Waarom geen jodengenoot worden?

[ereunao]

Het is helemaal niet terecht om profetieën eigenmachtig te vergeestelijken.
Ze geloofden niet in een letterlijke vervulling, dus dan hadden ze de conclusie moeten trekken dat het valse profetie was.
Maar omdat ze (terecht zoals ik geloof) Amos (e.a.) voor ware profeten hielden, hadden ze gewoon moeten geloven dat alles gewoon zou gaan gebeuren zoals geprofeteerd was. Naamloos.

Toch heeft gravo hier wel een punt als hij zegt dat wij achteraf gemakkelijk praten hebben. Het lag menselijk gezien voor de hand dat men, toen stad en tempel al eeuwenlang in puin lagen en Israël als natie niet meer bestond terwijl de Messias inmiddels gekomen was, de profetie van Israël afgetrokken en op de kerk toegepast heeft. Wij moeten ook niet vergeten dat het dal tussen komst en wederkomst van de Messias buiten het blikveld van de profeten lag. In het profetisch perspectief sluiten komst en wederkomst naadloos op elkaar aan en worden als een geheel gezien. De verborgenheid der gemeente is pas in zijn latere bediening voor het eerst aan Paulus geopenbaard zie Ef.3. Maar de huidige generatie theologen is het wel aan te rekenen dat ze hardnekkig vasthouden aan eeuwenoude vooroordelen Het is na 66 jr nog steeds theologisch niet verwerkt, je hoort en leest in preken en meditaties en zelfs in de gebeden nog steeds hoe de profetie stelselmatig van Israël afgetrokken en op de kerk toegepast wordt. Maar er waren tijdens de nadere Reformatie wel vele godzalige theologen die, overweldigd door het heldere getuigenis van de profeten, zeer gereserveerd stonden ten opzichte van de Roomse vervangingstheologie en leerden dat God in de laatste tijd Israël zou bekeren en terugbrengen in het beloofde land. Echter, ook zij hebben zich niet kunnen ontworstelen aan het kerkelijk absolutisme, de gedachte dat de genade Gods in Christus zich uitsluitend binnen de Kerk voltrekt. Wilde de belofte vervuld en Israël behouden worden dan moest in deze gedachtegang Israël noodzakelijk in de christelijke Kerk worden ingelijfd, want er is immers maar één Kerk en één verbond van Adam tot de jongste dag.... God heeft volgens deze redenering Zijn verbond met Abraham in de Kerk voortgezet, en dus kan Israël nooit gezegend worden buiten de Kerk om. “Buiten de Kerk geen zaligheid”was en is nog steeds het adagium van bijna alle theologen, of ze nu Rooms of Protestants zijn. Zo ontstond het zogenaamde postchiliasme; Kerk en Israël samengevoegd tot één volk in een duizendjarige heerlijke kerkstaat op aarde. Echter, alweer zonder de wederkomst van Christus en de eerste opstanding. Hieruit kunnen wij zien hoe de opstanding van Christus en Zijn wederkomst altijd weer de spil is waar alles om draait, want de Schrift is christocentrisch. Maar ondanks deze bezwaren getuigde het postchiliasme van de oud-vaders van meer bijbelse visie op Israël dan de door de Reformatie van Rome overgenomen vervangingsleer.Het had dan ook een heel goed uitgangspunt kunnen zijn voor nader Schriftonderzoek. Het neocalvinisme onder de invloed van Kuyper en Bavinck heeft deze opvatting echter radicaal afgewezen en de kerk teruggevoerd tot de Roomse vervangingsleer. Gr: ereunao

[Julian Brasser]

Er is een verschil in kijken welke interpretatie de Bijbel TOESTAAT, en kijken welke HINTS in de Bijbel staan die naar een bepaalde interpretatie toewijzen:

Klik op bovenstaand plaatje, en je gaat dan gelijk Bijbelse en Joodse hints zien, die wijzen naar een bepaalde toekomstverwachting. Misschien staat de Bijbel ook andere toekomstverwachtingen toe, maar dan negeer je de hints, of je gelooft niet in die hints.

Ikzelf ben een jodengenoot in de zin van dat ik geloof dat de Joden hier op deze aarde, tijdens de zeven jaren van Gods toorn op deze aarde, zullen gaan zien dat Hij perfect de oude Joodse huwelijksceremonie heeft vervuld, en als zodanig, net als mij, een volgeling van Jezus gaan worden. Ook zullen ze dan de opname van de gemeente, die daarvoor heeft plaatsgevonden, in het licht van Zefanja 2:1-3 gaan zien.

