De dood.....

[Evelien]

Vanochtend werden wij (als kerkelijke gemeente) weer geconfronteerd met de dood. Een man overleden, plotseling, zo onverwachs uit het leven gerukt.

Zo vaak zijn we met de dood geconfronteerd: in je eigen familie, vrienden/kenissenkring, werk, school, omgeving etc.

Ik zelf moet eerlijk bekennen dat ik maar weinig denk aan de dood. Voorbereid zijn. Zijn we dat? Als ik naar mezelf kijk, nee.

Voorbereid zijn ten opzichte van je geestelijke leven.

Mag je voorbereidingen treffen, zoals: weten welk bijbelgedeelte, psalmen, hoe jou begravenisdienst geleidt mag worden? Of mag je dat pas doen als je op sterven ligt?
En mag je ook, tijdens je sterfbed, laten weten als er de begravenisdienst plaats vindt van jouw dat er dan een psalm word gezongen die jij heb gegeven (voor dat je gestorven bent?).

Het klinkt misschien een beetje vreemd (misschien ook wel een beetje lomp over komen) maar hoe denken jullie hier over?

[hijwel]

ik ben wel voorbereid op de dood. Maar niet op mijn begravenis zeg maar. Ik zou graag God willen ontmoeten. Ik denk eerlijk gezegt dat God me nog een poos op aarde laat, omdat hier nog veel moet gebeuren. (maar ja mischien ook wel niet)

Ik ben wel van plan om mijn eigen preek te schrijven voor mij begravenis.

btw: ik heb die man maandag nog gesproken, en gister z'n vrouw nog. (dan sta je wel stil bij de dood)

[Evelien]

Nou ik zit eigenlijk met het volgende:

Toen mijn oma op sterven lag, zong zij een psalm (ik weet niet meer welke psalm het was) toen het echt aflopende zaak werd kwam de dominee langs. Mijn oma vroeg of ze die psalm mochten zingen op haar begravenis. Het antwoord van die dominee was: Nee. (punt). Daarmee was het gebeurd, je had geen inbreng. En dat geeft voor mij soms best wel een raar gevoel en idee!

[rosekapje]

Ik denk dat je zelf best wel inbreng mag hebben in je begrafenisdienst. Er wordt terug gekeken op jouw leven. Dan is het toch juist fijn dat die ene psalm of dat ene lied, waar jij zoveel troost uitgeput hebt, dan gezongen wordt door de mensen die van je houden. Die kunnen er dan ook zoveel troost uit putten. Hetzelfde geldt voor bijbeteksten.
Stel dat ik nu binnen korte tijd zou overlijden, dan zou ik het ook enorm fijn vinden als het koor waar ik bij zing zou zingen (misschien raar).

Of ik klaar ben om te sterven? Geen idee, nu ik erover denk, weet ik het echt niet, aan de ene kant denk ik van wel, maar aan de andere kant heb ik zoiets van ik wil niet, dus ik ben niet bereid (dus in feite niet klaar)

[Aragorn]

Nou ik zit eigenlijk met het volgende:

Toen mijn oma op sterven lag, zong zij een psalm (ik weet niet meer welke psalm het was) toen het echt aflopende zaak werd kwam de dominee langs. Mijn oma vroeg of ze die psalm mochten zingen op haar begravenis. Het antwoord van die dominee was: Nee. (punt). Daarmee was het gebeurd, je had geen inbreng. En dat geeft voor mij soms best wel een raar gevoel en idee!

Superlomp van die dominee!! Hoe kwam hij daarbij?

Ik denk dat het best mag, om nu al dingen te bepalen die je op je begrafenis graag zou willen. Ikzelf heb het niet gedaan, heb daar nu niet echt een bepaalde mening over. Maar als ik wel bepaalde bijzondere dingen op m'n begrafenis zou willen, zou ik niet via de kerk begraven willen worden. Want het schijnt dus zo te zijn dat je dan respectloos in hun keurslijf geduwd wordt...

[columbus]

Aan de dood denk ik niet vaak. het schijnt wel goed te zijn als je het regelmatig doet en dan beseffen waar het dan op aankomt.
Vaak neem ik me voor om er aan te denken maar door de dagelijkse dingen word ik vaak zo in beslag genomen en zijn er zoveel dingetjes en soms moeiten dat je de moeite om over de dood na te denken meestal vergeet.
Bang ben ik niet voor de dood, of dat positief is weet ik nog niet, soms ben ik bang dat het onverschilligheid is dat ik er niet bang voor bent, soms heb ik hoop op een beter leven na de dood, dat schommelt nogal.
Ben wel van mening dat met op het moment van sterven het ‘leven of de dood’ eigenlijk pas echt begint.

De dood van andere mensen raakt me tegenwoordig wel meer als eerst, vooral de dood van kinderen kan pijn doen, al dat verdriet wat erbij komt.

[hijwel]

Of ik klaar ben om te sterven? Geen idee, nu ik erover denk, weet ik het echt niet, aan de ene kant denk ik van wel, maar aan de andere kant heb ik zoiets van ik wil niet, dus ik ben niet bereid (dus in feite niet klaar)

geen angst voor het leven naar de dood, maar wel een verlangen om nog te leven op aarde? (heb ik ook wel een beetje, hier is nog zoveel te doen.)

[tanteoranje]

Mag je voorbereidingen treffen, zoals: weten welk bijbelgedeelte, psalmen, hoe jou begravenisdienst geleidt mag worden? Of mag je dat pas doen als je op sterven ligt?
En mag je ook, tijdens je sterfbed, laten weten als er de begravenisdienst plaats vindt van jouw dat er dan een psalm word gezongen die jij heb gegeven (voor dat je gestorven bent?).

