Satan, een persoon of een metafoor?

[mealybug]

Wijkt van het kwade, en het goede zal tot U komen .

[schelpje3]

@ Schelpje: Toch wringt mij iets aan hoe jij het werk van satan zo doordrenkt ziet in je leven... in onze kerk noemden wij dat altijd zo: 'zweverig'.
D.w.z. een beetje 'wereldvreemd'.
Wat in de zondeval, is niet alleen de zonde zelf erin geslopen, maar ook de menselijke neiging tot zonde. De verdorvenheid en ellendigheid der mens. En ik denk dat je zaken als afleiding, verleiding, leugentjes, véél meer daarin moet zoeken, dan per se dat de Satan zo'n groot werk aan ons heeft elke dag. Geloof me, Satan hoeft echt neit zo veel te doen met een mensenziel, want die is door de zondeval al uit op zijn eigen verdoemenis. Satan heoft hooguit af en toe een tandje 'bij te sturen' richting dat oordeel.
Satan heeft nog het meeste werk aan de kinderen van God, die Hem dienen en naar Zijn wil leven, de bekeerden die Vrucht dragen van de Geest. Ja, daar heeft Satan een kluif aan, om die bij God weg te houden.
Mijn vader, een bescheiden man, zei altijd: 'Aan mij hoeft Satan niet zoveel te doen, ik ben al zo slecht. Die richt zich wel op vromere mensen dan mij'.

Nee dat is niet zweverig, dat is iets anders. Ik begrijp wat je bedoelt met dit begrip, maar dat heeft hier niets mee te maken, omdat de duivel bestaat. De Bijbel wijst ons er op en waarschuwt ook voor de "boze geesten in de lucht", allemaal trawanten van satan.
Satan laat iedereen met rust die zo'n beetje halfbakken christen zijn. Zondags een keertje naar de kerk (als het uitkomt) en door de weeks met van alles en nog wat meedoen met de wereld. Daar heeft hij geen omkijken naar.
Maar nu de mensen die nauw willen leven, trachten naar Gods geboden te handelen, tja, die heeft hij op het oog. Als je nooit bestrijding merkt, zou ik mezelf maar eens onderzoeken, zei dominee laatst nog.
En de zonde is er niet ingeslopen, maar ingehakt. We zijn ermee doordrenkt. Als we het goede willen doen, ligt het kwade alweer op de loer.
Ik begrijp wel wat je vader bedoelde met die uitspraak (denk ik). Ik hoor dat liever dan die borstkloppers, die menen geen zonde te doen. Of dat het allemaal wel mee zal vallen.
Het valt niet mee. Satan weet dat hij nog maar korte tijd heeft en zoekt wie hij kan verslinden.
En denk niet dat je hem in eigen kracht kan weerstaan.

[coby]

De satan is een gevallen engel.
Maar al teveel eer hoeft ie van mij ook niet te krijgen. De duivel kwam eens bij Luther op visite, want hij vond het niet zo leuk dat hij de Bijbel vertaalde. Luther sliep, lag in zijn bed, zag hem en zei: oh, ben jij het maar duivel? en draaide zich om en sliep verder.
Jakobus 4
stap 1 Onderwerpt u dus aan God
stap 2: maar biedt weerstand aan de duivel en hij zal van u vlieden.
Weet wie je bent in Christus.
Dan gaan ze op de vlucht, uit angst.

[coby]

Dag mede-forummers. Ik zit zelf denk ik even een beetje in een geloofscrisis, al zeg ik het zelf, dus ik heb jullie hulp een beetje nodig. Over veel zaken waar ik eerst vrij overtuigd van was begin ik nu enigszins te twijfelen. In de vraagsteller die deze vraag onlangs in de vragenrubriek dropte kan ik me heel erg identificeren. Zouden jullie me kunnen helpen? Ik heb de antwoorden gelezen waar in de vragenrubriek naar wordt verwezen, maar er wordt niet echt duidelijk ingegaan op deze vraag specifiek.

