Gezinsleven

[Ikke21]

Eerder werd hier gevraagd hoe er wordt omgegaan met het geloof in je relatie.
Nou was mijn vraag, hoe wordt dat gedaan in jullie gezin, wordt er bij jullie openlijk gepraat over God en Godsdienst en worden er ook dingen over het persoonlijke leven van je broers/zusjes, vader/moeder vertelt, staan ze daar open voor?!

Bij mij thuis wordt er dus echt bijna nooit over gepraat, we worden wel gewaarschuwd voor bepaalde dingen en tuurlijk zeggen ze zo af en toe wel eens wat, maar wat een ieder van ons nou eigenlijk echt bezig houdt weet niemand. Onze familie/gezin heeft een super hechte band, maar qua geloofsleven we dus eigenlijk allemaal langs elkaar heen, echt heel jammer is dit.
Bij mijn vriend thuis is hier juist wel heel veel ruimte voor, het is ook zo fijn of zowel samen als met het gezin over deze dingen te praten, ik ervaar dit dan ook als heel rijk!!

Hoe is jullie ervaring hiermee?

[surfer]

mijn ouders hebben er nooit open met ons over gepraat, alleen maar in de zin van dat je dit moest doen en dat moet laten. En dat is nog steeds zo. Ik zie daardoor zelf ook weinig opening om met ze daarover van gedachten te wisselen.

[joris]

wij werdne juist vaak gek omdat het altijd over geloven en de kerk ging. Ik denk wel dat het heel belangrijk is om alles wat je doet met God te doen. Dus als ik kinderen krijg, hoop ik ze te leren leven met GOd. Als ze verdrietig zijn gan we bidden,als we mooie zonsondergang zien gaan we danken.

[Kaw]

wij werdne juist vaak gek omdat het altijd over geloven en de kerk ging. Ik denk wel dat het heel belangrijk is om alles wat je doet met God te doen. Dus als ik kinderen krijg, hoop ik ze te leren leven met GOd. Als ze verdrietig zijn gan we bidden,als we mooie zonsondergang zien gaan we danken.

Misschien is dat wel een pluspunt van de ger. kerk. vrijgem. Je leert te leven met God. Het geloof was bij ons thuis ook nooit een geheim.

[@mic]

Bij ons mag je het er ook haltijd over hebben en mag je met de stomste of moeilijkste vragen komen, met m'n broer heb ik het er ook vaak over en met m'n zus regelmatig, dus das wel gaaf.

[trijntjejohanna]

wij zijn heel open naar elkaar, dus ook over het geloofsleven.... we praten er best vaak over..... en dat is leuk en goed!! je leert er best veel van..

alleen soms ik me weleens als ik zie hoeveel kennis mijn broertje van 10 heeft over de bijbel en hoe weinig ik dan weet.... hij weet zoveel te vertellen uit de bijbel.. weet precieze situaties te vertellen.... en dan denk ik : tjongejonge wist ik dat ook allemaal maar

[Lalage]

Misschien is dat wel een pluspunt van de ger. kerk. vrijgem. Je leert te leven met God. Het geloof was bij ons thuis ook nooit een geheim.

Nou bij de ouders van mijn vriend gaat het juist vaker over regels, maar misschien komt dat ook wel een beetje door mij Over homohuwelijk bijvoorbeeld, wat in mijn kerk niet per definitie wordt afgekeurd. Dat is natuurlijk errug fout in hun ogen... Ik hoop dat ik in de toekomst ook eens over persoonlijk geloof met ze kan praten.

Bij ons thuis wordt er niet heel veel over geloof gesproken, maar het is absoluut geen taboe. Als ik een vraag heb over iets, geven mijn ouders altijd een genuanceerd antwoord en ze hebben mij dan ook geleerd om niet zwart-wit te denken. Met mijn zusje heb ik soms ook goede gesprekken over geloven. Mijn broertje gaat niet meer naar de kerk. Ik heb wel jarenlang met hem op een bijbelkring gezeten en daardoor wisten we toen wel van elkaar hoe we dachten. Nouja... hij bleek een paar jaar later toch wel erg vreemde dingen te denken en ik heb geen idee wat hij nu eigenlijk gelooft.

[lorit]

Bij mij thuis hebben we het er zo goed als nooit over. Er wordt aan tafel gebeden en gelezen. 's Zondags gaan we naar de kerk. Dat is alles. Geen gesprekken ofzo. Voor mij hoeft dat nu ook niet meer, ookal zou ik wel graag willen dat het bij ons thuis anders was. Ik hoop dat jullie begrijpen wat ik hiermee bedoel, want het klinkt een beetje tegenstrijdig

[Lalage]

Bij mij thuis hebben we het er zo goed als nooit over. Er wordt aan tafel gebeden en gelezen. 's Zondags gaan we naar de kerk. Dat is alles. Geen gesprekken ofzo. Voor mij hoeft dat nu ook niet meer, ookal zou ik wel graag willen dat het bij ons thuis anders was. Ik hoop dat jullie begrijpen wat ik hiermee bedoel, want het klinkt een beetje tegenstrijdig

Ik begrijp het, net als dat er bij ons niet over seks en alles eromheen wordt gepraat en dat ik dat ook niet ineens anders zou willen. Er zijn ook andere mensen op de wereld dan je papa en mama.

[kurtyo]

Hoe ouder ik word, hoe serieuzer de gesprekken met voornamelijk mijn moeder en af en toe ook zus worden. Zelfs met mijn vader spreek ik de laatste tijd meer over dit soort zaken.

Ik ben niet benauwd opgevoed, ik ben heel vrij gelaten. Ik heb ook het idee dat ze me de ruimte gunnen om mezelf te ontwikkelen, om mezelf te zoeken. Al heb ik wel vaak het idee dat ze het niet eens zijn met de manier waarop.

Ik denk dat geloof ten eerste een heel persoonlijke zaak is waar je echter van tijd tot tijd ook open over moet kunnen praten. Ik ben echter tegen een sfeer waar alles om religieuze gesprekken draait en waar alles gebeurt vanuit de opdringerige sfeer. ('dit mag niet' 'dat moet juist wel' etc.)

[Kaw]

Misschien is dat wel een pluspunt van de ger. kerk. vrijgem. Je leert te leven met God. Het geloof was bij ons thuis ook nooit een geheim.

Nou bij de ouders van mijn vriend gaat het juist vaker over regels, maar misschien komt dat ook wel een beetje door mij Over homohuwelijk bijvoorbeeld, wat in mijn kerk niet per definitie wordt afgekeurd. Dat is natuurlijk errug fout in hun ogen... Ik hoop dat ik in de toekomst ook eens over persoonlijk geloof met ze kan praten.

Elkaars kerken afkraken om iets kan een ger. vrijgemaakte als de beste! Kijk maar naar mij...

[JialiKelly]

mijn ouders hebben er nooit open met ons over gepraat, alleen maar in de zin van dat je dit moest doen en dat moet laten. En dat is nog steeds zo. Ik zie daardoor zelf ook weinig opening om met ze daarover van gedachten te wisselen.

herkenning alom