[mealybug]

Er is een verschil in kijken welke interpretatie de Bijbel TOESTAAT, en kijken welke HINTS in de Bijbel staan die naar een bepaalde interpretatie toewijzen:

Klik op bovenstaand plaatje, en je gaat dan gelijk Bijbelse en Joodse hints zien, die wijzen naar een bepaalde toekomstverwachting. Misschien staat de Bijbel ook andere toekomstverwachtingen toe, maar dan negeer je de hints, of je gelooft niet in die hints.

Ikzelf ben een jodengenoot in de zin van dat ik geloof dat de Joden hier op deze aarde, tijdens de zeven jaren van Gods toorn op deze aarde, zullen gaan zien dat Hij perfect de oude Joodse huwelijksceremonie heeft vervuld, en als zodanig, net als mij, een volgeling van Jezus gaan worden. Ook zullen ze dan de opname van de gemeente, die daarvoor heeft plaatsgevonden, in het licht van Zefanja 2:1-3 gaan zien.

Alles wat maar aan ''die afschuwelijke moordenaars van Christus'' herinnerde, moest vergeten en uitgewist worden, de feestdagen, de cultuur, en vele andere zaken die ons duidelijkheid hadden kunnen geven in God's manier van communicatie, (Typologie!) en betekenissen van de gelijkenissen, etc.
Christenen mochten geen sabbat meer houden, Pasen en Pinksteren moesten op een andere datum gehouden worden die de paus had uitgevonden in zijn nieuwe kalender en ga zo maar door.
Met een beetje dwang heb je dan binnen een paar generaties al een traditie, natuurlijk.

[Julian Brasser]

Er is een verschil in kijken welke interpretatie de Bijbel TOESTAAT, en kijken welke HINTS in de Bijbel staan die naar een bepaalde interpretatie toewijzen:

Klik op bovenstaand plaatje, en je gaat dan gelijk Bijbelse en Joodse hints zien, die wijzen naar een bepaalde toekomstverwachting. Misschien staat de Bijbel ook andere toekomstverwachtingen toe, maar dan negeer je de hints, of je gelooft niet in die hints.

Ikzelf ben een jodengenoot in de zin van dat ik geloof dat de Joden hier op deze aarde, tijdens de zeven jaren van Gods toorn op deze aarde, zullen gaan zien dat Hij perfect de oude Joodse huwelijksceremonie heeft vervuld, en als zodanig, net als mij, een volgeling van Jezus gaan worden. Ook zullen ze dan de opname van de gemeente, die daarvoor heeft plaatsgevonden, in het licht van Zefanja 2:1-3 gaan zien.

Alles wat maar aan ''die afschuwelijke moordenaars van Christus'' herinnerde, moest vergeten en uitgewist worden, de feestdagen, de cultuur, en vele andere zaken die ons duidelijkheid hadden kunnen geven in God's manier van communicatie, (Typologie!) en betekenissen van de gelijkenissen, etc.
Christenen mochten geen sabbat meer houden, Pasen en Pinksteren moesten op een andere datum gehouden worden die de paus had uitgevonden in zijn nieuwe kalender en ga zo maar door.
Met een beetje dwang heb je dan binnen een paar generaties al een traditie, natuurlijk.

Zeg dat wel. Bedankt voor de toevoeging. Onderstaande site onderstreept dat:

http://kiel0.home.xs4all.nl/kerkvaders_over_joden.htm

[gravo]

Alles wat maar aan ''die afschuwelijke moordenaars van Christus'' herinnerde, moest vergeten en uitgewist worden, de feestdagen, de cultuur, en vele andere zaken die ons duidelijkheid hadden kunnen geven in God's manier van communicatie, (Typologie!) en betekenissen van de gelijkenissen, etc.
Christenen mochten geen sabbat meer houden, Pasen en Pinksteren moesten op een andere datum gehouden worden die de paus had uitgevonden in zijn nieuwe kalender en ga zo maar door.
Met een beetje dwang heb je dan binnen een paar generaties al een traditie, natuurlijk.

Ja, het is wel duidelijk, je rekent jezelf niet meer tot de christelijke traditie.

Volgens mij zijn veel gelovigen voor wie de betekenis van Jezus Christus beperkt blijft tot een rol in het einde der tijden, verstrikt geraakt in een volstrekt onduidelijke chronologie.
Met andere woorden: ze kunnen de dingen niet meer in de goede volgorde zetten:

1.
Er is een constant onderling gebekvecht over de precieze gebeurtenissen. Omdat men zo stellig is en zoveel harde getallen hanteert (letterlijke Bijbellezing, immers) zijn er talloze scenario's in omloop, die even hard door anderen worden weersproken. Want met getallen en sequenties kan je alle kanten op. De data lijken hard, en daarmee betrouwbaar, maar het zijn in feite harde standaard legosteentjes (de getallen uit Daniël en Openbaring veranderen nooit meer), waarmee je toch heel verschillende gebouwen in elkaar kunt knutselen. Eindeloos veel volgordes, eindeloos veel visies derhalve.
De uitkomst is dat er geen eensluidende visie op de volgorde der dingen kan worden bereikt. Wie de wetten van de exacte wetenschap hanteert, wordt letterlijk "afgerekend" op de sommetjes.

