Verliefd op een ongelovige jongen

[ajl]

Dat ben ik wel met je eens missf. Ik ben mij dit meer gaan realiseren toen ik zelf kinderen kreeg. Het is gewoon fijn als je man dingen overneemt als jij er niet bent, zoals bidden met de kinderen, bijellezen, dus gewoon het voorleven.

Toch aan de andere kant merk ik ook dat geloof moet groeien en dat daar echt wel tijd overheen kan gaan. Mijn man is de eerste jaren vaker niet dan wel meegeweest naar de kerk terwijl ik merkte dat God hem niet onberoerd liet en dat hij er veel mee bezig was. Door teveel hem te pushen kan het ook averechts werken.

[schelpje3]

Dat is inderdaad een mooi voorbeeld, maar ik ken helaas ook alleen de andere kant. Ik heb nogal wat vrouwelijke familieleden die met een ongelovige man getrouwd zijn.
En vooral als er kinderen komen is het heel lastig om zelf te blijven gaan en om je kinderen erbij te houden.

Wel zie ik verschil tussen de mannen die helemaal niet gelovig opgevoed zijn, en de mannen die heel steng opgevoed zijn en het geloof vaarwel hebben gezegd. Die laatsten zijn echt 'anti', de anderen niet persé en vinden het best als hun vrouw de kinderen mee naar de kerk neemt (maar dan nog, als ze ouder worden zullen ze eerder voor het voetbalveld met papa kiezen dan voor de kerk met mama, vermoed ik)

Daarnaast, als mijn man alleen mee naar de kerk zou gaan, zou het voor mij persoonlijk niet genoeg zijn. Ik heb een gelovige man naast me nodig, geen kerkganger. Want óver God praten is niet genoeg voor mij, maar samen mét God praten.
Daarmee wil ik zeggen, dat het niet alles zegt als een man mee naar de kerk gaat, dat het dan wel goed komt (gelukkig is jouw geval anders Schelpje, ik bedoel het dus ook niet naar iemand in het bijzonder)

Mijn vader en moeder waren ook eerst tikje sceptisch hoor, vanwege ervaringen in de familie.
Maar mijn man gaf blijk dat het niet vanwege mij was, dat hij nu graag naar de kerk zou gaan, voordien was op de één of andere manier een te hoge drempel. Het valt ook niet mee als je totaal niet gestimuleerd wordt thuis.

En precies hetzelfde zei ik tegen hem. Ik wil geen verdeeld gezin, de kinderen kiezen dan vrijwel altijd voor het "leukste".
Als je beide uit een zelfde soort refo-gezin komt, zijn de verschillen minder groot en zul je minder vaak water bij de wijn moeten doen, denk ik.

Mijn man heeft nooit geleerd "priester" in het gezin te zijn, dat kan hij niet en dat eis ik dus niet van hem. Het was voor hem best een hele stap toen onze oudste aan tafel mee ging eten en hij hardop uit de Bijbel las na de maaltijd.
Ook een "vrij" gebed is voor hem (nog) te moeilijk.
Maar ik weet niet of dat persé hiermee te maken heeft?

[schelpje3]

Dat ben ik wel met je eens missf. Ik ben mij dit meer gaan realiseren toen ik zelf kinderen kreeg. Het is gewoon fijn als je man dingen overneemt als jij er niet bent, zoals bidden met de kinderen, bijellezen, dus gewoon het voorleven.

Toch aan de andere kant merk ik ook dat geloof moet groeien en dat daar echt wel tijd overheen kan gaan. Mijn man is de eerste jaren vaker niet dan wel meegeweest naar de kerk terwijl ik merkte dat God hem niet onberoerd liet en dat hij er veel mee bezig was. Door teveel hem te pushen kan het ook averechts werken.

Ik moest mezelf ook afleren om hem niet in hetzelfde keurslijfje te gaan persen, als waar ik aan gewend was.
En de eerste keer dat hij een keer zei: ik ga niet mee deze keer, niet meteen in een kramp te schieten.
En ook eerlijk zeggen als je met vragen rondloopt en twijfels. Ik liet dat eerst na, bang dat hij dan ook zou gaan twijfelen. Dat zijn dingen die echt moeten groeien.

[ajl]

klopt, dat herken ik ook wel. Ik ga soms ook nog wel eens uit 'gewoonte'en merk halverwege de preek dat ik eigenlijk te moe ben om iets op te pikken. Als hij zijn aandacht er niet bij kan houden, gaat hij gewoon niet. Om daar niet op te reageren heb ik echt moeten leren.

Het voorgaan in gebed is voor veel mensen moeilijk en ik vraag mij af of dat ook niet deels aan een persoonlijkheid ligt ipv het wel/niet ermee opgroeien. Wat bij mijn man zeker geholpen heeft is het kerkenwerk. De ds heeft hem eerst benaderd voor het leiden van een jeugdclub en zo langzamerhand is hij erin gerold.