... in de gemeente waar kennissen van ons lid zijn heeft ieder lid een formulier waar hij/zij aan geeft hoe de liturgie zal zijn bij de evt. begrafenis, uit welke tekst gepreekt zal worden...
Ik vind het wel een goed gebruik al vind ik zoiets voor mezelf moeilijk om het vast te leggen, vanwege steeds nieuwe levensomstandigheden en wisselingen in m'n geloofsleven.

[rosekapje]

Of ik klaar ben om te sterven? Geen idee, nu ik erover denk, weet ik het echt niet, aan de ene kant denk ik van wel, maar aan de andere kant heb ik zoiets van ik wil niet, dus ik ben niet bereid (dus in feite niet klaar)

geen angst voor het leven naar de dood, maar wel een verlangen om nog te leven op aarde? (heb ik ook wel een beetje, hier is nog zoveel te doen.)

ja klopt
Ben niet bang om te sterven
maar wil zeker nog doorleven (als dat kan en mag) want er is inderdaad nog zoveel te doen in dit leven (en dan echt niet alleen dingen die ik voor mezelf wil doen)

[Het Weermannetje]

Ik denk dat ook lang niet alle mensen bereid zullen zijn als ze moeten sterven.

[columbus]

Ik denk dat ook lang niet alle mensen bereid zullen zijn als ze moeten sterven.

nee logisch, das altijd al zo geweest.

[Mariamagdalena]

Ik heb wel geregeld waar ik begraven word en met welke muziek en zo, heb ik in mijn testament laten zetten. Ook als de honden nog leven, wil ik dat de honden bij mijn begrafenis zijn. Maar ik wil het heel sober, zoals ik geleeft heb, ik leef (vergeleken met de meeste mensen) heel sober, en wil dat op mijn begrafenis ook sober, en geen poppenkast en geen mensen die ik anders ook nooit zag, besloten dus.
Ik sta er wel bij stil, omdat ik de begrafenis van onze dochter heb geregeld. Ik weet niet of jullie het gospelnummer: I'll fly away kennen? Dat zingen wij zelf ook, en als mijn man nog leeft hoop ik dat hij dat op kan brengen om dat te zingen voor mij. Anders draaien ze maar een cd.

[Aragorn]

Aan de dood denk ik niet vaak. het schijnt wel goed te zijn als je het regelmatig doet en dan beseffen waar het dan op aankomt.
Vaak neem ik me voor om er aan te denken maar door de dagelijkse dingen word ik vaak zo in beslag genomen en zijn er zoveel dingetjes en soms moeiten dat je de moeite om over de dood na te denken meestal vergeet.
Bang ben ik niet voor de dood, of dat positief is weet ik nog niet, soms ben ik bang dat het onverschilligheid is dat ik er niet bang voor bent, soms heb ik hoop op een beter leven na de dood, dat schommelt nogal.
Ben wel van mening dat met op het moment van sterven het ‘leven of de dood’ eigenlijk pas echt begint.

De dood van andere mensen raakt me tegenwoordig wel meer als eerst, vooral de dood van kinderen kan pijn doen, al dat verdriet wat erbij komt.

Ik weet niet of het wel zo belangrijk is om vaak aan de dood te denken. Als je daar je motivatie om te leven vandaan moet halen...

Ik leef nu, en "gedenk te leven".

[columbus]

Aan de dood denk ik niet vaak. het schijnt wel goed te zijn als je het regelmatig doet en dan beseffen waar het dan op aankomt.
Vaak neem ik me voor om er aan te denken maar door de dagelijkse dingen word ik vaak zo in beslag genomen en zijn er zoveel dingetjes en soms moeiten dat je de moeite om over de dood na te denken meestal vergeet.
Bang ben ik niet voor de dood, of dat positief is weet ik nog niet, soms ben ik bang dat het onverschilligheid is dat ik er niet bang voor bent, soms heb ik hoop op een beter leven na de dood, dat schommelt nogal.
Ben wel van mening dat met op het moment van sterven het ‘leven of de dood’ eigenlijk pas echt begint.

De dood van andere mensen raakt me tegenwoordig wel meer als eerst, vooral de dood van kinderen kan pijn doen, al dat verdriet wat erbij komt.

Ik weet niet of het wel zo belangrijk is om vaak aan de dood te denken. Als je daar je motivatie om te leven vandaan moet halen...

Ik leef nu, en "gedenk te leven".

jouw slogan is ook wel meer mijn idee, maar om er soms bij stil te staan kan geen kwaad. Je kan elk moment sterven dus de dood is niet iets wat pas later komt, wel te hopen natuurlijk en ook vaak het geval.
maar om af en toe te mediteren over dood kan wel nuttig zijn denk ik, dan word je toch gedwongen min of meer om terug te kijken wat je met je leven doet of gedaan heb tot nu toe.
of je wel 'goed' bezig bent en dan met betrekking tot het eeuwige leven. toch wel belangrijk

[Aragorn]

Ja oke, maar dan mediteer je misschien toch meer over het leven (jouw leven tot nu toe) en hoe je dat verder van plan bent in te richten.

Niet perse over de dood ofzo. Trouwens, het is niet zo dat ik nooit aan de dood denk, maar ik weet niet echt wat ik ervan moet denken. Hoe het zal zijn als je doodgaat. Of je dan opeens in een andere wereld terechtkomt, of dat het net zo is als in slaap vallen en dat je dan nooit meer wakker wordt, hoe je je voelt op zo'n moment.. geen idee.