Hoe diep zit ons geloof?

[Madelief]

Ik vraag me wel eens af hoe diep het geloof zit bij sommige mensen. Er wordt "vrolijk" gekletst over allerlei Bijbelpassages en regels en wetten worden uitgebreid besproken.
Maar het "voelen" komt soms zo weinig aan bod. Wie is er nog werkelijk ontroerd wanneer men in de Bijbel leest? En dan bedoel ik: Diep van binnen GETROFFEN.
Ben ik dan de enige die soms nauwelijks meer kan praten wanneer ik bijvoorbeeld lees over het leven van Jezus? Ik ben zo diep geroerd door Hem. Zo diep. En niemand, zelfs niet mijn mede-gelovigen, snappen dit!!
Er wordt zelfs lacherig over gedaan.
Waar gaat het nu eigenlijk om in ons geloof? In de diepste essentie gaat het om liefhebben, Uw naaste gelijk Uzelve. En die wonderschone, zo "simpele" boodschap treft mij tot in het diepst van mijn ziel.
DAAR gaat het om.

Madelief

[Yael]

helemaal waar vindt het vooral verschrikkelijk als mensen je willen overtuigen dat Jezus niet was wie Hij was de Zoon van God, God Zelf.

[chickie]

De bijbelpassages en regels en wetten zijn zeker niet onbelangrijk, maar ik begrijp wat je bedoelt hoor Madelief. Dat gevoel van binnen, het werkelijk ervaren van de Heilige Geest kom je inderdaad veel minder tegen. Mijn ervaringen op andere fora wijzen uit dat dat door veel mensen te 'zweverig' wordt gevonden.

[Koffie]

ik zie zelf ook zo weinig terug in mijn eigen gemeente(ger gem) dat er mensen echt geraakt zijn. het geloof in onze kerk lijkt allemaal zo zwaar en donker, dat het mij bijna afschrikt. het lijkt alsof het geloof een sleur is geworden, er wordt zo weinig uitgestraald naar jongere gemeenteleden toe en ook naar de wereld. Ik vind het niet zo gek dat er zovele mensen weggaan uit de kerk en een andere zoeken. (wat ik zelf ook aan het doen ben) Het geloven wat ze in mijn kerk doen, wil ik niet op die manier, waarom kan er geen blijdschap zijn in het geloof!!! De ontroering is er wel, dat zie ik ook wel. Maar de vreugde die alle verstand te boven gaat, dat mis ik zo.

[Marnix]

Tja, een van de dingen van de traditionele kerkcultuur is dat er weinig emotie te zien is. Er zullen op zich genoeg mensen bij zijn die echt blij, dankbaar, gelukkig, geroerd etc. zijn.... alleen dat laat je in de kerk niet merken, dat "hoort nou eenmaail niet zo".

Das inderdaad wel jammer.

[elianne]

hoi

hierbij ven reagerend. Ik ben zo blij dat ik dat in mijn gemeente wel aantref. net ook zo'n diepe preek gehad. waarin je Hem ervaart. Jammergenoeg wordt er op refo-web weinig over dit diepe en ontzettend mooie geloof in Hem gepraat. Natuurlijk leerstellig wel etc etc . jammer...Maar zijn we er niet allemaal schuldig aan

groetjes..

[Flappie]

Eerlijk gezegd ben ik het wel met je eens elianne. Ik heb je reactie elders ook gelezen over dat we veels te wettisch bezig zijn. Misschien heb je wel gelijk dat we door over al die "details" te discussieren het groter geheel soms een beetje uit het oog verliezen.
Zelf ervaar ik in mijn gemeente ook gelukkig wel de ervaring met God! in preken en ook buiten de diensten om. Als je alleen al sommige psalmen leest! dan word je echt stil wat daar allemaal voor troostende diepe woorden gesproken worden.
Ik kan wel zeggen dat het geloof bij mij steeds dieper word. Juist naar aanleiding van iets verschrikkelijks dat is gebeurd een aantal jaren gelden, is het steeds dieper geworden. Als je ergens bij stil word gezet merk je denk ik wel hoe intens het gaat leven.
Misschien moeten we idd wat meer over de ervaring praten bij verschillende bijbelpassages ipv van discussieren wat nou wel mag en wat niet (niet dat ik zulke discussies direct wil bagatelliseren, dat heeft soms ook wel waarde). Maar ik ben hier nog niet zolang actief dus ik wil niet zeggen dat zulke gesprekken hier nooit plaatsvinden natuurlijk.

[joris]

Als ik weer een poos goed dicht bij God kan leven dan komen er regelmatig tranen in mijn ogen. Bijbelteksten waar je altijd over heen las doen ineens au of zijn juist genezend.

Zo gaaf om een levende God te hebben die zoveel aanwijzingen geeft in het dagelijks leven. Een Heerlijke Huis Tuin en Keukn God, dit met alle eerbied gezegd.

