vrienden en verantwoordelijkheid

[mirjam proos]

Het valt mij op dat er veel gepraat wordt over verantwoordelijkheid. 'Ouders zijn verantwoordelijk voor de (media)opvoeding van hun kinderen.' 'Jongeren zijn zelf verantwoordelijk voor hun gedrag.'
Maar hoe zit dat nou met vrienden? In hoeverre ben jij verantwoordelijk voor wat je vrienden doen? Als je vriend of vriendin (ik noem iets heel extreems) een moord wil plegen en jij houdt je mond, ben je medeplichtig. Als je vriend of vriendin wil zondigen en jij zwijgt, ben je dan ook verantwoordelijk?
Hoe doe je dat eigenlijk, vrienden aanspreken op hun gedrag? Ze weten immers dat jij ook dingen doet die niet door de beugel kunnen?

[TheKeimpe]

Hmm, als je daar met vrienden niet over kunt praten, moet je je afvragen of de naam vriend wel juist is.

[joris]

Rechtvaardig willen zijn is denk ik een van de hoogeste doelen> En rechtvaardig is: recht doen aan de situatie,eerlijk zijn, handelen volgens de geaccepteerde normen en waarden en sociale conventies.

Dus als een vriend steelt, zul je hem moeten aangeven.

[TheKeimpe]

En dat niet om hem er bij te lappen, maar voor de loop van het recht, of zelfs voor zijn eigen bestwil...

[Tirreg]

En dat niet om hem er bij te lappen, maar voor de loop van het recht, of zelfs voor zijn eigen bestwil...

maar blijft hij dan je vriend?

[TheKeimpe]

Dat weet ik niet, ik weet ook niet of ik helemaal mee kan gaan met de redenering van Joris, maar ik kan me er beter in vinden als je mijn aanvulling erbij leest.

*Ben nog aan het nadenken hierover*

[Ikke21]

Ik zou mn vrienden er wel op aanspreken ja, dat is ook onze plicht en hun mogen dat ook doen als ik iets verkeerd doe.
Ik weet niet of ik gelijk mn vrienden aan zou geven als ze iets gestolen hebben, zou ze er wel zelf op aanspreken, maar naar de politie gaan, hmm dat weet ik niet!!

[Tirreg]

Ik zou mn vrienden er wel op aanspreken ja, dat is ook onze plicht en hun mogen dat ook doen als ik iets verkeerd doe.
Ik weet niet of ik gelijk mn vrienden aan zou geven als ze iets gestolen hebben, zou ze er wel zelf op aanspreken, maar naar de politie gaan, hmm dat weet ik niet!!

als je ze aangeeft ben je gelijk het "pispaaltje", en je hoort er denk ik gelijk niet meer bij.

[Ikke21]

Daar gaat het verder niet om, als het redelijk is dan word ik maar het pispaaltje, als je goeie vrienden zou zijn, kunnen ze zulke dingen ook wel van je hebben en is te hopen dat ze zelf beseffen wat ze fout hebben gedaan.

[hijwel]

Maar hoe zit dat nou met vrienden? In hoeverre ben jij verantwoordelijk voor wat je vrienden doen? Als je vriend of vriendin (ik noem iets heel extreems) een moord wil plegen en jij houdt je mond, ben je medeplichtig. Als je vriend of vriendin wil zondigen en jij zwijgt, ben je dan ook verantwoordelijk?
Hoe doe je dat eigenlijk, vrienden aanspreken op hun gedrag? Ze weten immers dat jij ook dingen doet die niet door de beugel kunnen?

Jij bent niet verantwoordelijk wat een ander doet! Iedereen heeft zijn eigenverantwoordelijkheid. Maar het is wel je plicht om er wat van te zeggen. Je wil er zelfs wat van zeggen.
Tuurlijk moet je elkaar in heel veel dingen vrij laten, muziek keuze bijv, hier wordt heel verschillend over ged8.

Hoe doe je dat eigenlijk, vrienden aanspreken op hun gedrag? Ze weten immers dat jij ook dingen doet die niet door de beugel kunnen?

Ja hoe doe je dat? Ik denk dat je gerust kunt vragen aan 1 van je vrienden (mede christenen) waarom ze dat doen, terwijl ze toch Christelijk zijn. Mi weet iedereen dat je blijft zondigen. Maar heel veel zonde (bijna alle) kun je(met God) uit je leven weghalen. Daar wordt je alleen maar gelukkiger van!

