Gisteravond The Two Popes gezien, met Anthony Hopkins en Jonathan Pryce ...
zeer goed spel van deze heren, en een verhaal uit de recente geschiedenis waar een aantal pijnlijke onderwerpen niet geschuwd worden.
uit het AD
Kan een speelfilm over twee hoogbejaarde religieuze leiders vermakelijk, onthullend, ontroerend, filosofisch en confronterend zijn? Regisseur Fernando Meirelles krijgt het allemaal voor elkaar in The Two Popes, waarin een reeks fictieve ontmoetingen tussen paus Benedictus XVI en de Argentijnse kardinaal Jorge Mario Bergoglio, de huidige paus Franciscus, centraal staan.
Cruciaal in de film is de confrontatie tussen de beide geestelijken in Rome, waar Bergoglio naartoe is gereisd om – vanwege zijn bedenkingen tegen de naar zijn mening te conservatieve katholieke kerk – zijn positie als kardinaal in te leveren. Tussen hem en de paus is sprake van een koele verstandhouding, vooral omdat de Duitse Benedictus lijnrecht tegenover de vooruitstrevende kardinaal staat. Tot zijn verbijstering krijgt Bergoglio steeds meer de indruk dat de paus hem het liefst als zijn opvolger ziet.
Regisseur Mereilles benut het contrast tussen beide mannen grandioos. De Argentijnse voetballiefhebber versus de Duitse pianist. Hun wederzijdse argwaan verdwijnt na elke zin die zij onder vier ogen met elkaar uitwisselen.
Spectaculair klinkt het allemaal niet, maar The Two Popes – die kortstondig in de bioscoop is te zien en daarna op Netflix – toont in detail de politieke spelletjes die in het Vaticaan gespeeld worden en de daarbij behorende fascinerende rituelen bij de verkiezingen van de nieuwe paus.
De laatste alinea ben ik het niet zo eens .. wordt eigenlijk maar zijdelings aangetikt.
en weten ze het met Water te stoppen in de stad 
