Column schreef:In onze stad staan minstens twintig verschillende kerken. In verschillende stijlen, uit verschillende periodes maar allemaal duidelijk herkenbaar als huizen van God. Telkens als ik één van deze kerken passeer, vraag ik me af wat daar binnen gebeurt. Soms sta ik even stil en vraag me af of ik naar binnen zal gaan. Maar ik doe het nooit. Waarom niet? Misschien is het de angst dat mensen mij weg zullen kijken. Misschien is het scepsis. Want al die kerken hebben deze stad niet echt tot een betere plaats gemaakt. En net als de rest van de stad zijn ze in een staat van verval. Niemand kan daar wat aan veranderen, ook God niet.
Hoewel ik slechts twee keer in m’n leven een kerk heb bezocht, beschouw ik mezelf als een religieus persoon. Zoekende. Maar ik weet niet zeker of ik wil vinden. Het zoeken houdt op één of andere manier de mogelijkheden open. En zo houdt m’n leven een richting. Ik heb al vele antwoorden gehoord. Jezus is de enige weg. Bekeer je. Lees je bijbel, bid elke dag. Maar de antwoorden zijn nooit zo diep, zo verstrekkend als de vragen. Is dat het christendom? Stoppen met zoeken en neerzakken op een stoel binnen de muren van een kerk. Veilig ver van de vragen die buiten leven?
De strijd is hier buiten. Hier is de corruptie, hier leven mensen in armoede, hier vechten mensen om te overleven. Wat doen die mensen dan in hun kerken? Zijn ze nog steeds manieren aan het zoeken om ons te helpen, te redden van de ondergang? Moeten ze het eerst met elkaar eens worden voor ze de wereld intrekken? Of doe ik ze nu tekort? Ik weet van echt goede christenen. Ik weet van christelijke projecten en hulp aan anderen. En toch lijkt er iets te missen. Toch stoten al die kerken eerder af dan dat ze mensen trekken. En dus loop ik altijd verder. Door de vervallen straten, langs de vermoeide mensen. Op zoek naar iets beters. Iets.
Vooral de vetgedrukte zinnen vond ik erg treffend. De zgn. Grote Vragen maken het leven boeiend, weerspiegelen de gecompliceerdheid van het leven en de 'struggle for life'. Dit in tegendeel tot alle antwoorden die ik gehoord heb.
En wil ik wel een antwoord hebben? Is er uberhaupt wel een antwoord mogelijk? Dat zou dan het einde van de zoektocht betekenen, en juist die zoektocht lijkt me essentieel en verbindt jou met de rest van de wereldbevolking. Die is universeel menselijk.
Wie herkent zich hierin, wat vinden jullie ervan, kortom: spui je mening maar!