2. Een ander probleem met het in de goede volgorde zetten zie ik, wanneer vroegere visies op de toekomst (uit de tijd van het OT, het NT of uit de lange geschiedenis van het christendom) worden beoordeeld op het feit of ze wel of niet overeenkomen met de eigen, huidige visie op de eindtijd.
Dat is natuurlijk heel vreemd, want de huidige visie wordt sterk beïnvloed door huidige gebeurtenissen, of het nu de stichting van de staat Israël is, of de crisis in het Westerse christendom dat leidt tot bepaalde eindtijdgevoelens. Vroegere generaties konden niet 'rekenen' met die gebeurtenissen.
Verkeerde plaatsing in de tijd van oorzaak en gevolg noemt men een anachronisme.
Ik kan je wel vertellen dat je hele generaties gelovigen bikkelhard moet veroordelen als je hen afrekent op het verschil tussen hun duiding van Bijbelteksten en jouw duiding van diezelfde Bijbelteksten.
Helaas zie ik dat dan ook grif gebeuren. Vroeger was het allemaal niks, ongeestelijk en zo verder. Het wordt helemaal erg wanneer de eigen visie wordt opgehemeld door te stellen dat het de enige echte door de Geest ingegeven visie is. Dan krijgt jouw visie opeens universele betekenis, die met terugwerkende kracht de eigenlijke betekenis van de Bijbel openbaart, waarmee duizenden jaren geloof tot een oninteressant intermezzo worden gedegradeerd en waarmee ook gesuggereerd wordt dat er een nieuwe openbaring bij is gekomen.
Een enigszins islamitische visie: alle voorgaande godsdienst wordt als rot, half, brak of vervalst afgedaan, en nu de profeet gesproken heeft, verklaren we al het voorgaande geloof als gemankeerde voorlopers van het Ware Geloof. De voorlopers moeten we zo snel mogelijk achter ons laten. Er is één God en Mealybug is Zijn profeet.

Misschien is het wel een erezaak voor je en stem je er mee in, wanneer ik vermoed dat je jezelf liever geen "christen" meer noemt, maar bijvoorbeeld Messias-belijdende jodengenoot.
Doe zelf maar eens een suggestie voor de Nieuwe Ware Religie, die in onze tijd dankzij een nieuwe openbaring is gesticht. Je kunt toch nauwelijks volhouden dat je nog enige band hebt met de eeuwenlange christelijke traditie. Die heb je echt afgezworen, volgens mij.

3. Een laatste breekpunt in de omgang met de volgorde der dingen is het volgende. Ik lees vaak dat Jezus belangrijke dingen tegenover minder belangrijke dingen plaatst. Jezus heeft de wet bijvoorbeeld meermalen samengevat om de kern, de eigenlijke bedoeling centraal te zetten. Mijn favoriete voorbeeld kun je lezen in Matth. 23, 23. Bekend is ook Zijn terugbrengen van de gehele Wet tot het gebod van de liefde. Even indrukwekkend is ook de gouden regel, dat je anderen moet behandelen, zoals je zelf behandeld wilt worden. Dit soort samenvattingen of "hoofdsommen" zijn ook een voorbeeld van 'zet in de goede volgorde'. Je kunt van alles hebben, zijn, wensen of doen, maar spiegel dat nu eens aan de belangrijkste zaak. Al sprak ik alle talen...., Zoek eerst het Koninkrijk...., balk en de splinter... enz. Je moet iets voorop zetten.
Welnu voor mij heeft het christelijk geloof ook zo'n hart. De kern van het christelijk geloof is gelegen in Jezus Christus zelf. In Zijn werk. Zijn komst, waarmee Hij verzoening, vergeving en verlossing bracht aan de mens is voor mij het belangrijkste. Dat God en mens weer verenigd konden worden door Zijn dood en opstanding staat voorop. Zonder die gave van God zou er helemaal niets gebeuren. De komst van Jezus Christus naar deze wereld is het kruispunt in de tijd, het enige werkelijke belangrijke moment waar het nog steeds om draait. Het was ook een noodzakelijke komst. Schuld, zonde, onheiligheid, onrecht en liefdeloosheid zijn de winnende krachten in de natuurlijke mens. Daar moeten we van verlost worden.
Al het andere, onder andere de vraag hoe gelovigen van OT en NT nu precies tot het geloof in Hem geraken is wel belangrijk, maar secundair. Ik ben niet bang dat dat niet goed komt. In Christus verzoent God de wereld met Zichzelf. De hele wereld, van vroeger, van nu en van later. Hoe dat gaat, zeker daar zijn boeken over vol geschreven (ook goeie boeken), maar die zaken zijn toch van minder groot belang dan Christus zelf. Hoe Israël daar in past, hoe de volken daar in passen, welke verschillen er zijn tussen hen of tussen gelovigen van OT en NT, ik laat het graag aan God over. Alles vloeit voort uit het ene beslissende middelpunt: de verzoening en verlossing door kruis en opstanding. Dat is de kern van mijn geloof. Hoe ik mij persoonlijk verbind aan Christus, als iemand die door hem verlost is en als iemand die hem volgt. En ik denk ook dat er geen andere kernen meer zijn.
Dit is de ene universele gebeurtenis, waar alles van afhangt. Hier komen God en mens samen.
Hoe het dan precies loopt in de eindtijd, ook daarvan geloof ik dat het in Gods handen is en dat ik er daarom geen zorgen over hoef te hebben. Ik vind het ook secundair en ik begrijp niet wat er nu wezenlijk verandert, wanneer ik mij daar intensief mee bezig houd. Ik geloof ook dat Jezus wederkomt, het behoort tot de klassieke en orthodoxe geloofsbelijdenis, maar juist omdat er in de Bijbel ook drempels worden opgeworpen die verhinderen dat we er alles over te weten kunnen komen, bezie ik het des te meer als een minder urgent aspect van mijn geloof. Voor wie het niet actueel maakt, is het ook niet actueel.
Ik laat me in ieder geval niet afleiden van de volgorde der dingen.
Het belangrijkste staat voorop. De steenrots.
Christus is alles en in allen (Col.). Daarom draag ik de titel 'christen' met dankbaarheid, blijdschap en verwachting.

