Persoonlijke roeping tot het ambt van ouderling kenbaar maken?

[Spreeuw]

Inmiddels heeft het topic "de vrouw en het ambt (kerkelijk)" al 34 pagina's. Als het gaat om de vraag wie er ambtsdrager (kunnen) worden in een kerkelijke gemeente, heb ik een vraag die mij persoonlijk meer bezighoud. Persoonlijk ervaar ik steeds meer de roeping om ouderling te worden in de gemeente waarvan ik lid ben. Ik ga graag de gemeente in om mensen te onderwijzen vanuit Gods Woord. Maar tot op heden heeft God mijn persoonlijke weg nog niet geleid tot het ouderlingschap. Mijn vraag is: is het vanuit Bijbels oogpunt geoorloofd om bij je eigen kerkenraad aan te geven dat je je geroepen weet om in je eigen gemeente het ambt van ouderling te vervullen?

[johanterlouw]

Inmiddels heeft het topic "de vrouw en het ambt (kerkelijk)" al 34 pagina's. Als het gaat om de vraag wie er ambtsdrager (kunnen) worden in een kerkelijke gemeente, heb ik een vraag die mij persoonlijk meer bezighoud. Persoonlijk ervaar ik steeds meer de roeping om ouderling te worden in de gemeente waarvan ik lid ben. Ik ga graag de gemeente in om mensen te onderwijzen vanuit Gods Woord. Maar tot op heden heeft God mijn persoonlijke weg nog niet tot het ouderlingschap geleid. Mijn vraag is: is het vanuit Bijbels oogpunt geoorloofd om bij je eigen kerkenraad aan te geven dat je je geroepen weet om in je eigen gemeente het ambt van ouderling te vervullen?

Beste Spreeuw, op bijbelse gronden kunnen we zeggen dat God voordat hij iemand roept tot het ambt, hem bekeert,
Op de bijbelse volgorde bekering en roeping volgt de bekwaammaking. Dus als God bekeert en roept maakt hij je ook bekwaam.
Als je zelf naar je eigen kerkenraad zou gaan, dan kun je niet wachten op God en loop je Hem voor Zijn voeten.
Als je roeping echt is dan zal God er voor zorgen dat je een ambt ontvangt. Je zegt dat je "steeds meer ervaart" een roeping te hebben
om ouderling te worden in de gemeente waarvan je lid ben? Een roeping van God is luid en duidelijk nl. Zacheus kom uit en hij kwam uit.
De roeping hoe jij die beschrijft komt voort uit een zogenaamde godsdienstige drang, maar is niet hoe God al Zijn kinderen en knechten roept tot het ambt.

[_Sjors_]

Persoonlijk ervaar ik steeds meer de roeping om ouderling te worden in de gemeente waarvan ik lid ben.

Bent u een man of een vrouw?


Met vriendelijke groeten,

Sjors.

[Spreeuw]

Bent u een man of een vrouw?


Met vriendelijke groeten,

Sjors.

Een man.

[Spreeuw]

Beste Spreeuw, op bijbelse gronden kunnen we zeggen dat God voordat hij iemand roept tot het ambt, hem bekeert,
Op de bijbelse volgorde bekering en roeping volgt de bekwaammaking. Dus als God bekeert en roept maakt hij je ook bekwaam.
Als je zelf naar je eigen kerkenraad zou gaan, dan kun je niet wachten op God en loop je Hem voor Zijn voeten.
Als je roeping echt is dan zal God er voor zorgen dat je een ambt ontvangt. Je zegt dat je "steeds meer ervaart" een roeping te hebben
om ouderling te worden in de gemeente waarvan je lid ben? Een roeping van God is luid en duidelijk nl. Zacheus kom uit en hij kwam uit.
De roeping hoe jij die beschrijft komt voort uit een zogenaamde godsdienstige drang, maar is niet hoe God al Zijn kinderen en knechten roept tot het ambt.

Beste Johan, dank voor je reactie, maar jouw argumenten overtuigen mij niet. De Bijbel leert mij duidelijk dat de mens een eigen verantwoordelijkheid heeft. Met jouw visie zou ik ook mogen zeggen: als ik wacht met de bekering, kun je niet wachten op God (de bekering van de mens is uiteindelijk een gave van God, zie Efeze 2:8). Terwijl er ook duidelijk in de Bijbel staat: "Bekeert u en gelooft het evangelie." (zie Markus 1:15). Tweemaal de gebiedende wijs dus!

