in Trouw vandaag op de religie pagina stond een artikel met deze kop. Ben benieuwd wat jullie ervan vinden.
Gerard Dekker (godsdienstsocioloog aan de VU in Amsterdam) zei een maandje geleden volgens het artikel dat de
refolevensstijl bedreigd werd, net als de uiterst orthodoxe opvattingen. De klad zit in de dubbele zondagse kerkgang, voorzichtig twijfelen jongeren aan de historische betrouwbaarheid van de Bijbel, verzekeren en inenten zijn geen taboe meer, anticonceptie wordt gewoon. Kortom: het moderne levensgevoel sijpelt de refozuil binnen.
vraag, met name voor wie zich echt tot de 'refozuil' rekent: herken je deze aspecten? is dat wat de refozuil is? En is het erg als die zuil op deze manier aan het veranderen is?
Verder zegt Dekker dit:
Alles op z'n beloop laten is ongeloofwaardig, en dichtkitten maakt de groepering tot een fundamentalistisch fossiel.
Hij beveelt een derde weg aan: de evangelische route: moderne vormen, klassieke ideeen. Oftewel: behoud de inhoud, waar het om gaat bij je geloof, en wees flexibel in hoe je dat vormgeeft (bijvoorbeeld: welke media je gebruikt).
Wat vinden jullie hiervan?
reageer ook even op deze stelling:
Wetticisme (= wetten en regels als uitgangspunt, 'do what you're told') is eigen aan de refozuil. Als dat wordt losgelaten, stort de zuil in.
ik hoor, sorry: lees het wel

groeten, zegen, Maarten