Hij is niet de Christus, omdat Hij wederkomt, maar Hij komt weder, omdat Hij de Christus is.

gravo

[ereunao]

Dit is de ene universele gebeurtenis, waar alles van afhangt. Hier komen God en mens samen.
Hoe het dan precies loopt in de eindtijd, ook daarvan geloof ik dat het in Gods handen is en dat ik er daarom geen zorgen over hoef te hebben. Ik vind het ook secundair en ik begrijp niet wat er nu wezenlijk verandert, wanneer ik mij daar intensief mee bezig houd. Ik geloof ook dat Jezus wederkomt, het behoort tot de klassieke en orthodoxe geloofsbelijdenis, maar juist omdat er in de Bijbel ook drempels worden opgeworpen die verhinderen dat we er alles over te weten kunnen komen, bezie ik het des te meer als een minder urgent aspect van mijn geloof. Voor wie het niet actueel maakt, is het ook niet actueel.
Ik laat me in ieder geval niet afleiden van de volgorde der dingen.
Het belangrijkste staat voorop. De steenrots.
Christus is alles en in allen (Col.). Daarom draag ik de titel 'christen' met dankbaarheid, blijdschap en verwachting.

Hij is niet de Christus, omdat Hij wederkomt, maar Hij komt weder, omdat Hij de Christus is.

Dit alles maakt op mij de indruk dat Bijbelstudie een overbodige liefhebberij is en dat wij ons voor de zonden van de kerk der eeuwen niet behoeven te schamen ‘Niet meer over zeuren, wat gebeurd is is gebeurd en nu zand erover’. Maar dat de kerk in de naam van de Messias de eeuwen door een onbeschrijfelijke zee van bloed en tranen over Zijn volk gebracht heeft en het ‘chr. Europa’ nog steeds de zijde van de doodsvijanden van Israël kiest moet je gewoon vergeten; dat hebben we onszelf allang vergeven zonder het voor God te belijden. Maar de God van Israël zal het vergoten bloed zijner knechten wreken en ‘de leeggeroofde huizen van de vermoorde Joden zullen tot een getuigenis zijn tegen de leegstromende kerken van het ‘chr Europa’ tot in eeuwigheid ( A.v/d. Beek )
En als het onderzoek van de profetie een overbodige hobby van Israëlfans is hoe zullen wij dan ooit in geest en waarheid leren bidden: uw Koninkrijk Kome?’ Maar Jezus noemt hen die de tekenen der tijden niet weten te onderscheiden geveinsden. ( Matt. 16.) En toen Daniël in de Schriften merkte dat de 70jr vervuld waren ging hij in het gebed. ( Dan 9 ) Maar in de reformatorische theologie vallen de grenzen van kerk en Koninkrijk Gods restloos samen en alle nadruk op het geestelijk karakter van Christus´s koningschap en koninkrijk. Christus´ koningschap heeft buiten de kerk ook bij Calvijn kennelijk geen taak. De enige keer dat hij in dit verband de cirkel wijder trekt en over de volkeren spreekt is het in deze zin dat Christus hun rechter is om de aarde te bedekken met lijken!!.(Inst.II, XV,5) Hij verstaat dan ook onder ‘gans Israël’ de ganse kerk uit Joden en heidenen. H.gr: ereunao

[mohamed]

Er is een verschil in kijken welke interpretatie de Bijbel TOESTAAT, en kijken welke HINTS in de Bijbel staan die naar een bepaalde interpretatie toewijzen:

Klik op bovenstaand plaatje, en je gaat dan gelijk Bijbelse en Joodse hints zien, die wijzen naar een bepaalde toekomstverwachting. Misschien staat de Bijbel ook andere toekomstverwachtingen toe, maar dan negeer je de hints, of je gelooft niet in die hints.

