Moderator: Moderafo's
pien schreef:Het is natuurlijk erg lastig, zo niet onmogelijk, om adviezen te geven als je de situatie alleen maar kent vanaf een forum. Daar ben ik me heel goed van bewust. En natuurlijk is mijn situatie volledig anders.
Ik kijk alleen even vanuit mijn eigen werk als therapeut. In het algemeen gesproken: als ergens iets mis is gegaan in het verleden van een kind, waardoor bepaalde gedragspatronen zijn ingeslepen, dan moet die cirkel weer worden doorbroken, en het vertrouwen hersteld. Als dat in de drie jaar dat jij bij haar betrokken bent al speelt, dan zou ik zeker hulp gaan zoeken.
Sterkte.
En het voelt op de een of andere manier ook meer verantwoord, wat natuurlijk ook maar betrekkelijk is. meribel schreef:@Mortlach,
heftig hoor!
Over pesten; dat is helaas niet altijd afgelopen als je van school wisselt, bij sommige kinderen lijkt het eraan te 'kleven'. Wat verschrikkelijk zou het zijn als ze zich heel onveilig voelt op school, en logisch dat ze van alles doet om daar niet naar toe te hoeven.
Straf; ik vind 2 weken geen tech ( dat is geen computer oid? ) heel heftig overigens! Ik zou als kind van zo'n straf leren dat ik volgende keer beter moet liegen.
Ik vind liegen ook verschrikkelijk, maar hier is de consequentie dat als ik erachter kom, dat ik daar ontzettend verdrietig van wordt. Dat is voor veel kinderen al straf op één of andere manier.
@ advies;
mijn enige advies is inderdaad hulp voor het meiske, in de vorm van therapie of wat dan ook.
Tegelijk zou ik ook live opvoedondersteuning voor jullie zoeken. Dat is denk ik heel fijn om te hebben, gewoon iemand waar je kan reflecteren en die je handvatten kan geven.
Verder heel veel sterkte,
ik hoop dat straf en vervelend gedrag niet in de weg staan om ook leuke dingen te doen samen, soms moet je ergens heel veel positieve energie steken.
MissF schreef:Wat naar Mortlach
Heb je wel eens gedacht aan een probleem met de hechting? als haar vader zo'n slechte vader was, en haar moeder lastig voor haar kon zorgen, dan is de kans best wel aanwezig dat er ergens in de hechting iets niet is goed gegaan.
Nu ben ik niet helemaal up to date meer in de wereld van de psychiatrie, maar heb er wel midden in gezeten, en vooral bij kinderen met hechtingsproblematiek gaven we juist geen straffen als twee weken iets ontnemen. Sowieso vind ik dat zelf heel erg lang, en het helpt ook niet(bij kinderen met echte hechtingsproblemen dan). Hoe moeilijk het ook is, en ik zal de eerste zijn die toe zal geven dat ik het erg slecht zou kunnen, is het kind bijna alleen maar bevestigen in dat ze waardevol is. En bij liegen aangeven dat je dat heel vervelend vindt, maar het daarna erbij laten in plaats van zo'n grote straf te geven.
Maar nogmaals, ik ben ondertussen ook meer een leek dan professional hierin, dus misschien heb ik het totaal niet bij het rechte eind.
Sterkte in ieder geval!
Saskia schreef:
Ik denk dat het voor jullie wel een voordeel is dat ze 'al' 10 is en je goed met haar kunt communiceren, dat hoop ik in ieder geval. Ik hoop dat je haar kunt vertellen en laten merken dat ze bij jullie veilig is, dat fouten maken ook mag en dat jullie daar als gezin niet minder of verkeerder van worden. Maar goed, dat is makkelijker gezegd dan gedaan, wat MissF ook zegt, ik denk dat daar wel een poosje overheen gaat. En als je dan een redelijke veiligheid in het gezin gecreeerd hebt, dan is daar de boze buitenwereld ook nog.
Heel veel sterkte in ieder geval, ik snap dat je hart soms breekt voor zo'n meiske, je zou willen dat het anders voor d'r was...
MissF schreef:Wat naar Mortlach
Heb je wel eens gedacht aan een probleem met de hechting? als haar vader zo'n slechte vader was, en haar moeder lastig voor haar kon zorgen, dan is de kans best wel aanwezig dat er ergens in de hechting iets niet is goed gegaan.
Nu ben ik niet helemaal up to date meer in de wereld van de psychiatrie, maar heb er wel midden in gezeten, en vooral bij kinderen met hechtingsproblematiek gaven we juist geen straffen als twee weken iets ontnemen. Sowieso vind ik dat zelf heel erg lang, en het helpt ook niet(bij kinderen met echte hechtingsproblemen dan). Hoe moeilijk het ook is, en ik zal de eerste zijn die toe zal geven dat ik het erg slecht zou kunnen, is het kind bijna alleen maar bevestigen in dat ze waardevol is. En bij liegen aangeven dat je dat heel vervelend vindt, maar het daarna erbij laten in plaats van zo'n grote straf te geven.
Maar nogmaals, ik ben ondertussen ook meer een leek dan professional hierin, dus misschien heb ik het totaal niet bij het rechte eind.
Sterkte in ieder geval!
Las gisteren nog een uitspraak: "ik was een fantastische moeder, voordat ik moeder werd" 
juffiejuf schreef:Mortlach; veel wijsheid (en geduld) toegewenst!!
Heb geen adviezen voor je want persoonlijk vind ik het opvoeden een hele klus
Ik wist alles ook altijd erg goed, totdat bleek dat eigen kinderen een verhaal apart zijn. Opvoeden is lastig, opvoeden van kinderen met een extra gebruiksaanwijzing is nog lastiger, en opvoeden van kinderen met een moeilijke start is helemaal moeilijk. Ik zie het dagelijks in mijn praktijk, hoewel het me ook wel opvalt dat ouders steeds sneller hulp zoeken. Aan de ene kant is dat natuurlijk fijn en goed, maar aan de andere kant vraag ik me ook wel eens af of we nu met elkaar steeds onzekerder worden, en steeds meer twijfelen aan eigen kunnen.
MissF schreef:het heeft misschien ook te maken met de komst van internet. Mensen laten zich ook zo onzeker maken soms, als ik wel eens lees op andere fora voor opvoeding e.d. Dat vind ik soms wel jammer.
Ik vermoed dat Jorrik oorontsteking heeft. Hij heeft anderhalf uur gekrijst vannacht, uiteindelijk na een zetpil in slaap gevallen en bleek vanmorgen flinke koorts te hebben. Nu slaapt hij gelukkig weer, hopelijk is het snel over. Want ook dat verbaast me van mezelf, sinds ik moeder ben, dat ik er zo slecht tegen kan als mijn kinderen pijn hebben
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 48 gasten
