verantwoordelijkheidsgevoel voor de zielen van de kinderen

[paprikameisje2]

Zoals een enkeling dat al weet sta ik op dit moment voor d eklas. Ik voel mij voor godsdienstonderwijs heel verandwoordelijk. Ik heb het gevoel dat het aan mij kan liggen hoe een kind gaat denken over God en de zaken erom. Ik vind het dus heel moeilijk om hier met de kinderen over te praten omdat ik mij verantwoordelijk voel voor 26 zielen. is dit raar? of moet ik tegen mezelf gaan zeggen dat ik niet zo gek moet doen? Kweet et namelijk niet.

[TheShadow]

Aan de ene kant wel ..maar aan de anderen kant volkomen logichs en terecht dat je dat voeld.

DIe kinderen krijgen niet alleen van jou godsdienst. Als ht goed is ook bij hun ouders en gaan ze ook naar de kerk. Daar krijgen ze dus ook onderwijs.

Natuurlijk vorm jij wel een stukje van hun religieuze denkbeeld en het staat vast dat daar ook een stukje verantwoordelijkhed om de hoek komt kijken.

Wel goed stil bij staan, maar jezelf er niet door laten beinvloeden. En hulp van God vragen!

[mystery]

Zoals een enkeling dat al weet sta ik op dit moment voor d eklas. Ik voel mij voor godsdienstonderwijs heel verandwoordelijk. Ik heb het gevoel dat het aan mij kan liggen hoe een kind gaat denken over God en de zaken erom. Ik vind het dus heel moeilijk om hier met de kinderen over te praten omdat ik mij verantwoordelijk voel voor 26 zielen. is dit raar? of moet ik tegen mezelf gaan zeggen dat ik niet zo gek moet doen? Kweet et namelijk niet.

Hoi! Ik zou hetzelfde hebben denk ik. Ik zou me ook heel erg verantwoordelijk voelen. En ik denk ook wel dat het zo is. Je bent ook voor een groot deel verantwoordelijk. Maar probeer niet in de plaats van God te staan (ik bedoel het niet als negatieve kritiek hoor). God verandert harten, dat kan jij niet doen. Jij kunt alleen een middel zijn voor God. Jij kunt de kinderen vertellen hoe ze bij God kunnen horen. En de kinderen zelf vragen naar hun belevenissen met God, daarop weer inspringen.
Het lijkt mij heel mooi om te kunnen doen! Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Succes he!

[@tlantis]

Ik ben het helemaal met Mystery eens, vertrouw op God, laat je leiden en ga biddend te werk, dan doe je het zeker goed!

[caprice]

Eigenlijk hetzelfde als de twee vorige posters: Gebed.

[wormpje]

Ja, Mystery weet het mooi te zeggen. Dat is precies zoals het is. Laat het geen last voor je zijn, maar een vreugde, dat je aan de kinderen Gods grootheid mag onthullen.

[columbus]

als je de kinderen verteld wat je moet vertellen is het goed, en bid inderdaad of de Heilige Geest het werk wilt overnemen, want dáár gaat het om. je kan die kinderen niet 'bekeren' al zou je dat graag willen bwv spreken lees ik uit je posting. ik herken dat bij mezelf ook als ik mn zoontje vertel over de bijbel, dan zou je het er wel in willen pompen maar dat is niet goed. daarom probeer iets duidelijk uit te leggen en hoop ik dat de HG het wil werken in zijn hart.

[mini]

Bijbelverhalen voorbereiden kost bij mij ook altijd nog de meeste tijd. Je moet idd goed nadenken wat je die kinderen wil vertellen en meegeven. Maar ik heb de laatste jaren ook geleerd dat t niet ligt aan t godsdienstonderwijs wat jij geeft. tuurlijk, je moet geen leugens vertellen en een goede boodschap mee geven. Maar vooral je houding in dit leven en in de lessen bepaalt hoe een kind later tegen deze zaken aan gaat kijken. Straal je uit dat je een christen bent? Of vertel je een mooi verhaal en de rest van de dag hebben we rekenen, taal, ak, gs en de rest en ok, je bent meelevend en sociaal. Denk dat je uitstraling en het in je lessen verweven van je identiteit veel belangrijker is.