Ikzelf ben een jodengenoot in de zin van dat ik geloof dat de Joden hier op deze aarde, tijdens de zeven jaren van Gods toorn op deze aarde, zullen gaan zien dat Hij perfect de oude Joodse huwelijksceremonie heeft vervuld, en als zodanig, net als mij, een volgeling van Jezus gaan worden. Ook zullen ze dan de opname van de gemeente, die daarvoor heeft plaatsgevonden, in het licht van Zefanja 2:1-3 gaan zien.

Alles wat maar aan ''die afschuwelijke moordenaars van Christus'' herinnerde, moest vergeten en uitgewist worden, de feestdagen, de cultuur, en vele andere zaken die ons duidelijkheid hadden kunnen geven in God's manier van communicatie, (Typologie!) en betekenissen van de gelijkenissen, etc.
Christenen mochten geen sabbat meer houden, Pasen en Pinksteren moesten op een andere datum gehouden worden die de paus had uitgevonden in zijn nieuwe kalender en ga zo maar door.
Met een beetje dwang heb je dan binnen een paar generaties al een traditie, natuurlijk.

Paulus distantieerde zich van het jodendom sinds zijn bekering (Gal 1,13-14) dus ze weten zich in goed gezelschap.

[mealybug]

Paulus distantieerde zich van het jodendom sinds zijn bekering (Gal 1,13-14) dus ze weten zich in goed gezelschap.

Hij distantieerde zich van hun leer, maar als broeders in het vlees, zou hij zijn leven voor hen overgehad hebben.

[BladeStraight]

Volgens mij is het schema dat de Bijbel ons duidelijk meedeelt mbt. Israël als volgt:

Israel (uitverkoren volk, de olijfboom) - af en toe worden heidenen 'in Israël ingelijfd, Rachab, Ruth etc. Waar ook de psalm van spreekt - Jezus' komst, Hij is gekomen tot het Zijne en de zijnen hebben hem niet aangenomen. - De ongelovige Joden worden afgebroken uit de olijfboom. - De gelovige heidenen worden ingeënt, samen met de gelovige Joden (zie Romeinen).

Israël is dus niet het volk van de Joden (wat overigens genetisch al weinig verwantschap meer vertoont) maar het uitverkoren volk van God.

[ereunao]

Volgens mij is het schema dat de Bijbel ons duidelijk meedeelt mbt. Israël als volgt:

Israel (uitverkoren volk, de
) - af en toe worden heidenen 'in Israël ingelijfd, Rachab, Ruth etc. Waar ook de psalm van spreekt - Jezus' komst, Hij is gekomen tot het Zijne en de zijnen hebben hem niet aangenomen. - De ongelovige Joden worden afgebroken uit de olijfboom. - De gelovige heidenen worden ingeënt, samen met de gelovige Joden (zie Romeinen).

Israël is dus niet het volk van de Joden (wat overigens genetisch al weinig verwantschap meer vertoont) maar het uitverkoren volk van God.

En ik veronderstel dat je met die boom de olijfboom van Rom 11 Israël bedoelt. Maar die boom stelt niet Israël,maar de Messias voor. Want de al of niet gelovige Joden zijn de takken en een boom is altijd nog meer dan de som der takken. Anders zou Paulus hier leren dat God machtig is om Israël weer in Israël in te lijven, wat onzin is. Maar de olijfboom stelt hier de zegeningen van het N.V.voor die vlees en bloed gekregen hebben in de Messias en waar de ongelovige Joden van afgebroken waren. Als de olijfboom Israël voorstelde dan houdt dat in dat de ongelovige Joden geen Israëlieten meer zijn, wat Paulus nergens zegt; hij handhaaft integendeel in Rom.9-11 en doorgaans de naam Israël voor de ongelovige natie. Maar hier stelt in analogie met Joh.15 en Hos.1:9 de olijfboom de Messias voor waaruit Israël en iedere zondaar alleen maar vruchten kan dragen. De Heilige Geest is dan ook niet gekomen om heidenen in Israël in te lijven. Maar Jood en heiden worden tezamen door het kruis in een lichaam met God verzoend en tot een nieuwe mens geschapen ( Ef.2:15 ) Het gaat in de Gemeente om de nieuwe schepping die er tevoren niet was en ook niet zijn kon voordat Hij als de Eersteling van deze nieuwe schepping uit de doden was opgewekt en de H.Geest had uitgestort. Want de Gemeente is door een Geest tot een lichaam gedoopt ( 1Kor.12 ) en organisch als Hoofd en lichaam met Chr.verbonden in Zijn opstandingheerlijkheid. H gr: ereunao

