Hoe moet het toch met de zorg voor ouderen?

[schelpje3]

Ik las dit bericht op Rijnmond.nl

Tien verzorgingshuizen in onze regio gaan waarschijnlijk op korte termijn dicht. Het gaat om verzorgingshuizen in Hellevoetsluis, Zuidland, Spijkenisse, Dordrecht, Schiedam en Vlaardingen.

Dat blijkt uit een inventarisatie van de NOS. De huidige bewoners moeten verhuizen. Ze moeten op zoek naar een ander verzorgingstehuis of weer zelfstandig gaan wonen. Veel ouderen zouden zich hier grote zorgen om maken.

40 procent moet dicht
In de komende vijf jaar zullen naar verwachting ongeveer 800 van de 2000 verpleeg- en verzorgingshuizen in Nederland verdwijnen. Zo blijkt volgens de NOS uit berekeningen van bureau Berenschot.

Het gaat om landelijk beleid. Het kabinet wil dat ouderen langer thuis blijven wonen. Alleen ouderen die zware zorg nodig hebben kunnen in de toekomst nog terecht in een verpleeghuis. Een deel van de verzorgingshuizen moet dit jaar al dicht. Anderen sluiten waarschijnlijk pas in 2019 hun deuren.

Van de tien verzorgingshuizen die waarschijnlijk in onze regio sluiten, zitten er vier in Dordrecht. Ook Vlaardingen is met twee tehuizen flink vertegenwoordigd. Opvallend genoeg zouden er in Rotterdam geen verzorgingshuizen moeten sluiten.

Maken jullie je wel eens zorgen over de oude dag? Is dit een wijs besluit, of juist niet en waarom niet of wel?

[meribel]

Dat verzorgingshuizen dicht gaan dat gaat om een andere inrichting van de zorg.
Eigenlijk ook grotendeels tegemoet komen van de wensen van de tegenwoordige mens want velen willen niet in een huis maar willen ook zo lang mogelijk thuis.

Dat het zorgaanbod verschraalt is waar, maar een logisch gevolg van de overvloed aan baby boomers die nu oud worden en dat door heel veel redenen de zorg veel te duur is geworden.

Maak jij je zorgen schelpje voor jezelf?
Persoonlijk ik niet, ik vertrouw dat God ook dan wel zal zorgen.
Maar zorgen maken is niet iets wat je uit kan zetten natuurlijk, ik maak me over zat andere dingen zorgen maar niet hier over.

Ik geloof zeker wel dat de kerk weer een veel grotere rol gaat spelen in zorg verlenen. Ik merk dat wel in mijn gemeente dat er veel meer beroep gedaan wordt op letterlijke hulp mbt schoonmaak bij elkaar.
Maar dat heeft ergens ook heel mooie kanten juist.

[schelpje3]

Mijn vriendinnen en ik zijn allemaal zo halfweg de 50 en we hebben allemaal onze ouders verzorgd, intensief nagelopen, soms zelfs in huis genomen.
We hebben (toevallig) allemaal kinderen die hoogopgeleid worden en vaak zie je dan wel een soort egocentrische instelling. Dit bedoel ik niet negatief, dat hoort erbij!!!
Maar we zijn wel ervan overtuigd dat onze kinderen niet hetzelfde gaan doen als wij gedaan hebben, of nog doen.
Want het ene kind vliegt uit naar een ver buitenland, al dan niet voorgoed en het andere kind krijgt een drukke intensieve baan.
Ik heb vorig jaar mijn hand en pols heel zwaar gekneusd en ik voelde me al behoorlijk hulpeloos.
Even naar de wc gaan was een pijnlijke strijd van een kwartier.
Zo maar een simpel gelukkig tijdelijk voorbeeldje.
Dus ja, in die zin kan ik me wel eens zorgen maken, maar niet alleen voor mezelf!

[Boerin]

Mijn vriendinnen en ik zijn allemaal zo halfweg de 50

Jonkie! Mijn oma is 95 en die hielp altijd die ouwe mensjes in het bejaardentehuis. Nu zit ze er ook, maar ze helpt ze nog steeds. Grappig, ik vroeg destijds hoe oud ze was toen ze al die mensen hielp, toen zaten ze in een aanleunwoning. M'n opa: och zij is nog jong, zij is pas 86.

