beantsje schreef:Ik denk dat het celibaat op zich geen oorzaak is, maar dat het eerder andersom is:
Iemand die op seksueel gebied verknipt in elkaar zat, en/of gefrustreerd was, koos vroeger voor het celibaat/priesterschap als 'vlucht' voor een normaal seksueel leven. Daarmee maakte hij sociaal gezien ook nog eens een zeer gerespecteerde keuze.
Helaas was er vroeger een weinig kritische houding t.a.v. de leerlingen van de priesteropleidingen, dus inderdaad, als je maar afstudeerde, werd je gewoon priester, ook al was de aanleiding eigenlijk, dat de persoon in kwestie niet in staat was tot normale relaties.
Bedankt, dit klinkt als een best redelijke verklaring.
beantsje schreef:Tegenwoordig kijkt men veel meer naar de persoonlijkheidstructuur van de toekomstige priesters.
Dat is goed om te horen.
beantsje schreef:Als katholiek vind ik het vreselijk dat dit alles gebeurd is. Ik ben blij dat de beerput eindelijk open is gegaan want dat is de enige weg tot genezing.
Ook goed om te horen, heb ook een aantal katholieken meegemaakt die alles het liefst weer terug in de doofpot hadden gestopt.
beantsje schreef:Ook in de sportclub, ook in de internaten, ook in de gehandicaptenzorg. Overal waar mensen zijn, zitten er rotte appels tussen.
Klopt, maar de vertrouwensfunctie en aanzien van een dominee maakt het natuurlijk wel erger.