Pcrtje schreef:Dag mede-forummers. Ik zit zelf denk ik even een beetje in een geloofscrisis, al zeg ik het zelf, dus ik heb jullie hulp een beetje nodig. Over veel zaken waar ik eerst vrij overtuigd van was begin ik nu enigszins te twijfelen. In de vraagsteller die
deze vraag onlangs in de vragenrubriek dropte kan ik me heel erg identificeren. Zouden jullie me kunnen helpen? Ik heb de antwoorden gelezen waar in de vragenrubriek naar wordt verwezen, maar er wordt niet echt duidelijk ingegaan op deze vraag specifiek.
Op dit moment loop ik met een aantal basale geloofsvragen, onder andere over de oorsprong van “het kwaad” en de persoon van Satan. De vraag die ik graag wil stellen is deze: is Satan echt een bestaande, gevallen engel die als een persoon over de wereld heen gaat en continu mensen verleidt en 'lastigvalt', of moeten we Satan metaforisch zien en concluderen dat 'het kwaad', of de mogelijkheid tot het doen van kwaad, in ons mensen zit en dat wij daardoor geneigd zijn tot alle kwaad? Ik hoor vaak van mensen dat zij zich 'geleid voelen' door God en dat Satan niet-weerbare mensen 'pakt'. Is het dan niet zo dat indien Satan inderdaad een persoon is, mensen niet meer zijn dan een speelbal tussen 'geleid worden' door God en Satan? Is het niet logischer om te concluderen dat Satan een metafoor is van het kwaad dat blijkbaar bestaat en in ons zit? Dat zou ook de verantwoordelijkheid des mensen sterker benadrukken.Waarom zou Satan een persoon zijn? Alleen maar omdat de Bijbel dat zegt? Is de manier waarop de bijbelschrijvers over Satan en demonen spreken niet gewoon een vorm van cultuur en beleving? (e.g. Zíj beleefden/ervoeren/meenden dat het boze, bestaande engelen zijn terwijl dat ook metaforisch gelezen kan worden?)
En als Satan en zijn demonen echt bestaan, als personen. Hoe kan het dan dat de ene persoon, die dan
toevallig een emotioneel ingesteld persoon is, die demonen kan
ervaren of kan voelen dat iemand erdoor bezeten is; terwijl ik, en andere vrij rationeel ingestelde personen, ze helemaal niet ervaren? Is dat niet gewoon een vorm van psychologische illusievorming, zoals onze brein en psyche zo goed kunnen?
Ik zou graag vooral ingaan op de oorsprong van het kwaad; dit is een centraal thema waarover jij twijfelt, en als hier onduidelijkheid over bestaat krijg je ook geen antwoord op je andere vragen. Er zijn drie logische mogelijkheden waar het kwaad vandaan zou kunnen komen.
1. Van God. Dit is echter geen Bijbelse visie. 1 johannes 1: 5
En dit is de verkondiging, die wij van Hem gehoord hebben, en wij u verkondigen, dat God een Licht is, en gans geen duisternis in Hem is. Dit betekent dat er geen spoortje duisternis (= kwaad, zonde) in God is. God is één en al Licht. Licht is goedheid, heiligheid, puurheid. De volkomen afwezigheid van zonde. De leer dat God het kwaad zou hebben veroorzaakt, kan dus nooit kloppen in een Bijbels perspectief.
2. Van mensen. Als dat zo is, dan is dat, volgens de Bijbel, niet vanaf het begin zo. Genesis 1: 27
En God schiep den mens naar Zijn beeld; naar het beeld van God schiep Hij hem; man en vrouw schiep Hij ze. Als God mensen naar Zijn beeld schaapt, dan kan er ook van den beginne geen duisternis in de mens zijn, want er is in God geen spoor van duisternis (zie 1). De mens is geen 'mislukte God' of iets dergelijks; de mens is in principe een volmaakte afspiegeling van God. Later lezen we namelijk ook:
En God zag al wat Hij gemaakt had, en ziet, het was zeer goed. God heeft geen foutje gemaakt, God is niet uitgeschoten, er ging niet iets mis toen hij ons maakte. Je bent een parel in Gods hand ! Hij is de volmaakte pottenbakker, als er dus barsten in onze pot zitten (ziekte, zonde, dood, pijn...) dan komen die niet door een fout van Hem.
Dan blijft dus over:
3. Een externe kwade macht. Satan, zo je wil. De slang. Beëlzebub. Ga zo maar door. Er moet wel een externe, autonome kwade macht zijn die de mens heeft doen vervallen tot zonde, want uit God kon het kwaad niet komen (1) en uit de mens ook niet zonder externe bron (2). We lezen meer over de bron van deze Satan in Jesaja 14. (zoek het vooral ook op in een modernere vertaling als het niet duidelijk is)
12 Hoe zijt gij uit den hemel gevallen, o morgenster, gij zoon des dageraads! hoe zijt gij ter aarde nedergehouwen, gij, die de heidenen krenktet!
13 En zeidet in uw hart: Ik zal ten hemel opklimmen, ik zal mijn troon boven de sterren Gods verhogen; en ik zal mij zetten op den berg der samenkomst aan de zijden van het noorden.
14 Ik zal boven de hoogten der wolken klimmen, ik zal den Allerhoogste gelijk worden.
15 Ja, in de hel zult gij nedergestoten worden, aan de zijden van den kuil! Satan was een dienaar van God, die zich op een gegeven moment gelijk wilde stellen aan God Zelf. Satan móet wel een autonome entiteit zijn met een eigen wil, anders was hij nooit vervallen tot zonde. Dat betekent dat Satan daadwerkelijk een realiteit is die ook zaken kan beslissen. En al die beslissingen zijn enkel slecht en duister; hij klaagt aan (satan is hebreeuws voor aanklager) en leidt tot zonde en kwade vrucht. Satan is ook niet alleen; nee, hij heeft vele dienaren.
Wat betekent dat voor jou? Betekent het dat alle kwade dingen die ik en jij doen, rechtstreeks door Satan zijn ingefluisterd met een oortje? Ik ken mensen die bij van alles en nog wat Satan erbij halen. Maar ik ben daar terughoudender in. Satan heeft zijn grootste kwade werk al volbracht in Adam (de Dood in Adam, de Zondeval). Wij zijn door die zondeval van nature geneigd tot zonde en om ons van God af te keren, en de wereld en het kwade lief te hebben. Als we zondigen, doen we niks dan die natuur. Daar hoeft Satan vaak weinig aan te helpen.
Maar dat betekent niet dat Satan en zijn dienaren geen realiteit zijn. Zeker als je een kind van God mag zijn, kun je soms gekweld worden door demonen en boze geesten. Hou je daar vooral maar niet te veel mee bezig, en wees blij als het jou niet overkomt. Ik heb er gelukkig ook weinig last van (al heb ik wel boze dromen gehad met demonen, zijn die gelukkig erg zeldzaam bij mij). Mocht het wel gebeuren, dan hebben wij in Jezus onze volmaakte Pleitgrond. In de Naam van Jezus hebben wij dan de autoriteit om demonen te verdrijven.
Hopelijk geeft dit iets meer achtergrond bij jouw vragen.
Ik vind je conclusie alleen niet heel sterk. Als zowel één als twee niet kunnen, dan is het dus drie...