[schelpje3]

Jonkie! Mijn oma is 95 en die hielp altijd die ouwe mensjes in het bejaardentehuis. Nu zit ze er ook, maar ze helpt ze nog steeds. Grappig, ik vroeg destijds hoe oud ze was toen ze al die mensen hielp, toen zaten ze in een aanleunwoning. M'n opa: och zij is nog jong, zij is pas 86.

Vergeleken bij oma wel ja
Maar ik bedoelde dat wij bijna allemaal onze ouders niet meer hebben. En gelukkig zijn we allemaal nog in fitte staat, met hier en daar een hobbeltje.
Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad, maar je wordt gedwongen om erover na te denken en je standpunt te bepalen.
Zeker in verband met de steeds opschuivende AOW en ook pensioenuitkering!
We hebben destijds gerekend en moeten overrekenen.
Is niet erg, maar je kunt niet zorgeloos die tijd tegemoet zien helaas.
Dat is dom en naief.

[Boerin]

Wat me opvalt van collega's die niet Nederlands zijn, maar Turks of Moluks, daar is het gewoon normaal dat je voor je ouders zorgt, ongeacht wat voor opleiding je hebt. Die nemen ze gewoon in huis.

[mealybug]

Maken jullie je wel eens zorgen over de oude dag? Is dit een wijs besluit, of juist niet en waarom niet of wel?

Nou, mevrouw Tegenstrijdigheid,
Wij mogen ons niet eens zorgen maken over de dag van morgen, en als bevindelijk gereformeerde zou dat dan helemaal wel hoog in het vaandel moeten staan, toch?

[Bambi]

Nou, mevrouw Tegenstrijdigheid,
Wij mogen ons niet eens zorgen maken over de dag van morgen, en als bevindelijk gereformeerde zou dat dan helemaal wel hoog in het vaandel moeten staan, toch?

Hoe is dat eigenlijk in Zuid-Afrika geregeld?
Hebben ze daar bejaardenhuizen, of zorgt daar de familie voor de ouderen?

[schelpje3]

Nou, mevrouw Tegenstrijdigheid,
Wij mogen ons niet eens zorgen maken over de dag van morgen, en als bevindelijk gereformeerde zou dat dan helemaal wel hoog in het vaandel moeten staan, toch?

Ik heb dat niet hoor, dat ik elke dag van alles uit mijn zak haal.
en dat ik nooit twijfel, nooit aangevochten word.
Ik ben mens, aardser dan ik zelf wil.
En heb zo ook mijn zorgen.
Lijkt mij ook volkomen normaal eigenlijk.

[mona]

Ik denk soms met zorg aan de toekomst. Waarom zou dat niet mogen doen? Alleen als je je hoofd in het zand steekt hoef je je geen zorgen te maken. Er staat niet in de Bijbel: als je het niet ziet, bestaat het ook niet. Welnee, je hebt je verstand gekregen, en daarbij Zijn Woord. En daar staat in dat de liefde steeds meer zal verkillen, van de naaste naar elkaar, en ook van de ouders en kinderen. Tel daarbij op wat je nu heden ten dage ziet: vergrijzing, financiële crisis, men heeft weinig tijd enz enz... Dan denk je toch echt wel een keer van: hoe zal het met mij gaan als ik 80 ben? Wie zorgt er dan voor mij? Is er nog iemand die in liefde naar mij omziet? Waarschijnlijk is het geld op en zal ik afhankelijk worden van mijn kinderen (als je die al hebt hé....) Ik denk echt niet dat het in de toekomst beter zal worden.
Ik zie het nu al bij ons in het verpleeghuis: er moeten meer vrijwilligers komen. Familieleden worden aangeschreven om te helpen. Helaas hebben familieleden ook een baan, en hebben weinig tijd. Of wonen te ver weg. Of de relatie is niet goed. Of... of....
Ik vind het echt niet rooskleurig eruit zien.
Toch ben ik er van overtuigd dat de Heere machtig is te doen ver boven bidden en denken. Daarbij vind ik dat je nu moet nadenken over je oude dag. Investeren in relatie's, in je netwerk. Zelf nu ook je tijd en hulp aan de ander/ouder geven.
Maar ik maak me soms wel zorgen.

