezten, belijdenis gedaan, avondmaal gevierd, ambtsdrager gewoost, mooi en echt gesproken en toch keren ze God en geloof de rug toe.

Het is me te makkelijk om achteraf te roepen: "dan zal het wel niet echt geweest zijn".
En het is me ook te makkelijk om de zaak in te delen in historisch geloof en tijdgeloof en meer van dat soort dingen.
Proberen we alles zo niet in eejn systeem te krijgen zodat we het kloppend hebben?

"Ik heb je in beide handpalmen gegraveerd".
Met onuitwisbaar schrift?

Ik ken mensen die zelf ook oprecht hebben geloofd dat ze een kind van God waren en radicaal hebben gebroken omdat ze gewoon niet meer kunnen geloven dat het allemaal waar is...

Wedergeboorte kan net zo min ongedaan gemaakt worden als een geboorte, dit als eerste en Hebr. 6 meen ik handelt over een waarschuwing van Paulus aan hen die terug wilde naar de wet en naar de religies waarvan zij nu juist verlost waren. Dan ga je niet verloren maar derf je loon. Als mensen breken en niet meer geloven waren zij echter niet wedergeborenen. Dat kan heel goed.