Marnix voorbeeld over de lichtende stad op de berg, is zeker iets om over na te denken.
Het valt, gek genoeg, niet mee om een lichtje te zijn. Het is makkelijk naar anderen te kijken, geven ze wel aan 555, gedragen ze zich naar behoren. Misschien dat die vrouw die altijd met de suffe paardestaart en donkerblauwe rok rondloopt, wel een hele goede, bewogen christen en heeft ze 12 uitgeprocudeerde illegalen op haar zolderkamertje (weet jij veel
)
Kijk ook eens naar jezelf.
Ik denk echt dat de werk van Gods Geest, ondanks dat iemand niet heilig is, wel heel zichtbaar zijn. ''Vrucht dragen'' , dat vraagt God ook: zachtmoedigheid, afwijken van het kwaad, het goede doen, lief hebben, nederigheid etc.
Ik geloof wel dat als God door je werkt, je goede daden heel anders zijn dan wanneer je goede daden probeert te doen om bij God in een goed blaadje te komen. In het laatste geval kan je zo makkelijk door de mand vallen. Als het er op aan komt, egocentrisch voor je eigen hachje kiezen, omdat je goede werken niet uit liefde gebeuren. Terwijl in het eerste geval zien de mensen aan je dat het puur liefde is dat je zo doet, en als je struikelt zien ze je verdriet daarover.
De mensen op wie ik echt jaloers ben geweest, waarvan ik hoop dat ik ook zo mag worden door Gods kracht, zijn de mensen met een liefde tot God en een enorme bewogenheid voor de naasten.Die verder gaat dan: Goh, wat erg voor je. Maar die echt een intens verdriet over het leed in de wereld hebben en helpen waar ze kunnen. Die niet kijken naar het uiterlijkvan een mens, maar naar de persoon er achter, zoals Jezus deed. ZE lijken op Jezus, eigenlijk. Alleen met zonden, dat wel.
''Duisternis verdwijnt niet door duisternis. Dat kan alleen licht. Haat verdwijnt niet door haat. Dat kan alleen liefde.'' Martin Luther King
Zo bedoelde ik het toch echt niet.