[hijwel]

zo veel dingen waar in ontroerd van wordt.

hooglied bijv, echt geweldig! daar kan ik helemaal in wegdromen en Gods enorme liefde ervaren

sommige psalmen laten zo veel emotie zien, die je zelf ook kan ervaren.
Bij een preek van bijvoorbeeld de Pottenbakker, die ons kneet en mooi maakt naar Zijn beeld krijg ik ook de rillingen over me rug.

het mooiste vindt ik als iets zo kinderlijk eenvoudig wordt gebracht! geweldig!

[Evelien]

Ik denk ook wel dat het een stukje hoogmoed is, je het niet willen laten zien aan de buitenwereld (kerkelijk of onkerkelijk) dat je echt ontoerd bent. Dat is tevens ook een van onze zonden. (hoogmoed). Je sterk houden. Zo ervaar ik het soms wel.

Wat mij enorm ontroerd, ik weet niet of ik het echt als ontoerend moet zien, maar als ik de lijdensgeschiedenis van Jezus leest dan maakt het mij van binnen week en doet het pijn als ik lees hoeveel Jezus voor ons geleden heeft. En dan denk ik bij mezelf weleens van: wat ben ik een ongelovelijke zeikerd met mijn gepest (--> dat wil zeggen dat ik vroeg enorm veel gepest werd wat mij pijn deed) en dan denk ik vaak aan het feit dat Jezus voor ons aan het kruis(hout) gehangen en geleden heeft voor onze zonden.

[columbus]

ontroerd zijn, tja, ik vind het lastig om mn tranen op het forum te laten zien
dat er niet veel over gesproken word hier of elders is dat ontroering vaak niet onder woorden te brengen is. misschien voor welbespraakte mensen maar dat zijn de meeste mensen nu eenmaal niet. en die diepste gevoelens, want dat is ontroering zeker, kun je vaak niet met iedereen delen want dan begrijpen de meeste mensen het niet dus doe je het ook niet.
als ik iets leest waardoor ik word ontroerd dan kruip ik ook niet direct achter de computer om het te delen op het forum.

[bloempie]

Ik denk ook wel dat het een stukje hoogmoed is, je het niet willen laten zien aan de buitenwereld (kerkelijk of onkerkelijk) dat je echt ontoerd bent. Dat is tevens ook een van onze zonden. (hoogmoed). Je sterk houden. Zo ervaar ik het soms wel.

Ik begrijp wel wat je bedoeld. Ik wil het alleen niet als hoogmoed benoemen, eerder schaamte.
Soms zit ik in de kerk en wordt ik ook diep getroffen door Gods Woord. Dan kan ik echt wel janken. Maar omdat ik bang ben dat een ander ziet dat ik moet huilen omdat ik door Gods Woord zo diep getroffen ben, probeer ik mijn gedachten op iets anders te richten, zodat de tranen weer gauw verdwijnen.

[Motormuis]

God vraagt geen tranen van ons, niet perse allerlei emoties. God vraagt ons hart, ons leven, onze liefde.

Ik snap je opmerking wel, maar je mag er weer geen nieuw gebod van maken. "Gij zult ontroerd zijn".....

Zulke momenten zijn er echt wel, bij mij tenminste wel. Maar zoiets gebeurt ook regelmatig als je alleen bent of door de preek wordt geraakt. Maar het zit nou eenmaal niet echt in de Nederlandse cultuur om dit heel duidelijk naar voren te brengen.

Als die emoties er zijn, prima. Zijn ze er niet, ga dan niet vraagtekens bij iemands geloof zetten. Die persoon kan als hij alleen thuis is, zeker wel geëmotioneerd zijn en geraakt worden door de Heilige Geest.

[Picardijn]

Tja, een van de dingen van de traditionele kerkcultuur is dat er weinig emotie te zien is. Er zullen op zich genoeg mensen bij zijn die echt blij, dankbaar, gelukkig, geroerd etc. zijn.... alleen dat laat je in de kerk niet merken, dat "hoort nou eenmaail niet zo".

Das inderdaad wel jammer.

Zelf ben ik van mening dat emotie weinig van doen heeft met het geloof, want emotie is veelste opervlakkig.

[Motormuis]

Tja, een van de dingen van de traditionele kerkcultuur is dat er weinig emotie te zien is. Er zullen op zich genoeg mensen bij zijn die echt blij, dankbaar, gelukkig, geroerd etc. zijn.... alleen dat laat je in de kerk niet merken, dat "hoort nou eenmaail niet zo".

Das inderdaad wel jammer.

Zelf ben ik van mening dat emotie weinig van doen heeft met het geloof, want emotie is veelste opervlakkig.

Ben het deels met je eens. Emotie hoeft helemaal niets met geloof van doen te hebben, maar dat emotie altijd veels te oppervlakkig is, dat vind ik een brug te ver.