[Night]

Zoals een enkeling dat al weet sta ik op dit moment voor d eklas. Ik voel mij voor godsdienstonderwijs heel verandwoordelijk. Ik heb het gevoel dat het aan mij kan liggen hoe een kind gaat denken over God en de zaken erom. Ik vind het dus heel moeilijk om hier met de kinderen over te praten omdat ik mij verantwoordelijk voel voor 26 zielen. is dit raar? of moet ik tegen mezelf gaan zeggen dat ik niet zo gek moet doen? Kweet et namelijk niet.

Als je dit niet zou hebben zou je geen goede onderwijzeres zijn, ppm2!~

[ezri]

Zoals een enkeling dat al weet sta ik op dit moment voor d eklas. Ik voel mij voor godsdienstonderwijs heel verandwoordelijk. Ik heb het gevoel dat het aan mij kan liggen hoe een kind gaat denken over God en de zaken erom. Ik vind het dus heel moeilijk om hier met de kinderen over te praten omdat ik mij verantwoordelijk voel voor 26 zielen. is dit raar? of moet ik tegen mezelf gaan zeggen dat ik niet zo gek moet doen? Kweet et namelijk niet.

Hee, goed onderwerp, herken ik wel... kheb er toevallig net over gehad met Fernando op de meeting. Ff zijn wijsheden:

* Je bent als leerkracht maar een van de velen schakeltjes die bepalend zijn voor de godsdienstige ontwikkeling van het kind.

* Je hoeft alleen maar te zaaien, uiteindelijk doet God het werk. En bidden of het zaad goed terecht komt en vrucht mag dragen.

Dus wel verantwoordelijk, maar thoeft niet al te zwaar op je schouders te drukken. Als jij op de weg tot het geloof gewezen hebt, mag je de verantwoordelijkheid bij de kinderen leggen. Zie ook Hand. 13 waar Paulus en Barnabas het stof van hun voeten afschudden, als teken dat de verantwoordelijkheid bij de mensen van Antiochie ligt.

[Marnix]

Heej Paprikameisje, je hebt een verantwoordelijke taak, maar het is wel een hele mooie taak. En vergeet niet, je moet niet proberen een licht te zijn, je bent het licht van de wereld, dus laat je lampje maar helder schijnen in de klas, dan zal God je werk ook zegenen!

[joris]

ja mooie taak! Er zijn veel mense die later tot geloof komen die zich de bijbelverhalen van de kleutershcool nog herinneren! Dat voorbeeld moet iedereen zijn, das wel spannend ja. maar een toffe opdracht. En omdat we die opdracht van Go dkregen, geloof ik dat je zeker mag weten dat je die opdracht aankan1

[JialiKelly]

Ja ppm, ik snap je vraag best goed eigenlijk.

Ik moet zeggen dat ik het persoonlijk een hele zware verantwoording vond, in het jaartje pabo dat ik heb gedaan.
Dat heb ik ook in mijn eindverslag geschreven.

Ik denk wel dat de anderen gelijk hebben met wat ze schreven. Maar de praktijk voelt soms net iets anders

[ezri]

Zoals een enkeling dat al weet sta ik op dit moment voor d eklas. Ik voel mij voor godsdienstonderwijs heel verandwoordelijk. Ik heb het gevoel dat het aan mij kan liggen hoe een kind gaat denken over God en de zaken erom. Ik vind het dus heel moeilijk om hier met de kinderen over te praten omdat ik mij verantwoordelijk voel voor 26 zielen. is dit raar? of moet ik tegen mezelf gaan zeggen dat ik niet zo gek moet doen? Kweet et namelijk niet.

Dat gevoel slijt trouwens wel... zeker in het begin van je onderwijsloopbaan drukt de verantwoordelijkheid, maar ook aan dit wen je.. (is mijn ervaring )

[paprikameisje2]

ZOu het slijten? de druk blijft bij mij. VOor de rest ben ik blij dat ik niet de enige ben die met dit punt zit. Gelukkig.

t blijft erg moeilijk.