[mealybug]

[quote="Bambi"]
Er is zeker meer sociale bewogenheid dan in Nederland.
En hoe de meesten dat verder allemaal regelen , weet ik niet zo goed.
Veel huizen hebben wel een granny-flat en oma wordt vaak in huis genomen ja, wanneer ze hulpbehooevend wordt.
De christenen die ik ken, zijn een hechte gemeenschap, want uitkeringen, kinderbijslag etc heb je hier niet echt.

[cornelia77]

Ik maak me niet zozeer zorgen over mijn eigen 'ouwe dag'. Maar wel over de tijd dat mijn (schoon)ouders zorg nodig hebben. Hoe ga je dat doen? Wat als je geen groot huis hebt, geen ruimte/geld voor een eigen woonunit. Enz.
Plus je eigen gezinssituatie. Hoe ga je dat samenvoegen?
Ik vind het zeker goed en belangrijk dat kinderen voor hun ouders zorgen als zij dat nodig hebben. Maar de praktijk is weerbarstig.
Hebben jullie die documantaire van de eo gezien over dit onderwerp? (http://www.eo.nl/beam/programma/3onderz ... erzoekt-6/) Daar kwamen ook nog zorghongaren in beeld. Wat vinden jullie daarvan?

[Boerin]

-

[meribel]

Ik maak me niet zozeer zorgen over mijn eigen 'ouwe dag'. Maar wel over de tijd dat mijn (schoon)ouders zorg nodig hebben. Hoe ga je dat doen? Wat als je geen groot huis hebt, geen ruimte/geld voor een eigen woonunit. Enz.
Plus je eigen gezinssituatie. Hoe ga je dat samenvoegen?
Ik vind het zeker goed en belangrijk dat kinderen voor hun ouders zorgen als zij dat nodig hebben. Maar de praktijk is weerbarstig.
Hebben jullie die documantaire van de eo gezien over dit onderwerp? (http://www.eo.nl/beam/programma/3onderz ... erzoekt-6/) Daar kwamen ook nog zorghongaren in beeld. Wat vinden jullie daarvan?

Ja dit herken ik ook!!
Ik vraag het me vaak af,
Zowel ouders als schoonouders zijn nog gezond maar wat als.... En hoe doe je dat?
Ze wonen allebei op net te lange afstand zonder auto en die heb ik maar zelden tot beschikking,
En in huis zou ik geen probleem vinden maar we passen zelf al amper in ons huis,
En dan lees je over die te plaatsen zorg units in de tuin,,,,nou die zijn al groter dan mijn hele plaatsje..

Maar goed....na een tijdje piekeren denk ik dan maar weer,,,komt tijd komt raad, zo is het toch altijd,
Hopelijk maar mag je voor ze zorgen en leven ze zo lang.

[Wilsophie]

Ik maak mij zeker niet bezorgd om mijn oude dag hoe ik verzorgd zou moeten worden.
Mijn leven ligt in de handen van mijn Vader en wat oma betreft, wel mijn moeder is bijna 89 woont niet bij mij in de buurt en zal ook inmiddels langer thuis moeten blijven, waar ze heel blij om is. Dat ze af en toe het gas aan laat staan en nog wat van dat soort dingen nemen wij voor lief en zij zelf ook, als ze dood neervalt of iets vergelijkbaars, het zij zo. Dat kunnen we niet voor zijn. We weten waar ze naar toegaat.
En mijn man en ik weten dat ook en genieten van elke dag dat we samen zijn want elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad.
Als ik morgen moet sterven ga ik naar de Heer en dat zal een vreugdevolle ontmoeting zijn met al mijn dierbare, maar mooiste is : "daar zie ik Jezus" (zegt een lied)
Vorige week zat ik door een klein ongeval in het Maasstad ziekenhuis en ben dan heel blij dat het weer zo goed is afgelopen. Dankbaar voor alle zegeningen die ik heb, ik hoor afschuwelijke dingen om mij heen en vraag me weleens af, hoe rekbaar is een mens eigenlijk om zo te moeten of kunnen lijden.