Marnix schreef:
Hoho, je moet wel goed citeren. Zo kan ik het ook.
Een ware christen zal zich altijd kenmerken door smart over de zonde en vervolgens kwamen daar nog een aantal dingen achteraan. Je gaat het nu brengen alsof er is gesteld dat een oprecht christen alleen maar bezig is met zonde, ellende.
Nee Marnix, juist niet, ik laat zien dat een ware christen niets met zonden heeft, die heeft over het verdriet doen aan God. Ik laat zien dat we niet zomaar een ware christen zijn. En ware christen ken zijn positie en weet waarvoor Christus aan het kruis geweest is en waarom Hij zei “het is volbracht” Hij beseft dat hij in Christus is en dat hij ook overwinnaar is in Christus, en satan kan zeggen dat hij moet op moet rotten, in de naam van Jezus, dat is het kenmerk van een christen, dan gaat het niet meer om de zonden maar om de gehoorzaamheid.
Jij legt graag de nadruk op zonden, ik leg graag de nadruk op christen zijn. Wellicht zou je het eens op die manier moeten lezen. Je herkent een christen aan het doen van verdriet aan God i.p.v het hebben van verdriet over doen van zonden. Het gaat alleen en dan ook alleen om God.
We hebben het over een kenmerk hè. Wat is mooier om te zien , wat spreekt je het meest aan:
A. Een kind van God die verdriet heeft over wat hij zojuist gedaan heeft. (ik bedoel niet wat hij gedaan heeft, oude zonden oprakelen, wat jij denk dat ik het over hebt.)
Of
B. Een kind van God die direct God aanroept als hij iets verkeerd doet.(zichzelf niet eens de tijd geeft om er maar iets over na te denken.) Dan heeft hij er geen verdriet van en is bang dat het ten koste gaat van de relatie met God. Niet over wat hij God aangedaan heeft want hij gelooft dat God ze al weggenomen heeft, al voor dat hij ze deed.
Eigenlijk heeft hij er geen verdriet van gehad omdat hij zich geheel overgeeft aan God.
In geval A, (jou geval) denkt die persoon nog over wat Hij verkeerd doet, heeft er nog verdriet van. (is het kenmerk van zichzelf toch?) Misschien vertelt hij God later nog in detail wat hij verkeerd gedaan heeft.
In geval B brengt die persoon het direct bij God, had geen tijd voor verdriet. Hij zegt tegen God vergeef het me alstublieft en help me opdat het niet weer gebeurd. Hij vertelt God niet wat er gebeurd is want hij weet en gelooft dat God het al eerder wist dan hij. Zijn relatie, zijn oprechtheid, het ware in hem zegt dat. Hij weet ook dat God er niet over wil hebben, dat God ze niet eens in hem ziet en direct met hem verder wil.
Het gaat God er niet om dat zijn kinderen gericht zijn op het niet zondigen en verdriet er over hebben maar de erkenning dat ze Hem nodig hebben om de relatie te versterken, en een oplossing zien tegen satan. dat is tot Zijn Eer.
We kijken alleen maar naar onszelf. We willen onszelf eerder herkennen als lijdende dan God verhogen.
Kijk wat je hieronder schertst.
Marnix schreef: Een christen maakt fouten, heeft daar spijt van, het doet hem verdriet. Hij gaat ermee naar Christus en vindt er verlossing, vergeving. Hij blijft echter wel zonde doen en blijft daar ook verdriet van hebben, maar desondanks weet hij zich verlost en dat verblijdt hem.
Alles gaat om het belang van de persoon, niets om God. Dit is niet de intentie van een ware christen Marnix.
Nogmaals ik probeer uit te leggen wat een ware christen is, je praat over “door zonden of over zonden” wat niet van belang is maar over het verschil tussen christen en een oprecht of ware christen heb je het niet.
Je denk dat als je zonden vergeven zijn dat je dan automatisch een oprecht geloofsleven hebt, altijd gevuld met de H.G. En op de toppen van je geloof loopt. We zouden niet meer hoeven te groeien in geloof.
Nee Marnix ik weet heel goed wat je bedoelt je kunt het nog 30x uitleggen maar ik heb het over een wat meer genuanceerde visie op het christen zijn. Een ware christen.