Op dit moment loop ik met een aantal basale geloofsvragen, onder andere over de oorsprong van “het kwaad” en de persoon van Satan. De vraag die ik graag wil stellen is deze: is Satan echt een bestaande, gevallen engel die als een persoon over de wereld heen gaat en continu mensen verleidt en 'lastigvalt', of moeten we Satan metaforisch zien en concluderen dat 'het kwaad', of de mogelijkheid tot het doen van kwaad, in ons mensen zit en dat wij daardoor geneigd zijn tot alle kwaad? Ik hoor vaak van mensen dat zij zich 'geleid voelen' door God en dat Satan niet-weerbare mensen 'pakt'. Is het dan niet zo dat indien Satan inderdaad een persoon is, mensen niet meer zijn dan een speelbal tussen 'geleid worden' door God en Satan? Is het niet logischer om te concluderen dat Satan een metafoor is van het kwaad dat blijkbaar bestaat en in ons zit? Dat zou ook de verantwoordelijkheid des mensen sterker benadrukken.

Waarom zou Satan een persoon zijn? Alleen maar omdat de Bijbel dat zegt? Is de manier waarop de bijbelschrijvers over Satan en demonen spreken niet gewoon een vorm van cultuur en beleving? (e.g. Zíj beleefden/ervoeren/meenden dat het boze, bestaande engelen zijn terwijl dat ook metaforisch gelezen kan worden?)

En als Satan en zijn demonen echt bestaan, als personen. Hoe kan het dan dat de ene persoon, die dan toevallig een emotioneel ingesteld persoon is, die demonen kan ervaren of kan voelen dat iemand erdoor bezeten is; terwijl ik, en andere vrij rationeel ingestelde personen, ze helemaal niet ervaren? Is dat niet gewoon een vorm van psychologische illusievorming, zoals onze brein en psyche zo goed kunnen?

Sowieso gaat een gevallen engel niet de hele wereld af, want hij is niet alomtegenwoordig. Daar heeft hij z'n hulpjes voor. En je moet niet alleen op de satan de nadruk leggen als je iets verkeerd doet:
Jakobus 1
Maar zo vaak iemand verzocht wordt, komt dit voort uit de zuiging en verlokking zijner eigen begeerte. 15 Daarna, als die begeerte bevrucht is, baart zij zonde; en als de zonde volgroeid is, brengt zij de dood voort.

Ik ervaarde vroeger van alles en nog wat. Maar ik was wel behoorlijk doorgeslagen erin en zag achter elk bosje een demoon, bij wijze van spreken. Het rare was, ik kwam in de psychiatrie vanwege een postnatale depressie en toen was het: nee, dat is gewoon wat in je hersens hoor. Hier, neem maar een pilletje. En ik kreeg een atheistische vriend en ging zelf ook minder en minder geloven en ik geloofde er echt helemaal niks meer van van al die demonenkul. Ik kon weer lekker moordfilms kijken zonder dat ik ergens last van had. Nou, als christen kon dat niet hoor. Ik had ineens nooit meer nachtmerries. Vroeger kreeg ik die al als ik een stukje Peter R. de Vries had gezien. Nooit meer ervaarde ik demonen. Heerlijk zeg, hups alle demonen weg en binnen no time had ik God ook weg geredeneerd. Hmmmmmm...
Toch wel een beetje het werk van de duivel, al zag en voelde ik hem niet. Ik heb me toen opnieuw bekeerd. Maar sindsdien ben ik ook nooit meer zo overdreven ermee bezig geweest. Ik was altijd bang als er voor bevrijding werd gebeden voor iemand. Dan dacht ik: Help, ik bid mooi niet mee. Daar ben ik ook vanaf. Hij bestaat en hij stelt niks voor.

[maaarten]

De satan is een gevallen engel.
Maar al teveel eer hoeft ie van mij ook niet te krijgen. De duivel kwam eens bij Luther op visite, want hij vond het niet zo leuk dat hij de Bijbel vertaalde. Luther sliep, lag in zijn bed, zag hem en zei: oh, ben jij het maar duivel? en draaide zich om en sliep verder.

