TheEdge schreef:*au*
Die is raak.
Beginnersgeluk
Ten eerste omdat mijn hele sociale netwerk in elkaar stort als ik geen christen meer ben. Ik zit bij een vereniging voor christenstudenten, heb een relatie met een christen, en mijn ouders zijn ook christenen.
Kan me inderdaad voorstellen dat dat een flinke klap zou zijn. Ik zie nu de mensen om me heen al steigeren elke keer als ze denken dat ik dwaal. Jammer is dat.
Ik heb mezelf jarenlang christen genoemd, omdat ik het idee had dat ik er een was. Weliswaar niet zo'n toegewijde, maar toch, ik geloofde dat God van mij hield enzo, en in alles wat in de Nederlandse geloofsbelijdenis stond. Maar sinds ik de Alphacursus ben gaan volgen afgelopen jaar, om mijn geloof wat extra te versterken, ben ik erachter dat mijn geloof bijzonder weinig, zo niet niks voorstelt. Dat God bestaat, daar is nauwelijks twijfel over mogelijk. Maar dat Hij de God is waar de bijbel het over heeft, en dat Jezus voor mijn zonden gestorven is, dat gevoel is bij mij volledig verdwenen.
Zou je het erg vinden om daar wat meer op in te gaan, wat er precies veranderde en waarom? Ik kan je natuurlijk wel vertellen 'Bid en vertrouw en hopla alles is oké', maar ik dat is niet echt m'n stijl. Bovendien denk ik het misschien wat efficienter is als we kijken naar wat er precies bij je is weggevallen. Heb je problemen met de uitleg van de bijbel, de bijbel helemaal, denk je misschien dat Islam misschien de waarheid heeft, of de Hindoes?
Ik kijk al jaren op tegen de 'echte', devote christenen waarvan ik er steeds meer tegenkom. En waar ik mensen in mijn omgeving in heb zien veranderen. Die niet christen zijn door opvoeding, maar doordat ze een persoonlijke relatie met God hebben, geduldig zijn, behulpzaam, goed, en op zo'n bijzondere manier over Jezus kunnen praten dat ik er eindeloos door geboeid (maar gek genoeg soms ook afgeschrikt) raak. Zo zou ik ook willen zijn.
Ja wil je ook mensen afschrikken? Haha
Ik kom niet zoveel devote christenen tegen, misschien heeft God je expres tussen hun gegooid en mij hier in m'n uppie
Als ze, ik neem aan dat dit binnen je vriendenkring is, inderdaad zo geduldig zijn als je zegt dan kun je iniedergeval wat minder bang zijn dat je sociale netwerk instort. Je kunt ook tegen hun eerlijk zijn.
Maar niet alleen weet ik niet hoe ik Jezus kan aannemen als mijn redder, ik ben ook nog eens zo verschrikkelijk bang voor de consequenties....
Bang voor de consequenties? Nee joh
Dat is net als van te voren over een meisje zeggen, 'Als ik op die lelijkerd maar niet verliefd raak!', want zodra je verliefd bent is ze mooi. Dat is me trouwens letterlijk wel eens overkomen.
Ik kan me eerlijk gezegt niet zo voorstellen dat je erg vreselijke consequenties zou ervaren als je Jezus in je hart laat. Dingen die je niet meer mag? Ik kan maar moeilijk iets verzinnen weet je dat. Geloof ik dan al 'te veel'? Ik doe nog dingen fout, natuurlijk, maar ik weet eigenlijk ook dat het toch niet goed voor me is. Misschien moet je je nog niet met de consequenties bezighouden, en kijken wat je voelt. Zoeken naar wat je ziet.
Vincent