Dus de mens heeft een eigen verantwoordelijkheid! Is het dan niet beter om je roeping direct kenbaar te maken?

groeten,
Spreeuw

[Nina]

johanterlouw schreef:

De roeping hoe jij die beschrijft komt voort uit een zogenaamde godsdienstige drang, maar is niet hoe God al Zijn kinderen en knechten roept tot het ambt.

Wat zeg JIJ nou toch? Vul jij zomaar even in dat dit geen roeping van God is, maar voort komt uit een godsdienstige drang?
Je durft wel heel wat te zeggen..
Wat weet jij er nou van hoe God werkt in het leven van een ander?

Spreeuw vroeg niet of mensen dit even wilden beoordelen voor hem of toetsen, hij vraagt wat de juiste weg zou zijn hoe om te gaan met deze roeping.

Je komt betweterig over, en dat stoot mensen af. Echt heel, heel vervelend en verziekend dit soort reacties.

[Nina]

Spreeuw schreef:

Inmiddels heeft het topic "de vrouw en het ambt (kerkelijk)" al 34 pagina's. Als het gaat om de vraag wie er ambtsdrager (kunnen) worden in een kerkelijke gemeente, heb ik een vraag die mij persoonlijk meer bezighoud. Persoonlijk ervaar ik steeds meer de roeping om ouderling te worden in de gemeente waarvan ik lid ben. Ik ga graag de gemeente in om mensen te onderwijzen vanuit Gods Woord. Maar tot op heden heeft God mijn persoonlijke weg nog niet geleid tot het ouderlingschap. Mijn vraag is: is het vanuit Bijbels oogpunt geoorloofd om bij je eigen kerkenraad aan te geven dat je je geroepen weet om in je eigen gemeente het ambt van ouderling te vervullen?

Ik denk zelf Spreeuw, dat als God roept, Hij dit ook verder zal leiden.
Mijn advies zou zijn: ga er biddend mee om, en vraag de Heer of Hij het wil leiden en je wil klaarmaken voor deze taak.
Op Zijn tijd zal Hij het je duidelijk maken.

[Boanerges]

Inmiddels heeft het topic "de vrouw en het ambt (kerkelijk)" al 34 pagina's. Als het gaat om de vraag wie er ambtsdrager (kunnen) worden in een kerkelijke gemeente, heb ik een vraag die mij persoonlijk meer bezighoud. Persoonlijk ervaar ik steeds meer de roeping om ouderling te worden in de gemeente waarvan ik lid ben. Ik ga graag de gemeente in om mensen te onderwijzen vanuit Gods Woord. Maar tot op heden heeft God mijn persoonlijke weg nog niet geleid tot het ouderlingschap. Mijn vraag is: is het vanuit Bijbels oogpunt geoorloofd om bij je eigen kerkenraad aan te geven dat je je geroepen weet om in je eigen gemeente het ambt van ouderling te vervullen?

Hey Spreeuw, Gefeliciteerd man! Geweldig dat jij de gaven opmerkt die God je heeft gegeven. Natuurlijk mag je dat ambt begeren. Kijk maar wat Paulus aan Timotheüs schrijft: "Dit is een betrouwbaar woord: Als iemand verlangen heeft naar het ambt van opziener, begeert hij een voortreffelijk werk" (1 Tim 3:1)

Pragmatisme is geen enkele kerkenraad vreemd. Meld je verlangen bij je wijkouderling en hij zal je zaak bij de talstellingsvergadering bespreken. Wanneer er in jouw gemeente ook medewerking van de leden wordt gevraagd doordat men namen van geschikte broeders kan indienen dan zou ik je verlangen ook zeker met deze gemeenteleden delen.

Ik wens je veel zegen op je huidige en ook op je toekomstige bediening. Nu in je ambt aller gelovigen en straks wellicht in het ambt als ouderling, wanneer God dat wil.

