Harmonica schreef:Maar hiermee illustreer je toch hoe simpel je eigenlijk redeneert? Je gebruikt een stroman versie van Genesis om daaruit te concluderen dat God en verwant DNA niet samen gaan. Je hebt nooit echt onderzocht of deze interpretatie van Genesis de meest plausibele is, en dus concludeer je zomaar dat schepping en evolutie niet samengaan. Dat terwijl je zelf constant aangeeft dat het ontstaan van leven losstaat van evolutie.
Don't shoot the messenger. Ik geef slechts de versie van Genesis weer die je hier elke keer door jongeaardecreationisten met het intellect van een pinda worden gespuid. Natuurlijk heb ik wel gekeken of die versie de meest plausibele is, en dat is ze niet. Het is dan ook mijn standpunt niet, maar van voornoemde pinda's.
Ondertussen verwonder je er blijkbaar totaal niet over dat een studie als paleontologie überhaupt kan bestaan. Het feit dat de aarde en het universum zo onvoorstelbaar kenbaar zijn, neem je klakkeloos aan als toeval. Als blijkt dat we de geschiedenis van ons universum helemaal in kaart kunnen brengen, omdat we op de perfecte plaats in ons universum zitten en wij als mensheid precies op het juiste moment ontstaan om die geschiedenis volledig te observeren, dan doe je dat af als toeval. Wanneer fossielen zo geordend in de aardlagen zitten dat je empirisch ondersteunde theorieën kunt maken over de geschiedenis van de ontwikkeling van leven, dan is dat gewoon toevallig. Je neemt niet alleen zomaar aan dat de constanten in de natuurwetten door toeval perfect afgesteld waren voor leven om te ontstaan, je neemt ook klakkeloos aan dat het toeval is dat het überhaupt mogelijk is om dat te weten te komen.
Ja, er is immers geen enkele reden om aan te nemen dat dat niet zo zou zijn. Dat er leven mogelijk moet zijn, lijkt me nogal wiedes: wij zijn immers het levende (haha) bewijs. En ja, ik heb dat verhaal eerder gehoord, dat we zogenaamd "precies goed" zitten in de geschiedenis van het universum. Schijnt de foutmarge toch een paar miljard jaar te zijn, maar goed, wat maakt dat uit, toch?
Het is alsof ik over een enorm strand loop, en ik stap in een hondendrol. Verder op dat strand geen drol te bekennen, dus hoe kan het dan dat ik net in die ene drol stap. Dat kan geen toeval zijn. Die drol moet dus wel speciaal voor mij zijn neergelegd, wetende dat ik op een dag precies op die ene plek zou lopen.
Het moet toeval zijn dat ons universum allerlei eigenschappen en wetmatigheden heeft als het doppler effect, een afgebakende lichtsnelheid of een van de vele andere eigenschappen die het mogelijk maken om ons universum te doorgronden. En dat er precies op het juiste moment een primaatsoort ontstaat met een brein dat perfect is om de juiste interpretaties te maken aan de hand van die eigenschappen, moet net zo toevallig zijn. Je lijkt het succes van wetenschap te zien als een bevestiging van atheïsme, terwijl juist in atheïsme het totaal niet nodig is dat ons universum zo kenbaar is.
Nee, dat is ook niet nodig. Wel leuk en interessant. Wat Jongeaardecreationisten echter willen is van die geschiedenis die inderdaad te doorgronden is een zwarte doos maken. Want de natuurwetten moeten anders zijn geweest in de geschiedenis, anders klopt hun Zondvloedverhaal niet meer.
Ik blijf erbij dat leven en zeker modern menselijk leven niet noodzakelijk is. Het universum had gewoon doorgedraaid hoor, als wij nooit waren ontstaan. Sommige gelovigen, echter, vinden zichzelf zo bijzonder dat ze het niet kunnen verdragen dat het toeval zou zijn. Speciale sneeuwvlokjes, hoor, allemaal!
Ik zie wetenschap totaal niet als bevestiging van het atheïsme. Geen idee hoe je daarbij komt. Ik zie het wel als een definitieve doodssteek voor het Bijbels literalisme en jongeaardecreationisme. Dat zijn twee hele verschillende zaken. Haal dat a.u.b. niet meer door de war, want anders moet ik jouw weer wijzen dat je mijn standpunten verkeerd weergeeft.
Of dat wij als enige soort niet alleen door die kenbaarheid het universum kunnen doorgronden, maar dat we ook schoonheid, zingeving en plezier vinden in het doorgronden.
Nou ja, de enige soort die wij kennen, uiteraard. Wie weet hoeveel veel intelligenter leven er in de loop der tijd in het heelal is geweest.
Als je ervan uitgaat dat teleologie onzinnig is en dat Genesis verteld dat alles 'indiviudeel geschapen is' (al volgt zelfs daar nog niet uit dat soorten niet verwant zouden kunnen zijn),
Dan mag je volgens mij toch eens opzoeken wat 'individueel' betekent. En nogmaals, het is mijn standpunt niet. Ik vat slechts het standpunt van sommige anderen samen. Jouw probleem ligt bij hen, niet bij mij.
ja dan lijkt evolutie en verwantschap daar niet helemaal mee te corresponderen. Maar ondertussen negeer je dan wel gewoon dat die verwantschap cruciaal was voor de ontwikkeling van onze medische kennis; door de overeenkomsten met ratten en muizen konden op een veilige manier tig medische doorbraken worden gerealiseerd, doordat ons DNA zo lijkt op dat van andere primaten kunnen we goed in kaart brengen wat ons genetisch onderscheidt van die andere primaten en welke grote gevolgen kleine DNA veranderingen blijkbaar kunnen hebben. Metafysisch gezien zijn er genoeg redenen voor God om ons zo verwant te maken aan de rest van het dierenrijk, maar zolang je tegen een simplistische uitleg van Genesis blijft schoppen zul je dat natuurlijk nooit zien...
Ik negeer helemaal niks. Het trouwens wel interessant hoe je nu blijkbaar God het plan in de schoenen schuift van medische trials. In den beginnen schiep God hemel en aarde, en hij maakte het zo dat 14 miljard/10.000 jaar later (doorhalen wat niet van toepassing is) er een knaagdier zou zijn waarop een ander dier medische proeven kon doen, en hij zag dat het goed was. Sorry dat ik dat argument niet helemaal serieus neem.