[StillAwake]

klopt, dat herken ik ook wel. Ik ga soms ook nog wel eens uit 'gewoonte'en merk halverwege de preek dat ik eigenlijk te moe ben om iets op te pikken. Als hij zijn aandacht er niet bij kan houden, gaat hij gewoon niet. Om daar niet op te reageren heb ik echt moeten leren.

Het voorgaan in gebed is voor veel mensen moeilijk en ik vraag mij af of dat ook niet deels aan een persoonlijkheid ligt ipv het wel/niet ermee opgroeien. Wat bij mijn man zeker geholpen heeft is het kerkenwerk. De ds heeft hem eerst benaderd voor het leiden van een jeugdclub en zo langzamerhand is hij erin gerold.

Soms krijg ik het idee dat je mij beschrijft als je het over je man hebt...

[schelpje3]

klopt, dat herken ik ook wel. Ik ga soms ook nog wel eens uit 'gewoonte'en merk halverwege de preek dat ik eigenlijk te moe ben om iets op te pikken. Als hij zijn aandacht er niet bij kan houden, gaat hij gewoon niet. Om daar niet op te reageren heb ik echt moeten leren.

Het voorgaan in gebed is voor veel mensen moeilijk en ik vraag mij af of dat ook niet deels aan een persoonlijkheid ligt ipv het wel/niet ermee opgroeien. Wat bij mijn man zeker geholpen heeft is het kerkenwerk. De ds heeft hem eerst benaderd voor het leiden van een jeugdclub en zo langzamerhand is hij erin gerold.

Als ik het een keer echt niet op kan brengen, gaat er toch een stemmetje van binnen me aanklagen.
Dat heeft mijn man dus niet. Dus dat herken ik zeker!
Hoe hebben jullie zaken opgelost zoals wel/geen tv, wanneer aan/uit?
Als je het vervelend vindt om te zeggen, begrijp ik dat hoor
Ons compromis was: wel tv, maar op zondag zou hij i.i.g. uit blijven. En dat is nog steeds zo, ondanks voetballiefhebbende zoons.

[StillAwake]

Als ik het een keer echt niet op kan brengen, gaat er toch een stemmetje van binnen me aanklagen.
Dat heeft mijn man dus niet. Dus dat herken ik zeker!
Hoe hebben jullie zaken opgelost zoals wel/geen tv, wanneer aan/uit?
Als je het vervelend vindt om te zeggen, begrijp ik dat hoor
Ons compromis was: wel tv, maar op zondag zou hij i.i.g. uit blijven. En dat is nog steeds zo, ondanks voetballiefhebbende zoons.

Mijn echtgenote wilde TV, ikzelf liever niet. Niet uit principe, maar omdat ik me nergens anders op kan concentreren als dat ding aanstaat.
Conclusie: we hebben TV, en hij staat uit als ik thuis ben (al heb ik de vermissing van dat vliegtuig wél gevolgd, en zal ik ook zeker de finale van de Champions league proberen te gaan kijken).
Een soort van precies andersom als in de lijn der verwachtingen zou liggen dus.

[schelpje3]

Bij ons een precies andersom situatie, op het punt van kleding.
Bij een familiebijeenkomst was hij boven verwachting gekleed, volgens de ongeschreven code en ik te wuft.
Krijgt het ene refomeisje van het andere te horen dat dit toch echt niet kan en zeker niet past bij het keurige refokloffie van mijn echtgenoot.
Ach joh, dat is toch humor?

[StillAwake]

Bij ons een precies andersom situatie, op het punt van kleding.
Bij een familiebijeenkomst was hij boven verwachting gekleed, volgens de ongeschreven code en ik te wuft.
Krijgt het ene refomeisje van het andere te horen dat dit toch echt niet kan en zeker niet past bij het keurige refokloffie van mijn echtgenoot.
Ach joh, dat is toch humor?

Overdressed zijn is me buiten mijn bruiloft om nog nooit gelukt...
Mijn vrouw (toen nog niet) bezocht een optreden van mijn band alsof ze naar een bruiloft ging, dat was wel lichtelijk over the top...

[schelpje3]

Overdressed zijn is me buiten mijn bruiloft om nog nooit gelukt...

Hij was niet overdressed, dat waren hun verwachtingen!
Hij zal wel niet... en ik lag op mijn manier een beetje dwars.
Dat gebeurt soms al snel hoor en ongewild.
Is de roklengte wel juist, maar de kleur te fel. Zoiets.

[ajl]

Dat zijn de dingen waar ik de discussie niet over aanga. Wij kijken gewoon tv op zondag. Ik ben het van huis uit niet gewend, maar ik ben er voor mij achter dat het daar niet om draait. Afgelopen zondagavond ben ik naar de kerk gegaan, manlief bleef thuis en ging een Walt Disney film kijken met de kinderen terwijl hij de jongste nog een fles gaf. Wij hadden al gegeten, iedereen gedouched en gezellig met zn allen op de bank.