He, dat verhaal heb ik wel eens eerder gehoord, alleen toen had het een andere hoofdrolspeler dan Luther!

[coby]

He, dat verhaal heb ik wel eens eerder gehoord, alleen toen had het een andere hoofdrolspeler dan Luther!

Hahaha echt? Ik hoorde 'm afgelopen zondag. Zal het eens nazoeken dan.

[Marnix]

Inderdaad. Van Luther meen ik te weten dat hij eens zijn inktpot naar de duivel gooide, waar hij dacht dat die was.

[xsidd]

@Pcrtje

Je hebt gelijk dat de ene mens wel engelen/demonen ervaart, en de ander niet. Toch zijn ze er... En soms weet ik door de aanvallen die ik krijg van die kant, dat ik zelf op de goede weg zit.

Luther smeet een inktpot naar de duivel.... En dan heb je nog verschillende manieren, hoe de duivel zich laat zien... Want hij komt op kousevoeten, of klompen.

Zelf heb ik meerdere keren het silohet van zowel engelen gezien, als ook van demonen.

Ik zou zeggen, richt je vooral op Gods Geest, en Hij die in jou woont is sterker dan hij die in de wereld is!

Mvg,

[Pcrtje]

Satan is een gevallen engel, niet echt een persoon maar een "geest".

Met persoon bedoel ik: of hij een persoonlijkheid is, dat hij echt dingen zegt en doet, enz enz.

En ga er nu maar van uit dat hij bestaat.

Da's nou precies het punt: waarom? Op dit moment ben ik veel eerder geneigd om te zeggen dat hij gewoon een metafoor is voor het kwaad dat in onszelf zit.

Lees de geschiedenis van Job maar eens, en dan kun je zien dat hij heel veel met Job kan doen, zelfs zijn gezin afnemen!

Wat ook kan is dat er vroeger een persoon leefde, die dan toevallig Job heette, en zijn gezin verloor. Vervolgens koppelde de schrijver, die het ook weer overgeleverd had gekregen van andere mensen, dat aan het werk van Satan. Want ja, dat was het beeld van die mensen uit die tijd.

Of misschien is het een legende, een verhaal, dat als volkslegende werd verteld in Israël om er lering uit te trekken?

Gaat ver he? Maar zo beproeft God ons geloof. Hij zal dit niet met iedereen doen.

Dus, als ik je goed begrijp, beproeft God ons geloof als Satan ons dwarszit?

Ik hoor dominee vaak bidden of God de duivel wil weren, dat hij onze gedachten niet in bezit kan nemen. Ik betrap mezelf er ook wel eens op dat ik onder de preek afdwaal en al bezig ben met werkzaamheden die ik op maandag moet uitvoeren.

Zoals ik al vroeg: als ik even wegdroom tijdens de preek is eigenlijk dat een handeling van Satan die mij doet afdwalen?

De mens had inderdaad de mogelijkheid te kiezen voor het kwaad, maar dat kwaad was dus extern aanwezig (in de vorm van de slang of satan). Als de slang er niet geweest was, had de mens niet gekozen voor het kwaad (geen reden om tegen Gods geboden in te gaan van niet van de Boom eten). De mens kan verantwoordelijk gehouden voor, en geoordeeld worden om, de zonde in Adam. De mens had namelijk ook de keuze om niet te zondigen, ondanks de slang, maar de slang heeft de mens verleid.

Nog steeds bezie ik dit argument als niet sluitend. Hoewel dan, volgens de visie die je hier uitdraagt, het kwaad extern was en dus de verleiding niet vanuit de mens kwam koos de mens er tóch voor om te eten van de verboden vrucht. Hij kon dus wél kiezen.

En als hij dus wel degelijk kon kiezen, dan valt je argument dat het kwaad van een externe zaak, die we dan Satan noemen, moet komen weg.

