Boekenlezer schreef:Ik zat eens te denken hoe ik me dat voor zou moeten stellen.
Dan zou God ruim 3 miljard jaren geleden het eerste leven hebben geschapen. En zo'n 542 miljoen jaren geleden ging Hij dan ineens heel creatief handelen, doordat plotseling een veelheid aan meercellige dieren ontstond: de oerknal van het leven, of de cambrische explosie. En dan zou langzamerhand uit de aapachtigen de mens te voorschijn gekomen zijn.
Een collega-gelovige zou hier natuurlijk tegen kunnen inbrengen dat God buiten de tijdstroom staat en dat het verstrijken van tijd (of juist niet) niet per sé relevant hoeft te zijn.
Het is tegenwoordig trouwens vooral een probleem waarom het zo lang duurde voordat meercelligheid ontstond. In het lab kan men het binnen 2 maanden laten ontstaan bij gistcellen.
Vergeet trouwens de planten niet, die zijn ook meercellig, maar die raken in deze discussies altijd een beetje ondergesneeuwd.
Met zo'n verhaal heb je natuurlijk wel wat spanningen met het bijbelse verhaal. Adam als eerste mens en vader van alle mensen wordt dan onmogelijk. Alle andere mensen en mensachtigen dan Adam voor het gemak even uitroeien zal ook niet meegevallen hebben. Zou de erfzonde dan doorgewerkt hebben door genetische besmetting? Een niet-zondaar (niet afstammend van Adam) trouwt met een adamskind, en zo zijn de kinderen zondig. In dat geval kies je waarschijnlijk liever voor apartheid. Een speciaal ghetto voor de afstammelingen van Adam. Kunnen ze elkaar binnen die muren lekker afmaken, wij doen verder niet mee.
Het lijkt me weinig zinvol om een geestelijk concept als de erfzonde te willen vastleggen in iets fysieks als de genen. Het lijkt me dat je daar binnen de kortste keren geheel in zult vastlopen.
Het probleem is dat in de biologie de soortgrenzen die wij mensen hebben verzonnen eigenlijk niet bestaan. Soorten gaan heel diffuus in elkaar over. Zie bijvoorbeeld de verschillende
ringsoorten die we kennen. Je kunt dus nooit 1 punt aanwijzen waarvóór de mens nog aap was, en waarná de mens echt mens was. Je kunt hooguit een tijds
gebied aanwijzen en zeggen: toen heeft er soortvorming opgetreden.
Je hoort mensen wel eens roepen 'Ja, maar een hond brengt altijd alleen maar honden voort!'. Ja, nogal wiedes. Soortvorming van de ene generatie op de volgende is onmogelijk en zou bewijs zijn TEGEN evolutietheorie, niet ervoor.
Aan de andere kant is het beeld van een 'goede' schepping als perfecte idylle zonder dood of geweld ook niet vol te houden. Vegetarische leeuwen en slangen zonder giftanden, parasieten die niet kunnen bestaan zonder gastorganisme, de ongebreidelde populatieexplosie van konijnen die het tot gevolg zou hebben...
Lastig hoor, dat combineren van de Bijbel met de evolutietheorie!

Wel als je per se wilt vasthouden aan bepaalde interpretaties. Zelfs als je dat niet doet, zal het nog wel enig serieus denkwerk vergen, maar het kan wel, gezien de christenen die de twee zaken toch hebben weten te verzoenen.