Gij zult den Naam des HEEREN....

[anna]

Hoe kun je iemand "goed" overtuigen van je Christen zijn. En dan bedoel ik ermee te zeggen, als iemand Gods Naam IJdel (zinloos) gebruikt. Hoe ga je er mee om? hoe vertel jij (als overtuigend Christen) dat je Gods Zijn niet zomaar kunt gebruiken.

[janneke]

Onze Ds stelde het zo: Zou jij het leuk vinden als ik de naam van JOU vader misbruikte?

Overigens vind ik het zelf heel moeilijk om iemand aan te spreken op het taalgebruik. Je weet vaak niet goed hoe je het moet brengen, en je loopt de kans een grote mond terug te krijgen...

[anna]

Ja, dat is een mooi antwoord....

Maar ik denk als je een echt oprecht Christen bent, dan weet je dat God je helpt..

[Wilko]

Ik denk dat het helpt als we beseffen dat een ieder voor de eeuwigheid leeft en een ieder voor het oordeel komt. Nu, we kunnen niet het evangelie verkondigen, dat is al moeilijk genoeg. Het is veel makkelijker om mensen erop te wijzen dat vloeken niet goed is. De bewogenheid moet er zijn, God moet aan Zijn eer komen in je leven. Hoe? O.a. door er wat van te zeggen als Zijn Naam misbruikt wordt.

Je kan zeggen dat je het liever niet hebt dat de Naam van jouw God misbruikt wordt. Stel iemand vloekt. Dan zeg je: Ik heb liever niet dat de Naam van God zomaar gebruikt wordt. Of: Weet je wel wat je zegt?
Je moet oppassen dat je niet vanuit de hoogte komt, maar ook dat het niet is van: Ik zou eigenlijk wat moeten zeggen. Wij moeten gedrongen worden door de liefde tot CHristus!

Ik ben heel zwak daarin, ik zeg het eerlijk. Ik ben ook niet moedig. Maar je moet je af en toe toch goed laten beseffen wat het is om Gods Naam te misbruiken, dan ben je al een stap op weg om er wat van te zeggen.

[TheKeimpe]

Vaak geef je nonverbaal al heel veel aan. Bij iedere vloek krimp ik tijdelijk een stukje. Soms helpt het, soms niet. Zo niet, dan probeer ik er iets van te zeggen, meestal van: Weet je wat je doet? Je beledigt mijn God. En als ze dan zich naar mij excuseren, probeer ik door te wijzen dat dat niet hoeft, omdat ze niet mij maar God beledigen.

[Ellisss]

Je hoeft geeneens te zeggen waarom je de Naam van God niet mag misbruiken. Het staat asociaal... alleen dat zou je al kunnen zeggen.
En als men vraagt waarom je niet mag vloeken, dan vertel je toch waarom dat niet mag? God is zo heilig, als je ZIJN naam misbruikt, geef je Hem een klap in het gezicht!

[moppie]

Ik had een leraar in Utrecht die echt achter elke zin een knup moest laten. Ik voelde me daar vreselijk onprettig bij.

Heb een gesprek met hem aangevraagd, en hem uitgelegd dat Ik me bijzonder gekwetst voelde als hij de naam van mijn God en meester zo misbruikte. Hij keek daar vreemd van op. Daarna heb ik gezegd. Als ik me al zo gekwetst voel wat moet die God er dan zelf wel niet van vinden.

Gelukkig heeft die man zich toen proberen in te houden waar ik bij was. t Lukte hem niet altijd, maar het werd wel een eheeel stuk minder

[anna]

Moet je nagaan dat er bij sommige mensen het al zo ingeprent zit.

[RPGtB]

Tja, hier is al heel veel over gezegd, maar vaak zo weinig concreet..... Ik heb er ook wel eens iets van laten werken. Maar op veel mensen werkt dat ook wel ave-rechts (en ik heb dan echt niet iets lomps gezegd). Maar op scholen bijvoorbeeld, daar vinden veel kinderen het leuk om iemand te irriteren en vloeken met de NAam, wordt daarbij niet geschuwd.

[moppie]

We hebben nu min of meer practisch gekeken. En gezien dat je daarop moeilijkheden stuit.

Kijk nu eens naar de bijbel. hoe ging men daar met vloekers om??