Ik geloof ook dat satan gewoon een persoon is. Een cherub met vleugels.
De machtigste onder al de engelen die God geschapen heeft.

Waar heb je dat vandaan? Staat dat ergens?

Het woord 'satan' schijnt te betekenen: Macht der onwetendheid.
Maar meestal wordt het simpelweg als 'tegenstander' vertaald, of 'aanklager' is ook duidelijk.

Ik heb nog nooit gehoord dat het woord satan 'macht der onwetendheid' kan betekenen. Waar heb je dat vandaan?

Ik heb het even voor je opgezocht. הַשָּׂטָן ha-Satan. Dat is Hebreeuws voor tegenstander of 'hij die tegenover staat'.

Je kunt ook ... kwaad voor nodig.

Ik snap hier je punt niet precies. Kun je dat nog verder uitleggen en dan ook gericht op het onderwerp van dit topic?

Als je nooit bestrijding merkt, zou ik mezelf maar eens onderzoeken, zei dominee laatst nog.

Aha, dus omdat ik Satan niet ervaar ben ik geen waar christen?

*Op verzoek een stukje verwijderd.*

[Boaz]

Schelpje3 schreef:

Als je nooit bestrijding merkt, zou ik mezelf maar eens onderzoeken, zei dominee laatst nog.

??? En hoe onderbouwde die dominee dat?

[EenVasteBurcht]

Het kwaad zelve is extern, maar de keus van de mens voor dat kwaad is natuurlijk de keus van de mens

[xsidd]

@Pcrtje

Heb jou citaat blauw gemaakt!

Begin citaat" En hoe kan het dan dat ik dat niet ervaar? En hoe kan het dat toevallig de emotioneel ingestelde vrienden van mij met allerlei demonenverhalen komen en juist de vrienden die rationeel ingesteld zijn die dingen helemaal niet ziet noch ervaart? Lijkt me erg toevallig... Het menselijk brein is in staat zich heel veel in te beelden. Daar had ik in een ander (medisch) topic ook al eens over geschreven.

Iemand die rationeel is ingesteld, gaat niet vaak op ingevingen af. Ook is het een faktor waar je naar kijkt... Als ik een rode vw polo koop, zie ik er ineens veel meer rijden... Grapje van de hersenen. Maar als ik mezelf met demonen bezig houd, ga ik dat dus ook zien... Los daarvan, is iemand die rationeel is ingesteld, vaak ook een erg nuchtere persoonlijkheid. Nuchtere mensen houden zich meestal uit de buurt van volgens hun het zweverige...

Laat ik daar even wat van citeren. Jij schreef toen dit letterlijk:
Ik ben er rotsvast van overtuigd, dat veel ziekten terug te voeren zijn op demonische belasting. En nee, niet alle ziekten zijn op deze manier te herleiden, maar een groot gedeelte wel. Neem dwanggedachten, of handelingen… Maar de wetenschap houdt zich over het algemeen ver van Bijbelse begrippen en waarnemingen. Zij geloven niet in een echte geestelijke realiteit.


Ben ik nog steeds van overtuigd.

Verder veronderstelde je dat er heel veel demonen in deze wereld zijn. Veel ziekten als epilepsie zie je als een bezetenheid van een demon. Ook had je het over psychoses. Je haalde toen ook Tristan van der V. aan want hij was psychotisch. Hij wilde God straffen en daarom schoot mensen dood. Trisan had last van stemmen in zijn hoofd. Je vroeg me waar die godslasterlijke stemmen vandaan kwamen en jij beantwoordde je eigen vraag met dat “in werkelijkheid de oorzaak in de geestelijke wereld ligt.”


Kleine aantekening... Ik heb niet gezegd dat epelepsie per defenitie iets met demonen te maken heeft, maar ik blijf wel van mening dat vele gevallen van epelepsie terug naar demonische belasting te herleiden zijn.

