Sex is een hot item hier op Refoweb, he? Ik heb al vaker wat reacties geplaatst op dit onderwerp, maar de discussie gaat maar door tot in de oneindigheden. Hoe kan dat?
Waarom willen we toch
altijd weer weten tot hoever we
net kunnen gaan?
Waarom is die grens "persoonlijk, voor iedereen weer anders..."??
Waarom ver****** we het iedere keer weer om gewoon te luisteren naar de Bijbel, te luisteren naar God, ondanks dat dat zo verschimmeld moeilijk kan zijn? Hij wil ons toch helpen om te leven zoals Hij dat van ons vraagt?
Waarom
willen we niet snappen (of zijn we zo blond (sorry, alle blonde mensen....
) dat we het echt niet kunnen begrijpen
) dat God ons die regel niet voor niets geeft?
Waarom bedenken we ons niet (meer) dat we een oneindig goede God hebben Die ons
kan en wil en zal helpen om het vol te houden tot we getrouwd zijn,
als we Hem daarom vragen?????
Waarom, waarom, waarom, waarom.......
Komt het misschien doordat dit onderwerp in "onze gezindte" altijd werd / wordt doodgezwegen, omdat het iets zou zijn wat "onder de lakens" moet gebeuren? Dan heeft die generatie ons wat uit te leggen..... (Wat trouwens geen reden is om dan maar "aan te rommelen" onder het motto: Wij kunnen het dus niet helpen. Ik heb op dit gebied een zeer slechte jeugd gehad, en ik weet nog niets dus experimenteer ik wel wat....). Het wordt misschien wel tijd dat er in de kerken meer aandacht voor komt, omdat het thuis zo vaak blijft liggen. Niet dat de dominee voorlichting moet gaan geven op de kansel, maar er mag best eens wat over in de preek naar voren komen. Onze dominee noemt alles met naam en toenaam als het te pas komt. Niet altijd even leuk, maar wel erg taboe-doorbrekend en verhelderend....
Komt het misschien omdat we God ten diepste niet werkelijk liefhebben met "
geheel ons hart,
geheel onze ziel en
geheel ons verstand", zodat we (misschien wel met heel degelijke argumenten zoals: "Je moet proberen het vol te houden, maar als het niet lukt, niet getreurd." Of: "We willen "het" niet doen, maar tot hoever zouden we dan wel mogen gaan?".......) alleen gaan voor wat
wij aanvaardbaar vinden, als
wij maar aan onze trekken (geen woordspeling...
") komen?
Waarom willen we altijd tot het "randje" gaan zodat het nog net wel kan? Bedenk: Als je met zo'n gedachtegang bezig gaat (geldt voor alles trouwens....), dan ben je al te ver gegaan. Want dan zijn je motieven niet zuiver meer, en is het voor God
zonde, ofwel: opstand tegen Hem, hem verdriet doen. En als je Hem
werkelijk liefhebt, dan wil je dat toch niet?
En bedenk goed: Wie op dat dunne randje gaat balanceren sode******* er 9999 van de 10000 keer vanaf.......
Ik besef dat ik best scherp ben, maar ik hoop dat er nu eens EERLIJK wordt nagedacht over het hoe en waarom van al dit soort discussies. Want dat het alleen maar leuk is om hierover door te praten geloof ik ten enen male niet.
En als je denkt dat ik niet weet wat het is om verkering enzo te hebben: Fout gedacht. En ik weet ook nog wel hoe moeilijk het soms was om niet te ver te gaan. En op een 1-persoons hoogslaper wordt het sowieso al lastig, want als je daar met z'n 2-en van af klapt, dan geeft het zo'n herrie.....
)
God van de hemel, Die zal het ons doen gelukken om het vol te houden.(Vrij naar Nehemia 2:20a)
En als het dan toch fout gaat: Er is vergeving, altijd bij U geweest (Ps 130)
PS: O ja, ik ben
geen dominee
als je dat soms mocht gaan denken aan de hand van het bovenstaande stukje...
Ik zie een poort wijd open staan... Die open poort leidt tot Gods Troon. GAAT DOOR! Laat NIETS (maar dan ook werkelijk niets of niemand!) u hinderen!