Manlief gaat ook vaak hardlopen op zondag. Dan kan hij beter de preek overdenken. Daar had ik in het begin wel moeite mee, maar zijn argument dat hij het vreemd vond dat hij wel mocht fietsen, wandelen, maar dat hij niet begreep waarom dan niet hardlopen, vond ik ook wel wat voor te zeggen. Nu gaan wij regelmatig op de fiets mee.

[StillAwake]

Dat zijn de dingen waar ik de discussie niet over aanga. Wij kijken gewoon tv op zondag. Ik ben het van huis uit niet gewend, maar ik ben er voor mij achter dat het daar niet om draait. Afgelopen zondagavond ben ik naar de kerk gegaan, manlief bleef thuis en ging een Walt Disney film kijken met de kinderen terwijl hij de jongste nog een fles gaf. Wij hadden al gegeten, iedereen gedouched en gezellig met zn allen op de bank.

Manlief gaat ook vaak hardlopen op zondag. Dan kan hij beter de preek overdenken. Daar had ik in het begin wel moeite mee, maar zijn argument dat hij het vreemd vond dat hij wel mocht fietsen, wandelen, maar dat hij niet begreep waarom dan niet hardlopen, vond ik ook wel wat voor te zeggen. Nu gaan wij regelmatig op de fiets mee.

Dat herken ik inderdaad wel.
Fietsen mag wel, hardlopen niet.
Jeu de boules mag wel, voetballen niet.
Radioluisteren mag wel, TV-kijken niet.
In het bos wandelen mag wel, op het strand wandelen mag niet.
Gourmetten mag wel, barbecueën niet.
Geloof me, het is geen onwil, maar daar kan ik echt (nog steeds) geen lijn in ontdekken...

[ajl]

Ik kan mij voorstellen dat het onbegrijpelijk is. Ik ben sinds ik hem ken ook wat kritischer naar al die gewoontes gaan kijken en doe daar niet zo moeilijk meer over.
Het scheelt dat wij in de stad wonen en niet meer in een dorp en daarnaast scheelt het ook dat er geen directe familie in de buurt woont en wij een regiokerk hebben, dus wat minder op de vingers worden gekeken. Dus het oog der mensen geldt bij ons niet zo.

[schelpje3]

Dat zijn de dingen waar ik de discussie niet over aanga. Wij kijken gewoon tv op zondag. Ik ben het van huis uit niet gewend, maar ik ben er voor mij achter dat het daar niet om draait. Afgelopen zondagavond ben ik naar de kerk gegaan, manlief bleef thuis en ging een Walt Disney film kijken met de kinderen terwijl hij de jongste nog een fles gaf. Wij hadden al gegeten, iedereen gedouched en gezellig met zn allen op de bank.

Manlief gaat ook vaak hardlopen op zondag. Dan kan hij beter de preek overdenken. Daar had ik in het begin wel moeite mee, maar zijn argument dat hij het vreemd vond dat hij wel mocht fietsen, wandelen, maar dat hij niet begreep waarom dan niet hardlopen, vond ik ook wel wat voor te zeggen. Nu gaan wij regelmatig op de fiets mee.

Ik was bang dat het een hellend vlak zou worden als er kinderen zouden komen.
Mijn vriendin, eveneens met een buitenkerkelijke man gehuwd, heeft alles erbij gelaten, maar heeft daar later goed spijt van gekregen, zo zei ze me. Want de kinderen vonden het heel normaal om meteen uit de kerk, met het bord op schoot, naar studio Sport te kijken, toen Bambi passé was.
(Inmiddels gaan 3 van de 4 niet meer naar de kerk, nu ze (bijna) volwassen zijn.)

Veel dingen zijn persoonlijk. Maar het zou voor mij niet goed voelen dan. En we hebben ooit de afspraak gemaakt dat we niet tegen elkaars geweten in zouden gaan.

[StillAwake]

Ik was bang dat het een hellend vlak zou worden als er kinderen zouden komen.
Mijn vriendin, eveneens met een buitenkerkelijke man gehuwd, heeft alles erbij gelaten, maar heeft daar later goed spijt van gekregen, zo zei ze me. Want de kinderen vonden het heel normaal om meteen uit de kerk, met het bord op schoot, naar studio Sport te kijken, toen Bambi passé was.
(Inmiddels gaan 3 van de 4 niet meer naar de kerk, nu ze (bijna) volwassen zijn.)

Veel dingen zijn persoonlijk. Maar het zou voor mij niet goed voelen dan. En we hebben ooit de afspraak gemaakt dat we niet tegen elkaars geweten in zouden gaan.

Een hellend vlak is niet goed, laat dat duidelijk zijn.
Regels die geen achtergrond hebben zijn dat echter ook niet.
Wij zijn nog steeds bezig om daar een middenweg in te vinden, en staan niet altijd even hard op één lijn.