Ik heb toen op dat topic een heel verhaal in reactie op jou getypt. Ik haal het terug:

Je zegt hier stellig dat oorzaken niet in de fysische, maar in de meta-fysische (=geestelijke) wereld moeten zoeken, maar waarom dan? En als ik je, als arts in spe, nou eens vertel dat dit soort zaken als psychoses, epilepsie en whatever altijd gepaard gaan met een verminderde of veranderde hersenfunctionering. Bijvoorbeeld dat neuronen allemaal tegelijk gaan vuren (=oorzaak van epilepsie) of dat een bepaald type receptor voor neurotransmitters niet goed werkt omdat er een genetische fout in het genetisch materiaal zit. Zijn dat geen fysische verklaringen (tastbare zaken) voor meta-fysische verschijningen (bewustzijnveranderingen).

Overigens, in bepaalde gevallen (meestal de ernstige) kunnen de verschijnselen van bijvoorbeeld epilepsie verholpen worden door een bepaald hersendeel weg te snijden. Lobectomie heet dat met een mooi woord. Blijkbaar helpt het wegsnijden van een bepaald hersendeel om de uitingen van epilepsie tegen te gaan. Zou die demon dan net in dat bepaalde hersendeel gezeten hebben..?

Bekijk dit filmpje eens. In vroegere tijden zouden mensen zeggen dat ze door een demon bezeten zou zijn, maar tegenwoordig hebben we ontdekt wat de werkelijke oorzaken ervan zijn.

Waarom geloof je zo sterk in demonen? Is dat alleen maar omdat je in de Bijbel hebt gelezen over demonen, of heb je ook andere beweegredenen om het bestaan van de demonen te veronderstellen? Je zei toen dat je zelf al meermalen van demonen te zijn bevrijd en ook had je wel eens demonen uitgedreven bij anderen in Jezus’ naam.

Op de laatste alenia kan ik dit zeggen... Ik geloof niet sterk in demonen. Ik weet dat ze er zijn, maar ik geloof in Jezus en niet in demonen. Maar hier een antwoord op je vraag... Toen ik 23 was (8 jaar geleden) heb ik in een huis gewoond, met anderen waarvan 1 een wicca al was, en de ander het werd. Ik had bonje met die mensen. Er zijn vloeken uitgesproken over me, en ik heb snachts om half 2 eens een aantal satanisten aan de deur gehad die klagerig hun spreuken zongen. Ik was als mens alleen, maar God was met mij. Los daarvan heb ik 7,5 jaar elke nacht gedroomd. En dat zijn geen dromen van geluk, maar dromen waarin satan de droom gebruikt als brug om in je lichaam te komen. Als je op bed ligt en je ziet iets uit de lucht schieten met een speer die in je buik steekt? Dat overkwam me ook 3 keer... Ik gaf er geen aandacht aan, totdat ik ook wel degelijk pijn voelde in mijn buik.

Op een avond, las ik in de Bijbel over dat Jezus over het water liep... Hij zei, wees niet bevreesd. Toen ik de laatste zin las, werd dat op mijn hart gedrukt. Jezus was er, en ik heb dat ook zo beleefd.

Daarna ben ik hard aangevallen door satan.

Ik ben wakker in dat opzicht laat maar zeggen... Niet gewild, maar het is me overkomen. Toch in dat alles is God het geweest, die me altijd bewaarde. Hem is ook alle eer! Alle eer!

Waarom zie ik dan geen demonen zoals jij ze ziet? Laat mij eens een verhaal vertellen.

