meribel schreef:niet waar, als schoolgaand kind is school het grootste gedeelte in je leven; dus dat heeft hun leven heel erg geraakt.
daarnaast is dat de leeftijd dat je naar verjaardagen met famlies gaat, je verjaardag groots viert, kinderfeestjes, zwemles, naar pretpark enz enz. Het ging allemaal niet door.
Ook daarbij komt voor die leeftijd de ellenlange quarantaines, zeker tot een jaar of 10 kan je ze niet in hun kamer stoppen dus moeten ze erg lang in isolatie lang nadat de laatste huisgenoot eruit is
daarnaast voelen kleine kinderen heel goed de emoties van hun ouders, ze zuigen het op. ALs papa en mama allebei moet thuiswerken en daarom elkaar de koppen bijna inslaan, of gewoon heel erg geïrriteerd zijn naar elkaar zijn het juist de kleinsten die daar de dupe van zijn. NIet de puber op zijn kamer.
( en dan wil ik eigenlijk helemaal niet ingaan op de grote toename van huiselijk geweld toen kinderen niet naar school mochten, en dat toen bij probleem gezinnen die bij jeugdzorg bekend zijn snel ze toegevoegd zijn aan de lijst die wel naar school gewoon mocht....om treurige redenen )
Ik zei dan ook: afgezien van de schoolsluitibg.
Dat was een moeilijke tijd voor kinderen, maar de rest van de pandemie hebben de meeste zaken voor kinderen gewoon doorgang gevonden.
](./images/smilies/eusa_wall.gif "Brick wall")
Het is dat ik op 30 seconden van een hele fijne en grote supermarkt af woon, anders was ik al lang daarop overgestapt.