We hebben allemaal onze momenten dat we teleurgesteld zijn over de gang van zaken in ons leven / onze levensloop. Tegenslag, moeite, pijn en verdriet. Toch wordt alles door God bestuurd. Het kan zelfs zo zijn dat we God verantwoordelijk stellen voor iets wat niet naar onze wens is. Dan zijn we boos op God. Er zijn momenten dat ikzelf die gevoelens ook heb. Gevoelens van woede richting God. Mijn vraag is: is dat terecht? Is het geoorloofd om boos te worden op God, als (iets in) ons leven niet gaat zoals wij dat willen?
Ik lees in de Psalmen ook herhaaldelijk dat de dichter vraagt naar het waarom van Gods handelen.
Bijvoorbeeld:
Psalmen 10:1
1 Waarom, HERE, staat Gij van verre,
verbergt Gij U in tijden van nood?
Psalmen 22:2
2 Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten,
verre zijnde van mijn verlossing,
bij de woorden van mijn jammerklacht?
Psalmen 42:10
10 Ik wil tot God, mijn rots, zeggen:
Waarom vergeet Gij mij?
Waarom ga ik in het zwart
vanwege des vijands onderdrukking?
Psalmen 44:24
24 Waak op! Waarom slaapt Gij, Here?
Ontwaak! Verstoot niet voor eeuwig!
Psalmen 74:1b
Waarom, o God, verstoot Gij voor altoos,
brandt uw toorn tegen de schapen die Gij weidt?
Psalmen 88:15
15 Waarom, o HERE, verstoot Gij mij,
verbergt Gij uw aangezicht voor mij?
(Bijbelteksten zijn afkomstig uit NBG'51)
Vraag: Wat kunnen we uit deze teksten concluderen? Dat boos worden op God normaal is (bij dit leven hoort), of een zonde is? Is het "waarom" van de dichter in de Psalmen geen boosheid op God? Als dat zo is, wat is het dan wel?