Iedere "tentoonstelling" wordt altijd zorgvuldig samengesteld. Wat past wel en wat past niet in het tijdsbeeld. Wat wil men daarmee aangeven? Moet dat dezelfde lading hebben als het refrein op een kinderliedje: "zo zijn onze manieren"?
Voor de ouderen onder ons is het tijdsbeeld heel herkenbaar. Frappant is dat een zeer grote groep ouderen zijn die bewust afstand hebben genomen. Zij willen geen verlengstuk zijn van iets wat ouderwets wordt neergezet. Dan vraag ik mij af: hoe komt dat toch dat zovelen afhaken? Om heel dicht bij huis te blijven: mijn eigen kinderen doe ik geen plezier meer met het vertonen van oude dia's. Hun motivatie is voor menigeen herkenbaar: droeg ik toen die stomme kleren? Ze pasten geheel in het modebeeld van toen en zij vielen gelukkig niet op bij andere kinderen. De normen en waarden die wij hen hebben bijgebracht hebben zij niet overboord gegooid en op hun manier geven zij daar een goede invulling aan die passen in deze tijd.
Alleen als je oog-in-oog staat met een tijdsbeeld dan zal de oudere onder ons zeggen: goede oude tijd! Wat hebben wij verkeerd gedaan dat zoveel zijn afgehaakt van het geloof?