ajl schreef:Ik vind het voor mijzelf niet heel bezwaarlijk en ondervind zelf, op thuiswerken na, weinig tot geen hinder van beperkende maatregelen.
Het hangt nogal van de aard van die beperkingen af.
Thuiswerken komt me goed mijn neus uit, maar is als je eerlijk bent best te doen.
Wat dat betreft valt het inderdaad wel mee, maar zaken als bezoekbeperking en avondklok zijn me wel heel erg zwaar gevallen. Je spreekst soms echt twee weken letterlijk niemand behalve je huisgenoten, en die verhalen ken je na een dag of 3 ook wel...
Dat doet er niks aan af dat het voor kinderen ook heel sneu is, maar ik merk aan mijn eigen kinderen dat die er veel makkelijker in zijn om toch gewoon hun leven door te kunnen laten gaan, en dat ze ook meer mogelijkheden daarvoor krijgen.
Effectief hebben de kinderen hier een paar weken thuisonderwijs gehad (geen pretje inderdaad), maar al heel snel konden ze wel weer naar school, naar de training (geen wedstrijden), verjaardagen gingen in iets aangepaste vorm gewoon door, en ze konden op de normale tijden en met de normale frequentie hun vrienden blijven zien.
En juist dat laatste konden volwassenen ineens niet meer. als je om 20u30 eindelijk klaar was met je werkdag, het op bed leggen van de kinderen, enz... kon je al niet meer naar buiten.
De plaats waar je veelal met mensen afsprak om eens echt een goed gesprek te hebben ging dicht.
Het klopt dat een jaar voor een kind meer impact heeft dan voor een volwassene, maar het valt me op dat de kinderen juist enorm ontzien zijn in alle beperkingen.
Geef me de rust om te accepteren wat ik niet kan veranderen.
Geef me de moed om te veranderen wat ik kan.
Geef me de wijsheid om het verschil te zien.