11 Toen lasterde de zoon der Israëlietische vrouw uitdrukkelijk den NAAM, en vloekte; daarom brachten zij hem tot Mozes; de naam nu zijner moeder was Selomith, de dochter van Dibri, van den stam Dan.
12 En zij leidden hem in de gevangenis, opdat hem, naar den mond des HEEREN, verklaring geschieden zou.
13 En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:
14 Breng den vloeker uit tot buiten het leger, en allen, die het gehoord hebben, zullen hun handen op zijn hoofd leggen; daarna zal hem de gehele vergadering stenigen.
15 En tot de kinderen Israëls zult gij spreken, zeggende: Een ieder, als hij zijn God gevloekt zal hebben, zo zal hij zijn zonde dragen.

[JialiKelly]

Ja, tis erg maar het gebeurt maar zelden dat ik er iets van zeg!net zoals janneke zegt, bang dat je n grote bek krijgt ofzo...
Meestal kijk ik wel van: moet dat nou? en vaak hebben ze dat wel door, maar er iets van zeggen doe ik niet snel

wel leuk trouwens, mijn collega's vloeken normaal best veel, dat hebben ze dus echt niet in de gaten, maar als ik erbij ben zeggen ze : oh sorry en vloeken ze veel minder!
gelijk vanaf de eerste dag al. Wel positief vind ik!

[J.G.]

Ik heb er ook moeite mee om er altijd wat van te zeggen of er op in te gaan.
Soms is het beter om op dat moment zelf er niets van te zeggen en een beter moment af te wachten. Trouwens als je er niets van zegt ben je er zelf ook schuldig aan. Een vriend van me gaf ook een goed aanknopingspunt:
Hij had een collega die net een babytje had gekregen. "Als jij zo doorgaat, is het eerste wat je baby leert te zeggen niet pappa of mamma, maar een vloek!"
Je mag Hem er ook om bidden! Dat Hij je de woorden in de mond wil leggen en dat Hij je er de moed voor wil geven. En aanknopingspunten wil geven. Ik zie Zijn hand als ik sávonds gebeden heb en de volgende dag na een vloek een gesprek heb met die collega en dat hij er van schrikt wat hij gezegd heeft.

En als een moslim vloekt? Zij lasteren de naam van hun eigen god en dat zien ze vaak niet eens.

[Marnix]

Ik vraag mensen wel eens als ze vloeken: Geloof je in God? Dan is het antwoord altijd nee. Mijn vraag is dan: Waarom gebruik je dan een naam en zeg je iets tegen Iemand waar je niet eens in gelooft. Op die manier zien ze vaak wel in dat vloeken eigenlijk zinloos is. Helaas zit het bij veel mensen er zo ingesleten, het is zo'n automatisme dat ze het dan toch nog doen, uit gewoonte.

[meschianza]

In mijn klas wordt ook veel gevloekt. Als aan de andere kant van de klas iemand vloekt, zeg ik er nooit wat van. In de projectgroep wel, dat is ook iets persoonlijker, kan je eventueel een gesprek aangaan.

Toch schaam ik me en verbaas ik me over het feit dat het zoveel moeite kost om er een opmerking over te maken. En waarom? Je verdedigt je eigen Vader en schepper. Inderdaad, je moet er echt de kracht voor krijgen. De ene keer sta ik verbaast over mijn eigen 'lef'. Ooit een klasdiscussie geleid over het kwetsen van christenen met reclame, ik heb de klas gewoon kunnen overtuigen hoe pijnlijk en onrechtvaardig dit is.

Maar de volgende keer schiet je weer hopeloos te kort.
Als iemand luidkeels Jezus Christus de schuld geeft van een irritant mobieltje die niet opgenomen wordt. En je doet net of je het niet hoort....

Sterkte allemaal wat dit betreft.
Liefs...

[Ikke21]

Hier op mijn werk wordt echt ontzettend veel gevloekt en in het begin vond ik het echt heel moeilijk om er iets van te zeggen, maar ik weet dat God ook deze taak op onze schouders legt!! Toen ik er voor het eerst wat van zei, zaten ze me allemaal aan te kijken alsof ze water zagen branden en hadden zoiets van bekijk jij het lekker, we maken zelf wel uit wat we zeggen en wat we niet zeggen, maar na verloop van tijd leg je ze uit hoe je denkt over God en Zijn Gebod e.d. ze hadden daar dus ook alle respect voor, we hebben toen met zn alle afgesproken om op ons taalgebruik te letten en ik kan zeggen dat het stukken is verbeterd, tuurlijk hoor je nog wel eens een vloek als er bijvoorbeeld iets fout is gegaan, maar je merkt dat er op gelet wordt en dat respecteer ik heel erg in mn collega's.......rekening houden met een collega omdat die er toevallig anders overdenkt, daar heb ik respect voor!!