Toen ik nog een klein jochie was, een jaar of acht à tien, ging ik in de zomervakanties mee met een baptistisch zomerkamp. Ik heb daar echt van genoten en ben ook meerdere jaren achter elkaar gegaan. Eén negatieve ervaring zal ik echter nooit vergeten. Op een middag, toen alle kinderen naar binnen gingen om te eten, bleef ik een beetje zielig achter op het veld. Ik had net ruzie gemaakt met een ander kind, had heimwee en was aan het einde van zo’n week gewoon verschrikkelijk moe. (Daar zijn zomerkampen altijd heel goed, kinderen uitputten. ) Ik werd natuurlijk gemist en een van de leiding ging naar buiten om mij te halen. Ik rende echter weg en de leiding haalde vijf anderen erbij. Als klein kind kon ik nooit mijn emoties vertellen of omschrijven, dus wanneer ik in zo’n situatie terechtkwam werd ik altijd boos en moesten mensen mij even met rust laten. Dat hielp altijd het beste, dat hebben mijn ouders ook altijd met mij gedaan. Een van die leiding, die zo’n beetje net zo breed was als lang pakte mij vast en de andere vijf gingen om mij heen staan met gevouwen handen of juist opgeheven handen. De een ging in tongentaal praten, de anderen stonden hardop te bidden. Zo’n drie minuten werd er gebeden of de demonen in mij weg wilden gaan “in Jezus’ naam”. Ik werd niet aangesproken bij mijn naam, noch lieten die mensen even mij uitrazen of ook maar éven vertellen wat ik te zeggen had. Die mannen spraken tegen mij alsof ik de demon zelf was, want zij geloofden immers dat die ín mij zat.

Vertel mij, was ik toen echt bezeten door een demon zoals die leiding allemaal zeiden? Was die demon toen ook echt uit mij vertrokken toen ik na drie minuten door kreeg dat ik niets kon beginnen tegen die grote vent die mij helemaal omklemd vast had gepakt en omhoog had getild? Hebben die mensen inderdaad de macht (gehad) om in Jezus’ naam een kind van acht aan te spreken op zijn demonische binnenkant?

Hoe kan ik jou antwoord geven op deze vraag? Gods Geest is degene die je leert, en die dingen bekend maakt omtrent de waarheid. Ik vind het in het algemeen onthutsend hoe makkelijk mensen met dat uitwerpen omgaan. Sorry, maar als ik dit lees krijg ik kriebels. Jij kon daar niks aan doen, en eerlijk gezegd vind ik het erg dat dan een troep volwassenen jou zo behandelen! Nonsens vind ik het maar goed.... Los van deze nare zaak, kan je dus wel bevrijd raken door Jezus Zijn Kracht. Maar daar ontbreekt het vaak aan. Sommige uitdrijvers staan zo hard de naam van Jezus te roepen, en denken daardoor bevrijding te bewerken... Anderen zoeken overal demonen achter, en in en dat is ook onredelijk... Wilkin van der Kamp heeft met 7 stappen naar vrijheid een mooi boekje geschreven over bevrijding. Het is niet opzwepend, of beklemmend.

Later kwam ik dit weer tegen. In de periode van mijn 17de tot begin 19de levensjaar bezocht ik regelmatig ‘pinksterplaatsen’. In het begin probeerde ik mee te doen. Ik geloofde ook dat mensen door demonen waren bezeten. Ik geloofde ook dat ik in Jezus’ naam mensen kon bevrijden van die demonen. Ik geloofde ook dat alle ziekten van Satan kwamen en door demonen werden veroorzaakt. Maar naar mate ik ouder werd en steeds meer begon na te denken over wat ik daar deed en zag nam ik daar enigszins afstand van. Waarom? Het werkte niet! Het klopte niet! Ik zag demonen in mensen die niet weg wilden, maar misschien waren die mensen wel helemaal niet bezeten?


Gods Geest woont in ieder kind van God. Echter het is mogelijk dat daarnaast toch demonen in iemand wonen. Bijvoorbeeld door zaken uit het voorgeslacht, die niet aan het licht zijn gebracht, of waar vergeving voor is gevraagd. Gods Geest weet excakt of er wel of geen demonen in iemand zijn, en Hij heeft het antwoord. Niet ik.


Een hele tijd heb ik hier niets mee gekund. Nu, een stuk later, kan ik er nog steeds niet bij waarom die mensen zo reageerden. Snappen ze nou werkelijk niet dat je mensen, en al helemaal kinderen, niet zo moet benaderen? Snappen mensen nou werkelijk niet dat demonen op deze manier ERIN GEPRAAT worden? Ieder weldenkend mens snapt toch gewoon dat dit complete onzin is?


