Marnix schreef:Maar ook wel weer opmerkelijk want als het realistisch is zoals met die duiker? Een film kijken over iemand die dement wordt is misschien nog wel meer confronterend, de kans dat het onszelf ooit overkomt is ook stukken groter. Overigens snap ik het punt wel, directe pijn is op een of andere manier veel moeilijker om naar te kijken dan indirecte pijn.
Deze (waargebeurde) film maakt gebruik van echte beelden op de bodycams van de duikers, en de audio op de radio’s die ze bij zich droegen. Verder is dit aangevuld met interviews van verschillende van de betrokken personen.
Om het verhaal wat filmischer te vertellen zijn er ook nagespeelde en gereconstrueerde beelden.
De duiker in kwestie voerde samen met twee collega's reparaties uit op 100 meter waterdiepte in de Noordzee.
Het dynamische positioneringssysteem (een GPS-gestuurd systeem wat een schip op zijn plek kan houden) van het schip faalde. Dit zorgde ervoor dat het schip in ruwe zee afdreef, de duikers wegsleurde van het gebied waar ze aan het werk waren en uiteindelijk de umbilical (letterlijk: navelstreng) stuktrok die de bewuste duiker van heliox (een adembaar mengsel van helium en zuurstof, om te voorkomen dat een duiker stikstofbellen in zijn bloed kreeg bij terugkeer naar het wateroppervlak) voorzag om te ademen, evenals heet water om zijn pak te verwarmen, stroom voor zijn licht, en een radioverbinding met de oppervlakte.
Met nog voor 5 minuten zuurstof te gaan moet de paniek aan boord enorm geweest zijn.
Toen ikzelf keek wist ik hoe het afliep (ik kende de casus), maar ik weet niet of ik deze spoiler hier moet plaatsen...
Aangezien ik meermaals op dergelijke schepen geweest ben (en zelfs 1 maal op dit bewuste schip), en 1 van de 3 duikers (niet degene woor wie de reddingsoperatie opgetuigd werd) ook persoonlijk gesproken heb komt het ineens dichtbij...
Geef me de rust om te accepteren wat ik niet kan veranderen.
Geef me de moed om te veranderen wat ik kan.
Geef me de wijsheid om het verschil te zien.
, zeker als er water aan te pas komt.