[Chaya]

Inmiddels heeft het topic "de vrouw en het ambt (kerkelijk)" al 34 pagina's. Als het gaat om de vraag wie er ambtsdrager (kunnen) worden in een kerkelijke gemeente, heb ik een vraag die mij persoonlijk meer bezighoud. Persoonlijk ervaar ik steeds meer de roeping om ouderling te worden in de gemeente waarvan ik lid ben. Ik ga graag de gemeente in om mensen te onderwijzen vanuit Gods Woord. Maar tot op heden heeft God mijn persoonlijke weg nog niet geleid tot het ouderlingschap. Mijn vraag is: is het vanuit Bijbels oogpunt geoorloofd om bij je eigen kerkenraad aan te geven dat je je geroepen weet om in je eigen gemeente het ambt van ouderling te vervullen?

In 2013 stelde iemand ook die vraag alhier in de rubriek.
ds. Hoekman gaf daar toen dit antwoord op:
Misschien wil de Heere u wel ergens anders in Zijn Wijngaard inzetten. Ik zou tegen u willen zeggen: “Houd uw ogen en oren open en let op de aanwijzingen van de Heere”! En als u wel ouderling wordt, dan is het op Zijn tijd.

Je kunt HIER de vraag en het antwoord lezen.

[mona]

Persoonlijk ervaar ik steeds meer de roeping om ouderling te worden in de gemeente waarvan ik lid ben. Ik ga graag de gemeente in om mensen te onderwijzen vanuit Gods Woord. Maar tot op heden heeft God mijn persoonlijke weg nog niet geleid tot het ouderlingschap. Mijn vraag is: is het vanuit Bijbels oogpunt geoorloofd om bij je eigen kerkenraad aan te geven dat je je geroepen weet om in je eigen gemeente het ambt van ouderling te vervullen?

Spreeuw, geloof je nu niet dat als de Heere jou dat verlangen geeft, dat Hij ook de weg voor jou zal openen?
Soms duurt dat langer dan je zelf wel zou willen.
Juist de tijd van wachten kan een grote les zijn in geduldig gemaakt worden.
Besteed je tijd (van het wachten op het antwoord van de Heere) goed, laat je door Hem voorbereiden!

Overigens denk ik dat je best in een vertrouwelijk gesprek eens mag aangeven dat je een verlangen hebt om de gemeente te dienen.
Maar ik zou niet ergens op aansturen.

[Spreeuw]

Ik denk zelf Spreeuw, dat als God roept, Hij dit ook verder zal leiden.
Mijn advies zou zijn: ga er biddend mee om, en vraag de Heer of Hij het wil leiden en je wil klaarmaken voor deze taak.
Op Zijn tijd zal Hij het je duidelijk maken.

Dank voor je reactie, Nina. Dat denk ik ook. Ik ga er biddend mee om. Het gaat er in dezen om wat de wil van de Here is.

[Marnix]

Een vraag vanuit interesse: Hoe weet je dat God je roept tot het ambt? Ik kan me voorstellen dat je gaven / talenten in jezelf ontdekt die daar goed bij kunnen aansluiten. Maar hoe weet je dat God je juist in de rol wil laten uitoefenen en niet in een andere rol? Misschien wel voor een tijd om je zo verder klaar te maken voor een ambt? Juist op het gebied van onderwijs zijn er zoveel mogelijkheden in de gemeente naast het ouderlingschap. Weet je zeker dat God wil dat je nu al die gaven en talenten als ouderling of diaken kan inzetten of kan het zijn dat Hij momenteel een hele andere rol voor je in gedachten heeft? Hoe? Of heb je zelf bedacht dat het inzetten van die gaven en talenten voor een ambt moeten worden gebruikt? Waarom?

[Spreeuw]

Hey Spreeuw, Gefeliciteerd man! Geweldig dat jij de gaven opmerkt die God je heeft gegeven. Natuurlijk mag je dat ambt begeren. Kijk maar wat Paulus aan Timotheüs schrijft: "Dit is een betrouwbaar woord: Als iemand verlangen heeft naar het ambt van opziener, begeert hij een voortreffelijk werk" (1 Tim 3:1)

Pragmatisme is geen enkele kerkenraad vreemd. Meld je verlangen bij je wijkouderling en hij zal je zaak bij de talstellingsvergadering bespreken. Wanneer er in jouw gemeente ook medewerking van de leden wordt gevraagd doordat men namen van geschikte broeders kan indienen dan zou ik je verlangen ook zeker met deze gemeenteleden delen.

