Moderator: Moderafo's
meribel schreef:Wat mijn man raar blijft vinden als hij weer eens een training doet in belgie voor zijn werk dat die gewoon bij een lunch alcohol drinken als ze smiddags weer moeten werken
Maar ja misschien in de beter betaalde kringen in nl is dat ook wie zal het zeggen
Mijn collega uit italie vind vooral de eetcultuur hier verschrikkelijk
Collega uit duitsland vind het lekker dat het hier niet zo hiërarchisch is maar mss is dar specifiek mijn sector (ziekenhuis) Hier spreken we artsen als verpleegkundige gewoon met voornaam en jij aan dat is daar ondenkbaar.
Ik denk dat we verder best een parttime cultuur hebben, in de meerderheid van de werkplekken is vier dagen of vier keer negen best geaccepteerd
Haaibaai schreef:Inderdaad in Vlaanderen en heel Belgie is het leven een stuk aangenamer als in dit land,tussen de middag wordt er uit gebreid gegeten zeer zeker als er zaken te doen zijn,men moet daar niet aan denken een vies wit broodje met kaas die nergens naar smaakt met een glas melk. De Noorderlijke Nederlanden kan wat dat betreft heel wat leren van de Zuidelijke Nederlanden.Tja en hun die Italie kennen en weten van de keuken daar,komen daar nooit meer van af;heerlijk land Italie in alle opzichten.
TrishaSeliya schreef:Ik doe een project over de Nederlandse arbeidsethiek en ik wilde er meer over weten. Wat irriteert u? Wat waardeer je echt? Wat zou je willen veranderen? Als je in een ander land hebt gewerkt, wat was dan iets dat echt anders was?
Bij voorbaat dank voor uw antwoorden!
Haaibaai schreef:Inderdaad in Vlaanderen en heel Belgie is het leven een stuk aangenamer als in dit land,tussen de middag wordt er uit gebreid gegeten zeer zeker als er zaken te doen zijn,men moet daar niet aan denken een vies wit broodje met kaas die nergens naar smaakt met een glas melk. De Noorderlijke Nederlanden kan wat dat betreft heel wat leren van de Zuidelijke Nederlanden.Tja en hun die Italie kennen en weten van de keuken daar,komen daar nooit meer van af;heerlijk land Italie in alle opzichten.
meribel schreef:Wat mijn man raar blijft vinden als hij weer eens een training doet in belgie voor zijn werk dat die gewoon bij een lunch alcohol drinken als ze smiddags weer moeten werken
Maar ja misschien in de beter betaalde kringen in nl is dat ook wie zal het zeggen
Mijn collega uit italie vind vooral de eetcultuur hier verschrikkelijk
Collega uit duitsland vind het lekker dat het hier niet zo hiërarchisch is maar mss is dar specifiek mijn sector (ziekenhuis) Hier spreken we artsen als verpleegkundige gewoon met voornaam en jij aan dat is daar ondenkbaar.
Ik denk dat we verder best een parttime cultuur hebben, in de meerderheid van de werkplekken is vier dagen of vier keer negen best geaccepteerd
StillAwake schreef:Dat geldt niet alleen voor de zorg. Toen ik in Duitsland woonde heb ik categorich geweigerd me bij de achternaam aan te laten spreken (had er deels ook mee te maken dat Duitsers dat ook niet uitgesproken kregen), en heb zelf ook al die tijd geweigerd de directie met de achternaam aan te spreken.
Ik parkeerde mijn auto ook rustig op de plek gereseerveerd voor de directie als ik wist dat ze er niet zouden zijn, en liep rustig de werkplaats in om iets te laten maken zonder dat ik daarbij de geschäftsführer vroeg aan de werkplaatschef te vragen of hij de voorman wilde vragen of die een lasser iets kon laten maken.
Dat werd uiteindelijk geaccepteerd (op het moment dat de directie afwezig was was ik de hoogste in rang, en de directeur was een Deen, dat hielp ook al), maar toen ik een keer op de vrijdagmiddagborrel met een paar lassers stond te praten werd ik daar de maandag erop op aangesproken door mijn leidinggevende (een Duitser).
Als tegenreactie ben ik de mensen in de werkplaats met Herr gaan aanspreken, ik geloofde echt dat ik de tent kon hervormen....
Haaibaai schreef:Ach al dat gejij en gejou in dit land is een geval van wegglijdende beschaving Het is nog altijd U en onze voornaam is voor de intieme kring en zeer naaste collega,s; dus met hoffelijke omgangs vormen is niets mis mee; en het is heel normaal men ergens komt de eerst verantwoordelijk aanspreekt en die geeft dan de dienstopdracht,die Duitsers hebben helemaal gelijk;Wordt tijd dat de mensen hier in NL de kinderen weer op gaan voeden in de normale omgangs vormen en beschaving bij brengen enz enz enz.
En waarom moet je in een land waar je te gast ben in dit geval Duitsland ,het anders willen doen en hun normale omgangsvormen niet voeten treden;niet zo verstandig.
meribel schreef:Grappig trouwrns dat Duitsland zo hiërarchisch is maar juist daar God met jij wordt aangesproken
meribel schreef:Ik moest u zeggen tegen mijn ouders en merk dat het ook een kerkelijk ding is. In gereformeerde kerken ( van gg tot gkv) is je zeggen tegen je ouders niet veel voorkomend
Mijn kinderen zeggen je tegen mij en al hun vriendinnen doen dat tegen hun ouders BEHALVE de vriendinnen uit de kerk
StillAwake schreef:Ik ben niet kerkelijk opgevoed, en heb ook U leren zeggen.
Maar ik voed mijn kinderen drietalig op (mocht er ooit een emigratie aankomen hebben ze vast een voordeel ), en in twee van die talen is er maar 1 vorm. (in het Noors is het beide "Du", in het Engels is het beide "You").
Bizar eigenlijk dat ik ze in het Nederlands wel u tegen me laat zeggen eigenlijk...
Marnix schreef:Ja en in Frankrijk is het ook gewoon "Tu". Het is gewoon een cultuurdingetje, in andere landen heb je dat niet. In Nederland is het ook aan het veranderen, vroeger leerden veel kinderen "u" zeggen en tegenwoordig zeggen de meesten gewoon "jij". Maar ook per dialect verschilt het, in Brabant en Belgie heb je ook geen onderscheid tussen "u" en "jij", daar is het van origine (en wordt nog veel gebruikt) gewoon "Gij". En "Gij" wordt bijvoorbeeld ook in de Statenvertaling gebruikt. Frappant is dat men het daar dan weer heel eerbiedig vindt en er kritiek kwam op het feit dat "Gij" in nieuwere vertalingen met "U" werd vertaald, dat zou minder eerbiedig zijn. Maar in het begin kreeg de Statenvertaling juist kritiek dat het te "plat" zou zijn want "Gij" bracht geen onderscheid aan tussen U en Jij en zou daarom oneerbiedig zijn.
Het heeft dus allemaal puur met gevoelswaarde van taal te maken. Ik vind het ook verschrikkelijk als kinderen me met "U" aanspreken, helemaal als het mijn eigen kinderen zijn. En als ik weet dat mensen daar prijs op stellen zeg ik dat ze dat wel moeten doen maar veel mensen vinden dat totaal niet belangrijk en daar zeggen ze ook gerust "jij" tegen. Respect voor mensen hebben zit niet in aanspreekvormen maar in hoe je tegen ze aankijkt.
Terug naar “Kunst, Cultuur & Muziek”
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 gasten