De PKN is een kar met kikkers
De Gereformeerde Kerken in Nederland, de Nederlands Hervormde kerk en Evangelisch Lutherse Kerk in het koninkrijk der Nederlanden vormen samen "de PKN" (Protestantse Kerk in Nederland), één kerk. In naam,
want plaatselijk kunnen ze onder hun eigen naam blijven bestaan, niet als PKN-kerk dus. Kom je straks in plaats A in een kerkdienst van een PKN-kerk dan wordt daar een homohuwelijk gesloten. Kom je in plaats B dan is daar een PKN-kerk waar de dominee verteld, hoe verderfelijk dit is. Zo zijn er verschillende punten van onenigheid te noemen.
Samen één kerk zijn houdt dat niet in dat je als kerk zegt: Dit belijden wij als kerk en daar staan wij voor. In de PKN blijkt dit niet het geval te zijn. Hoe kun je dan zeggen dat je samen één kerk bent.
In de kerk moet het gaan om het Sola Scriptura, de Bijbel als richtsnoer. In de PKN zal hier geen sprake van zijn, omdat dit alleen al van boven af niet duidelijk wordt aangegeven. De triosynode (de synode van de drie kerken samen) is er om het beleid van de kerk te bepalen. Als men dan vanuit de synode nu al laat weten dat over principiële zaken als homohuwelijk, kinderen aan het avondmaal, volwassen doop er geen duidelijke richtlijnen gegeven kunnen worden, hoe moet het dan in de toekomst? Het zijn soms lastige vragen, waar men zich als synode over moet buigen, maar moet je dan die vragen waar je zelf niet uitkomt, op de plaatselijke gemeente afschuiven? Voor dit soort dingen ben je toch samen synode, om samen dingen uit de zoeken. Is er dan geen vertrouwen in het werk van de Heilige Geest?
Wat krijgen we dan in de PKN? Iedere gemeente probeert een weg te vinden. Voor de één is dit moeilijker dan voor de ander. Het gevaar bestaat dan dat er dwalingen komen. Binnen één kerk zullen op verschillende plaatsen verschillende dingen beleden worden. Hoe kun je dan nog samen één kerk zijn? Wordt het dan niet een kar met kikkers er in, en die kar rijdt over een hobbelig pad. Die kikkers willen er uit. Ze willen niet samen in die kar zitten, want ze zijn het niet met elkaar eens. Want bij A kan het wel en B zegt dat het niet kan.
En als je gaat verhuizen naar een andere plaats voel je je dan nog wel thuis binnen je eigen kerk? Of moet je op zoek gaan naar wat het beste bij je past? Nu kun je je nog 'zorgeloos' laten overschrijven van de ene naar de andere kerkgemeente als je verhuist. Hoe zal dit straks zijn? Komt er bij de zoektocht naar een nieuw huis ook nog een zoektocht naar een nieuwe kerk bij? Je kunt niet meer van je eigen kerk op aan!
Synodevoorzitter Van der Plas zegt anno 2003: "Het belangrijkste is dat de kerk zich aan Gods Woord moet houden." Maar wat is Gods Woord in een kerk die in elke plaats zelf haar leer moet bepalen? Het zijn loze woorden als hij zegt: "Wij willen geen dwalingen toestaan." Hij weet hoe er in plaatselijke PKN-kerken verschrikkelijk gedwaald wordt! Moet je niet als je dit zegt juist duidelijk als kerk belijden waar je voor staat? En dat doe je niet door verschillende belijdenisgeschriften in een kerkorde op te nemen.
Door besluiten van je af te schuiven val je als kerk door de mand. Mensen die nu nog denken: "Het zal wel goed zijn met die PKN. Ik zie wel wat problemen, maar dat zal wel opgelost worden." zullen bedrogen uitkomen. Ze zullen merken dat de synode in feite zegt: Zoek het zelf maar uit. Wij willen bovenal de vrede in de PKN bewaren en zeggen maar niets. Het lijkt er dus op dat de PKN een 'verzameling' van kerken wordt die samen sterk zijn in een PKN, die vooral haar materiële belangen zal behartigen. De PKN als een kar met kikkers die de wagen hebben voor bijvoorbeeld het beheer van de kerk of het financieren van de dominee.
Niet als houvast, niet als een vriend die je op die weg begeleid in geestelijke zaken. Bij de PKN is er geen éénheid in belijden en dat is armoe. Je hebt niks om trots op te zijn, niks waar je als kerk voor staat, niks om uit te dragen, de wereld in. En die kar, zal die kar het wel halen tot 2010?