Ik wens je veel zegen op je huidige en ook op je toekomstige bediening. Nu in je ambt aller gelovigen en straks wellicht in het ambt als ouderling, wanneer God dat wil.

Dank voor je reactie, Boanerges. Ik weet niet of een felicitatie in dit kader gepast is. Maar heel mooi dat je naar 1 Timoteüs 3:1 verwijst. In 1 Timoteüs 3:1 staat (NBG'51): "Dit is een betrouwbaar woord: indien iemand staat naar het opzienersambt, dan begeert hij een voortreffelijke taak." Inderdaad is dit een tekst waaruit blijkt dat je het ambt van ouderling mag begeren. Ik heb onder andere de verklaring van Calvijn bij 1 Timoteüs 3:1 geraadpleegd. Voor "voortreffelijk" wordt in het Grieks het bijwoord καλός gebruikt. Volgens Calvijn verwijst Paulus hier naar een oud Grieks spreekwoord dat vaak door Plato werd geciteerd, namelijk δύσκολα τὰ καλά ("deze dingen die voortreffelijk/uitstekend zijn, vragen ook veel inspanning en zijn moeilijk"). Calvijn schrijft dat Paulus in 1 Timoteüs 3:1 spreekt over een goddelijk verlangen, waardoor mannen de kennis van de leer die zij bezitten, wensen te gebruiken voor de opbouw van de kerk. Dus naast de leiding van de Heilige Geest, is het voor een ouderling belangrijk dat hij veel kennis heeft van de Bijbel en in het verlengde hiervan bekwaam is om anderen vanuit de Bijbel te onderwijzen. Daar herken ik me in. Voor verenigingen in mijn gemeente, waar ik regelmatig een lezing verzorg, herken ik dat het mijn talent is om mensen te onderwijzen vanuit Gods Woord.

Mijn wijkouderling weet van mijn verlangen/roeping tot het ambt van ouderling en heeft mij uitgenodigd voor een gesprek hierover, samen met de predikant. Ook in mijn gemeente worden de belijdende leden in de gelegenheid gesteld om namen in te dienen van broeders die men geschikt acht voor het ambt van ouderling en diaken. Ik zou andere gemeenteleden in kennis kunnen stellen van mijn roeping. Wat bedoel je precies met: "Pragmatisme is geen enkele kerkenraad vreemd."?

[Spreeuw]

Spreeuw, geloof je nu niet dat als de Heere jou dat verlangen geeft, dat Hij ook de weg voor jou zal openen?
Soms duurt dat langer dan je zelf wel zou willen.
Juist de tijd van wachten kan een grote les zijn in geduldig gemaakt worden.
Besteed je tijd (van het wachten op het antwoord van de Heere) goed, laat je door Hem voorbereiden!

Overigens denk ik dat je best in een vertrouwelijk gesprek eens mag aangeven dat je een verlangen hebt om de gemeente te dienen.
Maar ik zou niet ergens op aansturen.

Ja, dat geloof ik zeker. En inderdaad is het een opdracht (zeker als God je roept tot een ambt) om je tijd goed te besteden, met name door Gods Woord te onderzoeken en anderen te onderwijzen vanuit Gods Woord.

[Spreeuw]

Een vraag vanuit interesse: Hoe weet je dat God je roept tot het ambt? Ik kan me voorstellen dat je gaven / talenten in jezelf ontdekt die daar goed bij kunnen aansluiten. Maar hoe weet je dat God je juist in de rol wil laten uitoefenen en niet in een andere rol? Misschien wel voor een tijd om je zo verder klaar te maken voor een ambt? Juist op het gebied van onderwijs zijn er zoveel mogelijkheden in de gemeente naast het ouderlingschap. Weet je zeker dat God wil dat je nu al die gaven en talenten als ouderling of diaken kan inzetten of kan het zijn dat Hij momenteel een hele andere rol voor je in gedachten heeft? Hoe? Of heb je zelf bedacht dat het inzetten van die gaven en talenten voor een ambt moeten worden gebruikt? Waarom?

Marnix, dank voor je vragen. Zie met name datgene wat ik hierboven heb geschreven in reactie op Boanerges. Op grond van 1 Timoteüs 3:1 meen ik dat ik geroepen ben om ouderling te worden. Als God mij voor een ambt bestemd heeft, dan zal Hij dat bevestigen, niet op onze tijd, maar op Zijn tijd.