Nogmaals ik snap je wel.


Inpraten. Laat me dat kort even verduidelijken. Ik bedoel ermee te zeggen dat wanneer íedereen zegt dat jij bezeten bent met een demon, je dat uiteindelijk ook gaat geloven. Dat is heel menselijk om te doen. Dit is hetzelfde als met een willekeurige zaak zoals je haarkleur. Als iedereen zegt dat jij bruin haar hebt, dan is het onlogisch om te denken dat je haar niet bruin is.


Eens was ik bij een evangelisatiecampagne. Ik stond ergens voorin. Een kennis van mij viel trillend op de grond, samen met de omstanders, na een preek waarin de evangelist voorin haast stond te schreeuwen en de muziek steeds luider en luider werd en vervolgens vroeg in Jezus’ naam of de Heilige Geest kon neerdalen. Ergens vooraan stond ik en alle mensen om mij heen vielen om. Ik bleef als enige staan. Waarom vielen alle mensen om en ik niet? Was het omdat ik mij niet werkelijk openstelde voor de Heilige Geest? Of was het omdat ik als enige met een kritisch oog naar de gang van zaken kon kijken terwijl de rest zich liet meeslepen in de muziek en de woorden van de evangelist?

Ik herken de situatie.

Laat mij duidelijk zijn: ik ben overtuigd christen. Maar al die demonische onzinpraat van tegenwoordig snijdt geen hout. Ten eerste niet omdat door ‘linkse pinksterchristenen’ (mijn excuses alvast voor deze verschrikkelijke hokjesuitdrukking) dit soort demonen zelf worden verzonnen. Iedere christen uit die hoek heeft op z’n minst tien demonen gehad, gezien en uitgedreven. Zouden het er echt zoveel zijn? De Bijbel heeft het slechts een paar keer over door demonen bezeten mensen! Ten tweede, die demonen in Jezus’ tijd waren van totaal andere aard. Maar misschien speelde Jezus gewoon in op de belevingswereld van de mensen toen?


Ik ben het van harte oneens, dat we maar zouden zwijgen... of verzwijgen.... Laat me duidelijk zijn. Jezus wierp alle demonen uit in die tijd. En dat geslacht waar je het hebt, heeft niets met die tijd te maken. Dat geslacht demonen is er nog steeds nu. En daar heb ik je over verteld, dat bij mijzelf ik geen bevrijding heb ervaren in grote mate, maar toen ik 10 dagen ging bidden en vasten, kwamen die demonen er wel uit. De dicipelen van Jezus konden die demonen er ook niet uitwerpen.


Trouwens hè, mochten alle of bepaalde ziekten echt van demonen komen, dan kan ik maar beter stoppen met mijn medische opleiding en Theologie gaan studeren. Het klinkt misschien heel erg hoogmoedig van me, maar gelukkig zie ik nu in dat ziekte is verweven in de fysische werkelijkheid en dat alle psychische gedragingen van mensen óf fysische veranderingen in het brein ten grondslag hebben liggen óf dat mensen gewoon enorm beïnvloedbaar zijn door andere mensen, emoties, muziek, gebeurtenissen, enzovoorts. (Meestal is het een combinatie van die twee, overigens.) In de medische wereld ontdekken we steeds meer en beter dat de psyche heel erg beïnvloedbaar is en dat mensen dingen zélf erbij of weg kunnen denken. Júist de menselijke verbeelding kan de realitei vanuit hun oogpunt verdraaien! Placebo’s worden bijvoorbeeld weer populair. En waarom lijken ze te werken? Omdat mensen dénken dat ze werken. De hele ‘mind set’ van mensen verandert van ‘ik ben ziek’ naar ‘ik word gezond’, en dat heeft fysische uitingen. Opvallend dat dit soort zaken vrijwel alleen werkt bij psychosomatische klachten…

Waarom stoppen? Leer lekker door zou ik zeggen... Wie weet kan je straks door aantoonbaar bewijs iemand die epelepsie had, en bevrijding heeft meegemaakt, goed en gezond kunnen keuren!

