ik zal het proberen uit te leggen
Ik zit zelf in de ger. gem en kom vaak situaties tegen waarin mensen wel veranderd zijn maar niet kunnen geloven in Jezus hun persoonlijke zaligmaker.
Ik denk dat het de volgende redenen heeft.
Er wordt gehamerd in de kerk dat geloven geen keuze is, maar dat geloof een gave is. De opdracht om te geloven wordt niet heel duidelijk naar voren gebracht maar meestal ontkracht. ongeveer zo: "geloof het evangelie en je bent zalig, je zult mischien zeggen maar domiee dat kunnen we toch niet vanuit ons zelf?"
Verder worden er in veel preken allemaal kenmerken genoemt waarin mensen kunnen weten dat ze kinderen van God zijn. Dit brengt mensen aan twijvelen, waardoor ze niet zo vaste geloofszekerheid hebben. Ik vindt het zelf heel jammer dat het zo veel kenmerken moet voldoen (volgens dominees) voordat je een kind bent van God. Ik denk dat je samen met Jezus de vraag aan iedereen mag stellen: "heb je Hem lief?".
Ik denk dat er bij de mensen zelf een enorme schroom, en onzekerheid is over hun kindschap. Waarneer ben ik een echt kind van God? Ik denk dat dat een vraag is die constant in hun hoofd rondspeeld.
Terwijl iedereen mag en kan geloven (door Gods kracht) dat zij kinderen van God zijn.
Ook denk ik dat veel "refos" denken dat ze eerst een apart gevoel moeten hebben, of een bijzondere ervaring voordat je een kind van God wordt. Maar het is puur het geloof (vertrouwen) op Gods verbond, en een totale overgave aan God. Het gevoel komt later.
Ik ken veel mensen die twijvelen, of jaren lang al twijvelen. Ik zou graag willen dat die mensen ook "gewoon" gaan geloven in Jezus Christus als hun persoonlijke zaligmaker. Geloof het maar gewoon! En voor mensen die twijvelen of ze wel een kind van God zijn. Kijk asjeblieft in je hart, van nature ben je geneigt om kwaat te doen, en wil je niet voor God leven. Heeft God jou hart al ingewonnen en wil je hem voor altijd volgen? ja? God heeft jou verandert (lees de DL, daar staat dat de wedergeborte een verandering van je wil is)[/u]
