ajl schreef:Opnieuw beginnen geeft toch niet? Ik ben op mn 22e ook helemaal opnieuw begonnen; werk opgezegd, studie 150 km verderop. Ik kende niemand, maar vond het erg leuk. Daarna met mn man 350 km verhuisd, weer opnieuw begonnen. Vervolgens na anderhalf jaar weer 50 km verhuisd.
Dat is toch totaal anders? Ze hebben al gestudeerd en hebben een hele fijne vaste baan, die ze echt niet gaan opzeggen voor een huis in den vreemde.
ajl schreef:En daarbij beginnen jouw kinderen niet overnieuw. Ze gaan dan hooguit 20 km verderop wonnen. Vrienden, familie en werk blijven hetzelfde.
Ik denk dat jij me of stationeert op een verkeerde plek, of je geografische kennis is niet zo goed.
ajl schreef:Ik snap hen wel dat ze bij het oude vertrouwde in de stad willen blijven, maar aan de andere kant wil je rond je 30e toch ook niet meer bij je ouders zitten
Ik zei toch al dat het zoekgebied steeds groter werd.
En als je een vaste partner hebt die ook meeverhuist, is dat toch anders dan in je eentje in een totaal vreemde omgeving te moeten beginnen.
In de jaren '70 verhuisde iedereen naar een buitenplaats, ach, uurtje rijden maar, maar toen de files kwamen was de vreugde snel afgelopen.
Enne, niet iedereen denkt zoals jij he.
Er spelen ook nog bijzondere omstandigheden mee, wat maakt dat er met bepaalde zaken rekening gehouden moet worden.
Mijn zoon is al 4 x uitgeloot in een nieuwbouwprojekt en dat is heel zuur. (vind ik, hij berust er in). Het is puur nattevingerwerk, terwijl de makelaar zegt dat zij zorgvuldig de kopers uitzoeken omdat die aan regels moet voldoen. Wel, mijn zoon voldeed aan alle regels, alle keren!
In makelaarsland gaat het echt niet eerlijk, vriendjes eerst.