[Brion]

Mi weet iedereen dat je blijft zondigen. Maar heel veel zonde (bijna alle) kun je(met God) uit je leven weghalen. Daar wordt je alleen maar gelukkiger van!

Beste hijwel, ik vind dat je dit wel heel erg simpel uitlegt. Ik geloof niet zo in een beetje zondig, net zoals een beetje zwanger niet kan.
Een Christen is niet minder zondig dan een niet-Christen. Het enige verschil zou kunnen zijn, dat (als het goed is) een Christen BESEF heeft van zijn zonden. Een christen haalt dus niet (met God) heel veel zonden uit zijn leven weg, zoals je schrijft, maar heeft (met God) besef van zijn zonden, en mag tegelijkertijd ook beseffen dat zijn zonden vergeven kunnen worden. En misschien word je daar wel "gelukkiger" van.
Laten we ons maar keer op keer goed beseffen, dat christenen geen haar beter zijn dan niet-christenen, en dat chistenen ook beslist niet minder zondigen of zonden uit hun leven weg kunnen halen. Misschien is het wel zo, dat (beetje kort door de bocht) christenen veel zondiger zijn dan niet-christenen, omdat zij geacht worden weet te hebben van hun zonden.

[JialiKelly]

Ik vroeg me af... Hoe zit het met onchristelijke vrienden???
Volgens mij staat het in Jakobus.
Oh nee het is 2 Johannes.
Daar staat in : Indien iemand tot ulieden komt en deze leer niet brengt, ontvangt hem niet in huis, en zegt tot hem niet : Zijt gegroet.
Want die tot hem zegt : zijt gegroet, die heeft gemeenschap aan zijn boze werken.
Betekend dit stuk dat je geen onchristelijke vrienden mag hebben?
Ik heb ze wel, en ik dacht niet dat het verkeerd was.
Maar dan snap ik deze tekst niet. Je mag je naaste toch liefhebben?

[hijwel]

Mi weet iedereen dat je blijft zondigen. Maar heel veel zonde (bijna alle) kun je(met God) uit je leven weghalen. Daar wordt je alleen maar gelukkiger van!

Beste hijwel, ik vind dat je dit wel heel erg simpel uitlegt. Ik geloof niet zo in een beetje zondig, net zoals een beetje zwanger niet kan.
Een Christen is niet minder zondig dan een niet-Christen. Het enige verschil zou kunnen zijn, dat (als het goed is) een Christen BESEF heeft van zijn zonden. Een christen haalt dus niet (met God) heel veel zonden uit zijn leven weg, zoals je schrijft, maar heeft (met God) besef van zijn zonden, en mag tegelijkertijd ook beseffen dat zijn zonden vergeven kunnen worden. En misschien word je daar wel "gelukkiger" van.
Laten we ons maar keer op keer goed beseffen, dat christenen geen haar beter zijn dan niet-christenen, en dat chistenen ook beslist niet minder zondigen of zonden uit hun leven weg kunnen halen. Misschien is het wel zo, dat (beetje kort door de bocht) christenen veel zondiger zijn dan niet-christenen, omdat zij geacht worden weet te hebben van hun zonden.

Brion,
Zo simpel is het toch echt! Ik noem het een samen met God de rotzooi uit je leven halen. Een mooiere en volkomen bijbelse uidrukking is:
in de kracht van Christus verder leven. Dus alle kracht die je nodig hebt voor moelijke beslissingen samen met God nemen.

Het gaat er niet om dat we onze zonde door en door kennen maar het gaat er om of we vanuit volkomen vertrouwen de juiste beslissingen kunnen nemen in Christus. Het is echt zo, dat als je zondige dingen vanuit de kracht van Christus achterwege kunt laten, dat je daar gelukkiger van wordt. Je begint dan steeds meer te lijken op Christus.

Tuurlijk is het goed om te weten waar je zonden zitten, maar hier moet je niet in blijven hangen, je moet verder leven in Christus. Dit is volkomen bijbels.

vanuit je eigen zondebesef kan je geen krachten halen, maar alleen uit Christus.