[naamloos]

Ach en wee, nou was ik juist zo benieuwd wat gravo op ereunao's post' te zeggen heeft, maar het blijft oorverdovend stil.
En het is nog wel zijn eigen topic! Maar misschien is hij zich nog aan het beraden...

[reformatorisch]

"eenheid van OT en NT)" (quote gravo)

Wat bedoel je hiermee?

[gravo]

ereunao
gravo

Dit alles maakt op mij de indruk dat Bijbelstudie een overbodige liefhebberij is en dat wij ons voor de zonden van de kerk der eeuwen niet behoeven te schamen ‘Niet meer over zeuren, wat gebeurd is is gebeurd en nu zand erover’. Maar dat de kerk in de naam van de Messias de eeuwen door een onbeschrijfelijke zee van bloed en tranen over Zijn volk gebracht heeft en het ‘chr. Europa’ nog steeds de zijde van de doodsvijanden van Israël kiest moet je gewoon vergeten; dat hebben we onszelf allang vergeven zonder het voor God te belijden.
Ik herken me op geen enkele manier in de karikatuur die je van mijn woorden hebt gemaakt. Nergens heb ik gezegd dat Bijbelstudie een overbodige liefhebberij is. Als je een andere opvatting hebt over de Bijbel, wil dat nog niet zeggen dat je de Heilige Schrift niet hartstochtelijk liefhebt.
Ook kun je nergens uit mijn woorden halen dat we ons niet zouden moeten schamen voor de zonden van de kerk der eeuwen. Daarover moeten we ons net zo schamen, als over onze eigen zonden. Zonden zijn helaas nauw verbonden aan het mens-zijn. Binnen en buiten de kerk.
Maar de God van Israël zal het vergoten bloed zijner knechten wreken en ‘de leeggeroofde huizen van de vermoorde Joden zullen tot een getuigenis zijn tegen de leegstromende kerken van het ‘chr Europa’ tot in eeuwigheid ( A.v/d. Beek )
Zulke zware woorden zouden krachtig en steekhoudend zijn, wanneer de spreker van die woorden zich medeschuldig zou weten aan de zonden die aan de kaak worden gesteld. Maar helaas krijg ik vaak de indruk dat men zich geheel en al buiten die verantwoordelijkheid houdt en alleen maar naar anderen wijst. Nu, dat zou ik ook kunnen doen. Persoonlijk is mij niets te verwijten als het gaat om een slechte behandeling van Joden. Toch, als christen, trek ik mij deze kritiek wel aan, want het waren inderdaad christenen die de joden vervolgd hebben. Ik hoop dat A. v/d Beek en ereunao de verwantschap met deze christenen ook als een beschamende verwantschap voelen. Als dat zo is, dat heb je minder behoefte om anderen op hun nummer te zetten.
En als het onderzoek van de profetie een overbodige hobby van Israëlfans is...
Dat is prima uitgedrukt. Gelet op de wijze waarop men profetie tegenwoordig naar zichzelf en naar zijn eigen tijd toe draait, kan ik het inderdaad niet veel anders zien dan als een overbodige hobby.
...hoe zullen wij dan ooit in geest en waarheid leren bidden: uw Koninkrijk Kome?’
Het Onze Vader, het gebed dat Jezus ons heeft geleerd, is een rijk en volledig gebed. Mijns inziens kan de inhoud daarvan niet rechtstreeks worden verbonden met de toekomstscenario's die tegenwoordig vaak gelden als de vervulling van profetie. Jezus' leer is een ethische oproep. De wetten van het Koninkrijk van God zijn gericht op gerechtigheid en liefde. Ze zijn geestelijk en praktisch tegelijk.
Maar Jezus noemt hen die de tekenen der tijden niet weten te onderscheiden geveinsden. ( Matt. 16.)
De term tekenen der tijden slaat op al die nieuwe gebeurtenissen die samenhangen met Jezus' optreden. Genezingen en het voeden van de schare. De Farizeeën hadden die allemaal kunnen zien, maar ze waren er blind voor. Daarom krijgen ze het teken dat ze vragen ook niet. Nergens kun je Jezus' uitspraak van de tekenen der tijden in verband brengen met onze tijd, laat staan met OT-profetieën. Het enige teken dat Jezus geeft is een verwijzing naar Jona, de onwillige profeet die niet wilde wat God wilde, namelijk dat heidenen ook tot bekering zouden komen. Dat was een scherpe reprimande richting de Schriftgeleerden die zich ook zo ergerden aan Jezus die met Jan en alleman omging. Maar ook dat teken uit het OT heeft niets van doen met huidige invullingen van profetieën uit Daniël of Openbaring die je nu aan mij wilt verkopen.
