Ik bied ook heel vaak mijn eigen brood aan. Dan maak je ook vaak rare dingen mee. In Gouda had een zwerver de brutaliteit om te zeggen dat hij liever iets warms had
. Sorry, maar dat vind ik echt te ver gaan. Graag of niet.
In Utrecht gaf ik een zwerver eens wat kleingeld, met de opmerking dat ik niet meer had. Zei hij: 'Kun je niet even wat pinnen dan?' Nou, nee dat was ik niet van plan.
Of wat te denken van een man die een heel zielig verhaal ophangt over een zieke zus die op sterven ligt, en waar hij heen moet, maar hij heeft geen cent meer etc etc. Of ik een kaartje wilde kopen. Toen ik zei dat een collega van mij ook naar die plaats moest, en dat ik wel wilde vragen of hij mee mocht rijden, kreeg ik een onduidelijk verhaal. Het enige dat duidelijk was, dat het ineens niet meer hoefde. (Koop nooit treinkaartjes voor ze: je kunt ze voor geld inwisselen bij de servicebalie)
Nu, ondertussen is het mij wel duidelijk dat er een hoop zielige gedoe is zonder werkelijke nood. Het ellendige is alleen dat je vaak het verschil niet ziet tussen mensen die echt ellendig eraantoe zijn, en hen die doen alsof. De mensen die echt honger lijden kun je toch niet laten staan? Dat zou Jezus toch ook niet doen?? Maar ik blijf het moeilijk vinden. De straatkrant kun je trouwens wel kopen. De verkopers hebben trouwens echt humor soms. In Utrecht stond een tijdje terug een man: 'Pleepapier in de aanbieding! Leg een voorraadje aan!'. Of een andere verkoper, ik had net betaald, en wilde mijn krant aanpakken: 'Mevrouw, mag ik hem misschien houden, dan kan ik hem nog een keer verkopen!'. Het komische was dat hij stond te venten: 'Wie helpt me van mijn laatste straatkrant af?'. Tja, zo kan je wel door blijven gaan!