(eh ik weet niet of je het met me eens bent zo niet open dan maar een nieuwe topic, kan deze gewoon doorgaan)

[Storyteller]

Ik vroeg me af... Hoe zit het met onchristelijke vrienden???
Volgens mij staat het in Jakobus.
Oh nee het is 2 Johannes.
Daar staat in : Indien iemand tot ulieden komt en deze leer niet brengt, ontvangt hem niet in huis, en zegt tot hem niet : Zijt gegroet.
Want die tot hem zegt : zijt gegroet, die heeft gemeenschap aan zijn boze werken.
Betekend dit stuk dat je geen onchristelijke vrienden mag hebben?
Ik heb ze wel, en ik dacht niet dat het verkeerd was.
Maar dan snap ik deze tekst niet. Je mag je naaste toch liefhebben?

Hrm. Ik interpreteer het eigenlijk zo: Je mag geen onchristelijke vrienden hebben, tenzij je ze bekeerd. Want als je ze niet bekeerd, ben je medeplichtig aan hun 'zonden'.
Een waanzinnige tekst inderdaad, in de context van naasteliefde. Want juist liefde en vriendschap is de acceptatie van de ander.
Voor mij betekent vriendschap steun en vertrouwen. In welke vorm dan ook.
Maar toch, in sommige gevallen kan ik het niet verdragen dat een vriend van mij iemand veel schade berokkent. Dan zal ik die persoon geen vriend meer noemen. Maar in andere gevallen, zal ik niet toestaan dat iemand mijn vrienden kwetst.
Ik ken bepaalde feiten van mijn vrienden. Maar ik weet dat zij dit moesten doen om te overleven. Daarom sta ik achter hun.

[Brion]

Beste hijwel, we hebben een verschillende visie op het geloof in God. Waarschijnlijk komt dat, omdat ik een minder strak onderscheid maak tussen christenen en niet-christenen.
Ik vind je stellingen wat te makkelijk. Maar dat is geen kritiek; ik denk tenslotte over andere dingen weer makkelijker als jij.

(Ik quote je even tussen aanhalingstekens)

- "Zo simpel is het toch echt! Ik noem het een samen met God de rotzooi uit je leven halen."

De "rotzooi" in mijn leven is net zo groot, als de "rotzooi" in het leven van mijn onchristelijke buurman. Ik acht mijzelf niet beter of minder zondig dan hem. Als het jou lukt om samen met God de "rotzooi" uit je leven te verbannen, dan ben je een gezegend mens. Ik heb weinig mensen in mijn leven ontmoet die dat zeiden.

- "Een mooiere en volkomen bijbelse uidrukking is:
in de kracht van Christus verder leven. Dus alle kracht die je nodig hebt voor moelijke beslissingen samen met God nemen."

Ik ken nogal wat mensen die uitstekende beslissingen nemen zonder God. Ook daarin wens ik mij niet te onderscheiden. Het feit dat ik soms beslissingen neem met God, houdt niet in dat die beslissingen beter zijn.
Hooguit zou ik mij gesteund voelen in zulke beslissingen, en het gevoel hebben dat ik het niet alleen op eigen kracht hoef te doen. Maar dat zegt niets over de kwaliteit van mijn beslissingen.

- "Het is echt zo, dat als je zondige dingen vanuit de kracht van Christus achterwege kunt laten, dat je daar gelukkiger van wordt. Je begint dan steeds meer te lijken op Christus."

Misschien heb je gelijk, dat je bepaalde specifieke dingen niet zult doen vanuit de kracht van Christus, maar daar komen mogelijk andere zonden weer voor in de plaats. Nogmaals, een Christen is niet minder zondig dan een niet-christen. Ook heb ik niet het idee dat ik "gelukkiger" ben dan mijn niet-christelijke vrienden. Maar ik geloof niet in God om zonodig "gelukkig" te worden.

- "Tuurlijk is het goed om te weten waar je zonden zitten, maar hier moet je niet in blijven hangen, je moet verder leven in Christus. Dit is volkomen bijbels. Vanuit je eigen zondebesef kan je geen krachten halen, maar alleen uit Christus."

Wat "blijven hangen" is in je zondebesef, weet ik niet. Maar het kan m.i. geen kwaad, goed te beseffen dat mensen zondig zijn. (en ook tot goede dingen in staat) Jij stelt zondenbesef en Christus tegenoverelkaar; m.i. zijn ze onlosmakelijk met elkaar verbonden. Dat lijkt me ook wel een goede reformatorische gedachte, als ik de HC lees.

- "eh ik weet niet of je het met me eens bent zo niet open dan maar een nieuwe topic, kan deze gewoon doorgaan"

Ik ben het dus niet met je eens, maar zo erg is dat niet. Het antwoord lijkt me, tenzij er bezwaren komen, in dit topic wel op zijn plaats.