Berichtdoor meschianza » 17 feb 2004 19:15
Marcus 9 (SV)
23 En Jezus zeide tot hem: Zo gij kunt geloven, alle dingen zijn mogelijk dengene, die gelooft.
24 En terstond de vader des kinds, roepende met tranen, zeide: Ik geloof, Heere! kom mijn ongelovigheid te hulp.
Lijkt me heel duidelijk. Jezus werd er zelf ook mee geconfronteerd bij mensen die Hem met eigen ogen zagen. Hij bestrafte de twijfel niet, sterker nog, Hij nam het de man geeneens kwalijk, of dat Hij de man berispte. Hij maakte hem niet belachelijk en ook geen verwijten.
Het is niet iets om je voor te schamen, als je twijfeld. Of iets om te verbergen. Je moet er wel mee naar Jezus gaan, zoals deze man. WAnt de bijbel waarschuwt wel voor een geloof vol twijfel: Matth21: 21 [i]Doch Jezus, antwoordende, zeide tot hen: Voorwaar zeg Ik u: Indien gij geloof hadt, en niet twijfeldet, gij zoudt niet alleenlijk doen, hetgeen den vijgeboom [is] [geschied]; maar indien gij ook tot dezen berg zeidet: Word opgeheven en in de zee geworpen! het zou geschieden.[/i]JEzus zal je niet bestraffen, maar je oprichten (Marcus 9:vers 27) Jezus zal nooit tegen je zeggen; najah, het lijkt wel of hier veel mensen zowat ongelovig zijn - ook al zijn ze christen - of ze hebben heel sterke twijfels.
DE vraag alleen is, doet het ons zoveel verdriet als deze man als we twijfelen? oF als je iets niet meer lukt/kan/mag geloven?
Of trekken we een grote scheur open en maken we iedereen duidelijk wat en waar in de bijbel precies we niet meer mee uit de voeten kunnen.
''Duisternis verdwijnt niet door duisternis. Dat kan alleen licht. Haat verdwijnt niet door haat. Dat kan alleen liefde.'' Martin Luther King