En toen Daniël in de Schriften merkte dat de 70jr vervuld waren ging hij in het gebed. ( Dan 9 ) Maar in de reformatorische theologie vallen de grenzen van kerk en Koninkrijk Gods restloos samen en alle nadruk op het geestelijk karakter van Christus´s koningschap en koninkrijk. Christus´ koningschap heeft buiten de kerk ook bij Calvijn kennelijk geen taak.
We springen hier wel erg van de hak op de tak: Daniël, de reformatorische theologie, Calvijn. Erg onduidelijk is ook wat je enerzijds bedoelt met je klacht dat "de grenzen van kerk en Koninkrijk Gods restloos (?) samenvallen" en anderzijds het geklaag over "het geestelijk karakter van Christus' koningschap". Jij ziet dat Koninkrijk veel reëler begrijp ik, een concreet aanwijsbaar Koningschap (en niet slechts geestelijk), maar de concrete invulling van de Kerk als Koninkrijk Gods is het ook weer niet. Dat maakt het er niet duidelijker op. Overigens kent de reformatorische theologie zoiets als de Onzichtbare Kerk: de omvang van het instituut kerk valt niet naadloos samen met Gods Ware Kerk. Er zijn kinderen van God er binnen, er er zijn er buiten de kerkmuren. Verder wordt in de reformatorische theologie Jezus' mededeling dat Zijn Koninkrijk niet van deze wereld is, serieus genomen. Evenals wat Jezus zegt in Luk. 7, 21 en 22. Daniël was niet reformatorisch, dus daar zijn we snel klaar mee. Calvijn was dat wel, maar dat behandelen we in het volgende stukje.
De enige keer dat hij in dit verband de cirkel wijder trekt en over de volkeren spreekt is het in deze zin dat Christus hun rechter is om de aarde te bedekken met lijken!!.(Inst.II, XV,5) Hij verstaat dan ook onder ‘gans Israël’ de ganse kerk uit Joden en heidenen.
Calvijn, geboren in een tijd waarin er één Kerk was. Met één leer, een éénhoofdig gezag (de Paus) en een onvoorstelbaar breed en fijnmazig machtsgebied, dat doordrong tot in bijna elk huishouden. In die tijd ontstaat beweging in het denken (late Middeleeuwen). Calvijn is een van de Hervormers, die zich richtte tegen deze machtige, door en door gecorrumpeerde Kerk, waarin tal van misstanden waren ontstaan. Zijn enige en belangrijkste drijfveer was: de Kerk zo hervormen dat mensen de Bijbel, het Evangelie en de toegang tot God verstaanbaar en persoonlijk konden ontvangen. Zonder de mistige drempels van Latijn, aflaat en macht van de geestelijkheid. Daarvoor moest hij de enige vorm waarin het christendom toen oppermachtig aanwezig was hervormen. Die vorm was: De Kerk. Het werd dus een Kerkhervorming. De enige manier om zich te wapenen tegen de macht van Rome. Alleen zo konden de theologische vernieuwingen, namelijk de bekende sola's, maar ook de persoonlijke benadering, een mens is persoonlijk verantwoordelijk en heeft een persoonlijk geloof, worden gerealiseerd. Zijn kerkmodel was cruciaal voor het slagen van de Hervorming. Zijn kerkmodel was vernieuwend en revolutionair, omdat het niet hiërarchisch was georganiseerd. Dat hebben alle protestanten nadien overgenomen. Vrije gemeenten, vrije groepen, ze zijn alleen mogelijk vanuit deze visie op kerk-zijn, die nog altijd niet door Rome wordt geaccepteerd. Dat is de grote verdienste van Calvijn. Hij heeft de deur opengezet voor deze niet-hiërarchische kerkstructuur. Latere theologen hebben deze structuren verder verruimd. En dat werd nodig, omdat die helaas in het protestantisme ook weer waren dichtgeslibd en verkalkt.
Maar Calvijn kun je wat betreft de Hervorming van de Una Sancta geen verwijten maken. Samen met Luther, Knox, Melanchton en Zwingli staat hij aan de basis van jouw en mijn gemeentemodel.

Met blijmoedigheid geschreven, mede om naamloos gerust te stellen.

gravo

[gravo]

"eenheid van OT en NT)" (quote gravo)

Wat bedoel je hiermee?

