SDG schreef:Velen lijken de Saambinder te lezen als het eind van alle tegenspraak: de Boezemsingel heeft gesproken, DUS zo ìs het. Velen - maar niet allen. Er zijn ook nog mensen die zèlf nadenken, die zèlf Gods Woord onderzoeken en daardoor nog weleens tot conclusies komen die afwijken van hetgeen de leidende predikanten binnen de GerGem tegenwoordig laten horen.
Het is verschrikkelijk jammer dat een grote massa mensen zich zo laat inpakken door hun eigen traditie. Als je in de kerkelijke wereld opgroeit, constateer je: "Hé, niet iedereen denkt het zelfde. Er is veel verschil van mening. Er zijn diverse kerkgenootschappen, die elkaar op bepaalde punten tegenspreken. Die kunnen natuurlijk niet allemaal gelijk hebben."
Blijkbaar werken veel mensen dat nooit uit, en blijven ze als domme koeien en makke schapen binnen het gareel lopen, waar ze door geboorte in terecht gekomen zijn. Maar als je het bovenstaande constateert - nl. dat er zoveel verschil van mening is en veel kerken - dan ligt het toch voor de hand, dat je ook gaat denken: "Ik wil dit wel eens verder uitzoeken. En ik wil daarin graag tot betrouwbare resultaten komen. Dus laat ik me daarin eens goed gaan verdiepen." Dat zou niet meer dan eerlijk zijn.
Dan denk je ook: "Misschien heeft mijn kerk het wel fout, en heeft een andere kerk het bij het rechte eind." Dat neem je dan op zijn minst in overweging.
Bovendien: geloofszaken zijn bepaald niet van het kleinste gewicht voor de mens! Het is bepaald niet om het even of je behouden zult worden of verloren gaat, en hoe je behouden kunt worden!
Goed, na verloop van jaren ben ik er wel achter gekomen: het ligt niet zo simpel dat er één kerk is waar bijzonder weinig aan mankeert, alsof de zuiverheid meetbaar zou zijn met een eendimensionale schaal. Iedere kerk heeft zijn mooie en lelijke kanten. Tegelijkertijd wil dat echter niet zeggen dat alle kerken één pot nat zijn, zonder dat je tot een keuze zou kunnen komen. Het maakt nogal verschil of je als kerkganger iedere zondag wordt getrakteerd op het vrijzinnige slapperdebapsie, of dat de Bijbel serieus wordt genomen met zijn gezag.
Maar er is wel reden toe om aan te nemen, dat iemand van een ander serieus kerkverband of met een iets andere mening dan jezelf ook hersens heeft. Het zou ds. A. Moerkerken niet misstaan als hij de goed bedoelde opmerkingen van ds. P. den Butter serieus zou nemen, en dat dat te merken zou zijn in zijn houding. Dat zou geloofwaardiger zijn, dan wanneer hij zo'n houding aan zou nemen van 'Wat moet die den Butter met zijn gesputter', en slechts zijn eigen ego overeind zou houden en alléén maar een beroep te doen op het inlevingsvermogen van anderen (typisch symptoom van niet eerst goed zelf nagedacht hebben of gebrek aan [bv. emotionele] intelligentie), omdat jezelf ter discussie stellen toch wel de grootste blamage zou zijn die je jezelf ooit in je leven zou kunnen aandoen. Want de waarheid gebiedt mij helaas toch wel te zeggen dat ik ds. A. Moerkerken, en sommige andere predikanten van de Ger. Gem., toch wel zo ervaren heb.
Nee, daar is de waarheid niet mee gediend. En laten we eerlijk zijn: wat is er belangrijker en interessanter? Iemands ego, of de waarheid? We willen toch de waarheid weten? Het lijkt mij duidelijk dat we er niet in geïnteresseerd zijn in de vraag hoe iemand zijn eigen ego overeind kan houden.
Mijn ervaring is, dat mensen die met een open houding de waarheid ondervraagd hebben, dat met die mensen ook het beste te praten valt. Dat die mensen het beste en allerhelderst kunnen uitleggen waarom ze denken zoals ze denken.
Een filosofische waarheidsliefde die hem zijn ego doet opofferen siert een mens eerder, dan dat het hem zou misstaan. Maar met een filosofische waarheidsliefde alleen blijft een mens nog een stuurloos schip. De liefde voor de Schrift geeft hem een betrouwbaar kompas. Ik kan me voorstellen dat een liefde voor de Schrift, die de waarheid van de Schrift hoger acht dan de eigenaardigheden van het eigen kerkelijke verband, nog wel eens gunstig zou kunnen zijn voor de nood van de hedendaagse kerk in haar verdeeldheid. (Ook daarin kunnen bevindelijke vragen gesteld worden!: "Kent u die nood? Lijdt u daaraan? Is het u een smart dat het lichaam van Christus zo verscheurd is?" Als we alleen maar bezig zijn met ons eigen zieleheil zijn we ontzettend egoïstisch bezig. Dan hebben we nog niets begrepen van Gods grootheid, heerlijkheid en waardigheid.) Een nood die door velen niet wordt gezien, gewend als men is daaraan. Dat krijg je ervan als iemand alleen maar kan kijken met de bril van de eigen traditie, en dus blind is voor fouten in eigen kring.
Wilhelmus a Brakel schreef ook over de standen in het genadeleven.
