Bij het overlijden van Huub Oosterhuis

[Boanerges]

Gisteren overleed Huub Oosterhuis. Vandaag opende het acht uur journaal zelfs met dit bericht. Er ging naar mijn mening nog een getuigenis van uit. Ik vermoed dat er niet veel van zijn werk in de reformatorische kerken of gezinnen terug wordt gevonden.
Voor mij was Oosterhuis een persoon die in dienst van het Koninkrijk woorden wist te vinden voor dat wat mensen in hun leven gevoelen wanneer het geloven betreft.
Een van zijn mooiste liederen vind ik Dan zal ik leven Een lied dat hem zelf waarheid geworden zal zijn toen hij zijn ogen aan gene zijde heeft opgeslagen.
Ook de strofe “ik bestorm Hem met mijn vragen…” uit het lied “Zo vriendelijk en veilig als het licht” vind ik een prachtige omschrijving van mijn eigen relatie met de Schepper.
Wat heeft Huub Oosterhuis voor jullie betekent?
(In ben trouwens niet zo geïnteresseerd in je waardering of beoordeling van het geloof van Oosterhuis. Daar gaan jij en ik niet over)

[Boanerges]

https://youtu.be/SN4fiTwWOLk

Dan zal ik leven

Het zal in alle vroegte zijn
als toen.

De steen is weggerold.
Ik ben uit de grond opgestaan.
Mijn ogen kunnen het licht verdragen.
Ik loop en struikel niet.
Ik spreek en versta mijzelf.
Mensen komen mij tegemoet –
wij zijn in bekenden veranderd.

De ochtendmist trekt op.
Ik dacht een dorre vlakte te zien.
Volle schoven zie ik, lange halmen, aren
waarin de korrel zwelt.
Bomen omranden het bouwland.
Heuvels golven de verte in,
bergopwaarts, en worden wolken.

Daarachter
kristal geworden verblindend
de zee die haar doden teruggaf.

Wij overnachten in elkaars schaduw.
Wij worden wakker van het eerste licht.
Alsof iemand ons bij naam en toenaam
heeft geroepen.

Dan zal ik leven

[Prisma23]

De Psalmen van Huub Oosterhuis liggen altijd op mijn werktafel.
Eén van de liederen die ik vaak luister is "Hier ben ik" van de CD "Wat ongezegd bleeft" door Leonie Jansen.

Wat mij aanspreekt in zijn werk is de ruimte die er is voor twijfel.

[Erik1960]

Voor mij komen sommige van zijn teksten tot diep in mijn ziel. Dat maakt ze niet altijd makkelijk te verteren. ‘De steppe zal bloeien’ heb ik een tijd niet kunnen zingen. Wanneer ik een uitvaart doe waarin Psalm 139 een rol speelt, neem ik vaak ‘Ken je mij’ ook mee.

Voor mij komt zijn mooiste tekst uit ‘Licht dat ons aanstoot in de morgen’:
“Dat ik niet uitval, dat wij allen
Zo zwaar en droevig als wij zijn
Niet uit elkaars genade vallen
En doelloos en onvindbaar zijn.”

En

“Vaderlijk licht, steevaste schouder,
Draag mij, ik ben jouw kijkend kind.
Licht, kind in mij, kijk uit mijn ogen
Of ergens al de wereld daagt
Waar mensen waardig leven mogen
En elk zijn naam in vrede draagt.”

[Lalage]

Zijn liederen zijn prachtig! Dat komt natuurlijk ook door de combinatie met muziek van diverse componisten.
Ik vind zelf het lied 'Gij die geroepen hebt: licht' erg mooi. Het begint zo:

Gij die geroepen hebt “licht”, en het licht werd geboren
en het was goed, het werd avond en morgen, tot op vandaag.
Gij die geroepen hebt “o mens”, en wij werden geboren.
Gij die mijn leven zo geleid hebt tot hiertoe dat ik nog leef.

Refrein: Omdat Gij het zijt, groter dan ons hart
die mij hebt gezien, eer ik werd geboren.

Gij die liefde zijt, diep als de zee
flitsend als weerlicht, sterker dan de dood,
laat niet verloren gaan één mensenkind.

de rest staat hier: https://stormsongs.wordpress.com/2014/02/25/omdat-gij-het-zijt-groter-dan-ons-hart/

[Optimatus]

En dit lied:

Met niets van niets zijt Gij begonnen,
hebt sprakeloos het licht gezegd,
de tijd bepaald, het land gewonnen,
de zeeën op hun plaats gelegd.

De ban der duisternis gebroken –
en het werd morgen, dag na dag,
een wereld in het licht gesproken,
een mensheid die beginnen mag.

Geen eind in zicht. Geen rust gevonden.
Het langste deel nog niet gegaan.
Geen engel met ons mee gezonden
om nacht en ontij te verslaan.

Met licht van licht hebt Gij geschreven
uw boek dat ons het leven redt,
de woorden van uw trouw gegeven.
En van dit lied de toon gezet.

[hans0166]

https://www.youtube.com/watch?v=b7dXymqWWNs

Niet als een storm, als een vloed,
niet als een bijl aan de wortel
komen de woorden van God,
niet als een schot in het hart.

Maar als een glimp van de zon,
een groene twijg in de winter,
dorstig en hard deze grond –
zo is het koninkrijk Gods.

Stem die de stilte niet breekt,
woord als een knecht in de wereld,
naam zonder klank zonder macht,
vreemdeling zonder geslacht.

Kinderen, armen van geest,
mensen gelouterd tot vrede,
horen de naam in hun hart,
dragen het woord in hun vlees.

Blinden herkennen de hand,
dovemansoren verstaan Hem.
Zalig de man die gelooft,
zalig de vrouw aan de bron.

Niet in het graf van voorbij,
niet in een tempel van dromen,
hier in ons midden is Hij,
hier in de schaduw der hoop.

Hier in dit stervend bestaan
wordt Hij voor ons geloofwaardig,
worden wij mensen van God,
liefde op leven en dood.

[Haaibaai]

https://www.youtube.com/watch?v=t4R-EdjhX-Y


Groter dan mijn hart.


Prachtige voorbeden die ook ter eer Gods zijn.