Ik licht het graag toe. Als "heidenen" hebben we niet alleen kennis gemaakt met de boodschap van Jezus Christus, maar ook met de Heilige Schrift waarin Hij opgevoed was en waarin Hij Zijn oorsprong had. Constant hebben niet alleen Jezus, maar ook Zijn volgelingen, met name de beschrijvers van Zijn leven. lijden, sterven en opstaan, de evangelisten die Schrift, die wij nu Oude testament noemen voor ogen gehad. Zij hebben die geciteerd, zij zagen in Jezus' komst een vervulling uit die Schrift. De belangrijkste titel, 'Gezalfde', Messias, ontleenden zij aan het OT.
Er is dus een natuurlijke eenheid van Jezus en Zijn discipelen met het OT. En dus tussen NT en OT.

Maar ook inhoudelijk hebben de volgelingen van Jezus, die later in de heidense wereld 'christenen' genoemd werden, iets heel wezenlijks overgenomen uit de joodse godsdienst. En dat is het monotheïsme. In de Grieks Romeinse wereld was dat geen vanzelfsprekendheid. Het ging er vaak heel polytheïstisch aan toe. In feite hebben de christenen uit de heidenen dus kennis gemaakt met de Ene God, de God van Israël. En daarmee is ook een belangrijke eenheid gegeven: Joden en christenen hebben het over dezelfde God. De God van Abraham, Izaak en Jacob is de God van Jezus. En daarmee is de God van Jezus, die Hij voor het eerst consequent 'Vader' noemt, ook de God van de tot het geloof gekomen heidenen geworden. OT en NT zijn één in de aanbidding en lofprijzing van dezelfde God.

Bij het overdenken van de betekenis van Jezus, blijkt pas echt hoezeer het NT zich baseert op het OT. Wat te denken van thema's als het offer (Jezus is het Lam Gods) en van de lijdende knecht des Heren. Verzoening, gerechtigheid, barmhartigheid, verwantschappen met tal van figuren uit het OT (bijvoorbeeld Jozef), het zijn verwijzingen naar het OT op tal van plaatsen. Alleen al zoiets als Pinksteren, waarbij Babel in herinnering geroepen wordt. Enzovoorts, enzovoorts.

Voor mij staat vast dat we in OT en NT met dezelfde God te maken hebben en dat God in het OT principiëel niet anders met de mensen handelde dan in het NT. Jezus staat in het centrum, in het middelpunt van de tijd. Maar in principe gaat en ging het altijd om geloof. Niet voor niets worden in het NT ook de geloofshelden uit het OT met eerbied genoemd. Ook de komst van Jezus, het Woord dat vleesgeworden is, verschilt principieel niet van wat God in het OT al doet: Hij ziet om naar de mensen, bewijst hen genade en schenkt hen Zijn Woord (door leefregels en door profeten). De tien woorden (die wij vaak wat juridisch "Wet" noemen) is als steengeworden Woord vergelijkbaar met Gods geschenk in Jezus (het vleesgeworden Woord). Bieden beogen het heil van de mensen. Echter de Wet maakt duidelijk wat God wil, namelijk dat wij goed doen, gerechtigheid en liefde betrachten, Christus maakt duidelijk dat wij dat alleen kunnen, wanneer wij ons in geloof overgeven aan God. In die daad van vertrouwen en liefde kan de gerechtigheid en de liefde pas werkelijk worden gerealiseerd.
Daarom is een ander woord dat de eenheid tussen OT en NT kenmerkt: het geloof. OT en NT, ze zijn onverbrekelijk. Ze verhalen beide over de toegang tot God door het geloof.
Zowel Abraham, als Paulus, ze worden beiden gerechtvaardigd (goed bevonden in de ogen van God) door het geloof. Het is de universele toegang tot God. Het geldt altijd en overal, voor alle mensen hetzelfde.

gravo

[mealybug]

Calvijn heeft de deur opengezet voor deze niet-hiërarchische kerkstructuur.

Hou jezelf niet voor de gek.
Op de synode1618 werd alles en iedereen verbannen wat niet wilde luisteren, en Calvijn zei "als mijn gezag ook maar iets waard is, verlaat hij (Servet) de stad niet levend."
Een dwingende kerk die onder 1 hoedje speelt met de staat (overste der wereld) is geen kerk.
Tenminste niet de mijne.
Als ik geen verdraagzaamheid, nederigheid, liefde etc bespeur, vertrouw ik het voor geen cent.
De gemeent ehad de opdracht de joden jaloers te maken, maar het tegendeel is bereikt.
Zelfs de joden die in Jezus vertrouwen en geloven, mijden de titel chriistelijk, maar noemen zich messiaans, omdat de christelijke van die heerszuchtige kerk hen ombracht, gedwongen liet dopen, en nog steeds diep beledigt met de meest gruwelijke standbeeelden (judensau) op menige "kerk".
Google maar op dat woord.