Ik heb voor mijn bekering en zoektocht een enorme striijd gehad of Jezus echt de beloofde gezalfde was Die komen zou, maar twijfel nooit meer en ervaar Zijn nabijheid.
Chaya schreef:
Nina, niet persoonlijk bedoeld!!! maar zoals in de zwaardere kerken wordt gepredikt. Hoe weet je of het God is die alle twijfel weggenomen heeft?
M.a.w. de duivel kan je ook een gerust leven geven. Juist degenen die vooraan staan in de strijd, worden aangevallen.
Paulus zegt niet voor niets dat we de wapenen op moeten nemen.
De Bijbel leert dus geen gerust leven aan de bekeerden, integendeel. Zij zullen u vervolgen, zegt de Heere Jezus tegen Zijn volgelingen.
Dan bedoelt hij de vijanden van binnen en van buiten.
Nogmaals, vat dit niet persoonlijk op! Dit is een algemene vraag of je bekend bent hiermee.
Satan geeft geen vrede Chaya, dat is niet waar. Satan zaait twijfel, onrust. Toen ik tot geloof kwam zat ik in zeer moeilijke omstandigheden, maar alle zorgen daaromtrent verbleekten met de diepe liefdevolle vrede die God mij gaf.
'Juist degenen die vooraan staan in de strijd, worden aangevallen', schrijf je. Ook hier haal je zaken door elkaar. De wapens opnemen die God ons aanreikt, heeft niets te maken met geloofstwijfel. Daar gaat het daar helemaal niet over!
Mensen die op de een of andere wijze vooraan staan in de strijd, kunnen zeker door satan worden aangevallen en belemmerd, maar dat hoeft niet meteen een geloofsstrijd te zijn. Als ik probeer mensen te vertellen over God, merk ik soms dat daar opeens van alles tussen komt: tijdsgebrek, plotseling andere bezigheden enz.. Dàt ervaar ik als aanvallen van satan, die niet wil dat mensen tot geloof komen.
Ik merk onder vrienden die uit de 'zwaardere hoek' komen, dat zij aanvechtingen in geloof nogal eens zien als kenmerken van het ware. En dat ontken ik ten stelligste!
Vervolging is niet hetzelfde als wat deze vrouw uit jouw voorbeeld ervaart, zij twijfelt aan haar behoud, waarschijnlijk omdat ze niet iets beleefd heeft en niet een bepaald moment kan aanwijzen waarop zij tot geloof kwam.
Mijn man kan zich niet anders herinneren dan dat hij geloofde, van klein kind af aan. Maar dat maakt zijn geloof niet minder dan het mijne omdat ik wel zo'n moment kan aanwijzen. En gelukkig twijfelt hij er ook niet aan, en weet hij dat God niets liever wil, dan dat alle mensen behouden worden, en Hij niemand die tot Hem komt, zal wegzenden.
Natuurlijk zijn er mensen die denken dat het allemaal wel goed zit, dat God het niet zou nauw neemt, en dat ze best wel goede mensen zijn. Zonden? Dat valt wel mee, zo slecht zijn ze niet.. Maar daar is deze vrouw geen voorbeeld van.
Deze vrouw denkt dat geloven niet genoeg is. Misschien tobt ze ook met de leer van uitverkiezing, en denkt ze: ik geloof wel, maar ben ik wel uitverkoren? Lezend in de vragenrubriek, merk ik dat deze vraag sterk leeft in kerken waar de uitverkiezingsleer wordt geleerd.