Ik heb groots ontzag voor mensen die onderzoek doen naar de wonderlijke wereld van de hersenen en ik denk nu wel twee keer na voordat ik van iemand aanneem dat de patiënt die tegenover mij aan tafel zit of op bed ligt een demon in zich heeft zitten.

Het oorspronkelijke discussiepunt van dat topic was of God nog steeds wonderen doet, tegenwoordig. Ik wilde dus ook nog even een bruggetje slaan naar dat onderwerp.

Dit topic gaat over het doen van wonderen door God. Doet God nog steeds wonderen? Op dit moment lees ik daar veel boeken over en ik ben net begonnen in het boek “De belofte van Genezing” van oprecht en overtuigd christen Richard Mayhue. Hiervoor heb ik het boek “Doet God nog steeds wonderen” gelezen van dr. Brad Burke. Dit zijn het soort objectieve boeken waarin meerdere christelijke experts, meestergoochelaars en medisch specialisten een duidelijke uiteenzetting geven van wat hun onderzoeken als resultaten hebben. De conclusies die in al die boeken wordt getrokken zijn: de meeste veronderstelde wonderbaarlijke genezingen en uitwerpingen van demonen zijn gemanipuleerde onzin. Het menselijk brein is zó goed in staat om zichzelf te foppen. Als klein kind geloof je toch ook dat die goochelaar kan toveren, terwijl je nu snapt dat die getrainde man gewoon een bijzonder knap trucje uithaalt met de werkelijkheid?

Uhum... kopieer je zomaar? Dit is een ander topic....

Vanuit dat topic heb ik deze gestart. Ik begon na mijn uitspraken ergens toch wel (weer) te twijfelen. Dus dit is de achtergrond, vandaar dit topic beste mensen. Kunnen jullie nu in ieder geval snappen waarom ik zo kritisch naar het bestaan van Satan kijk?

Wie kan mij een goede uiteenzetting geven waarom Satan nou wel of niet een persoon is? Want als ik kijk naar de zaken zoals ik die hierboven heb uiteengezet zou ik zeggen dat Satan niet meer is dan een verzinsel dat door de kerk en dier mensen wordt ingepraat. einde citaat"



Pcrtje, je gelooft toch dat Gods Woord waarheid is? Wie stond Job aan te klagen in de hemel? Was dat een vaag iets, of een persoon?

Met vriendelijke groet,

[schelpje3]

??? En hoe onderbouwde die dominee dat?

Waarom zou je dit moeten onderbouwen?
Het is altijd nuttig om jezelf te onderzoeken, of je op de goede weg bent.
Het volgen van Jezus heeft ook als consequentie dat niets vanzelf gaat, en alles onderzocht moet worden of het goed en nuttig is, tot eeuwig behoud of eeuwig verderf.

[Frits28]

Dat is vrij eenvoudig: Als je nergens last van hebt, laat de boze je met rust.

Als ik mij ga verdiepen in de bijbel, en bid, krijg ik altijd godslasterlijke dwanggedachten en existentiële crises (waartoe zijn wij op aarde, wat als het allemaal nep is etc). Als ik niks doe met de bijbel en bidden, gaat alles wel ok.

Ik vind dit enorm opvallend.

[Frits28]

Ik hoor veel over bevrijdingspastoraat de laatste tijd. Ik ben er ook wel eens geweest, maar vond het maar niks. Heb verhalen gelezen dat het daarna alleen maar erger werd. Sommigen beweren zelfs dat je occult besmet kan raken door die gekkigheid. Het is big business. En ome Wilkin verkoopt lekker zijn boekjes en dvd'tjes... En als mensen in tongen spreken, ben ik weg. Hier een bijbelstudie inzake generatievloeken: https://www.youtube.com/watch?v=LVMDnlEHkdQ