bekering versus behoudzucht

[gravo]

Het centrale begrip in behoudend gereformeerde kring is: "bekering".

Maar wat ik me wel eens afvraag is het volgende:

Veel (bevindelijk) gereformeerde protestantse kerken / gemeenten worden 'behoudend' genoemd. Zelf nemen ze dit predikaat ook vaak over. Ze willen niet afwijken van oude paden, ze willen behouden wat hen geschonken, de schat der eeuwen hen door de vaderen overgeleverd onveranderd conserveren (conservatief dus).

Maar dat centrale christelijke begrip 'bekering' past toch nauwelijks in dit patroon? 'Bekering', dat is toch verandering? Een nieuw begin? Een nieuwe geboorte? 'Ziet, het is alles nieuw geworden'?
Niet alleen in theorie, maar ook in de praktijk mag je toch een nieuwe levenswandel, een andere praktijk of, om het klassiek te zeggen, andere praat, gelaat, gewaad en daad verwachten? Een radicale omkering? Van zwart naar wit, van dood naar levend?

Is het soms zo dat de diep ingesleten conservatieve houding, waarin alles bij het oude moet blijven, nauwelijks samengaat met die alles veranderende bekering? Is dat soms de reden dat men veel praat over de noodzaak van een verandering, maar dat die verandering bijna nooit concreet lijkt plaats te vinden of nauwelijks aanwijsbaar is? Is er daarom zoveel huiver om een levensverandering bij mensen een echte 'bekering' te noemen?
Vraag het maar eens aan mensen uit dit soort behoudende kerken. Nooit zullen ze ronduit zeggen dat ze waarachtig bekeerd zijn. Dat wat als 'het ene nodige' keer op keer gepredikt wordt, vindt nooit plaats!
Bekering is levensnoodzakelijk, maar veranderingen zijn slecht, daar moeten we maar niet aan beginnen.
Dat lijkt een spagaat!

Mijn voorzichtige conclusie is dan ook dat het behoudende karakter van dit soort kerken elke verandering in de kiem smoren, inclusief de zo sterk gepredikte geestelijke verandering, die 'bekering' genoemd wordt. Men vindt dat toch gevaarlijk en probeert de 'echtheid' van een verandering steeds weer ter discussie te stellen, zodat die verandering weer verder uitgesteld kan worden.
"Voorzichtig aan met die radicale oproep 'bekeert u'. We voelen er eigenlijk niet zoveel voor".

Een ander topic heette "Wil God mensen bekeren". Ik zou zeggen: God wil het wel, maar de kerken niet.

gravo

[mealybug]

Het centrale begrip in behoudend gereformeerde kring is: "bekering".

Maar wat ik me wel eens afvraag is het volgende:

Veel (bevindelijk) gereformeerde protestantse kerken / gemeenten worden 'behoudend' genoemd. Zelf nemen ze dit predikaat ook vaak over. Ze willen niet afwijken van oude paden, ze willen behouden wat hen geschonken, de schat der eeuwen hen door de vaderen overgeleverd onveranderd conserveren (conservatief dus).

Maar dat centrale christelijke begrip 'bekering' past toch nauwelijks in dit patroon? 'Bekering', dat is toch verandering? Een nieuw begin? Een nieuwe geboorte? 'Ziet, het is alles nieuw geworden'?
Niet alleen in theorie, maar ook in de praktijk mag je toch een nieuwe levenswandel, een andere praktijk of, om het klassiek te zeggen, andere praat, gelaat, gewaad en daad verwachten? Een radicale omkering? Van zwart naar wit, van dood naar levend?

Is het soms zo dat de diep ingesleten conservatieve houding, waarin alles bij het oude moet blijven, nauwelijks samengaat met die alles veranderende bekering? Is dat soms de reden dat men veel praat over de noodzaak van een verandering, maar dat die verandering bijna nooit concreet lijkt plaats te vinden of nauwelijks aanwijsbaar is? Is er daarom zoveel huiver om een levensverandering bij mensen een echte 'bekering' te noemen?
Vraag het maar eens aan mensen uit dit soort behoudende kerken. Nooit zullen ze ronduit zeggen dat ze waarachtig bekeerd zijn. Dat wat als 'het ene nodige' keer op keer gepredikt wordt, vindt nooit plaats!
Bekering is levensnoodzakelijk, maar veranderingen zijn slecht, daar moeten we maar niet aan beginnen.
Dat lijkt een spagaat!

Mijn voorzichtige conclusie is dan ook dat het behoudende karakter van dit soort kerken elke verandering in de kiem smoren, inclusief de zo sterk gepredikte geestelijke verandering, die 'bekering' genoemd wordt. Men vindt dat toch gevaarlijk en probeert de 'echtheid' van een verandering steeds weer ter discussie te stellen, zodat die verandering weer verder uitgesteld kan worden.
"Voorzichtig aan met die radicale oproep 'bekeert u'. We voelen er eigenlijk niet zoveel voor".

Een ander topic heette "Wil God mensen bekeren". Ik zou zeggen: God wil het wel, maar de kerken niet.

gravo

Enigszins ontroerd moet ik je helemaal gelijk geven in wat je hier schrijft.
Dat er tot nu toe geen reactie op komt, is een stille toestemming van dit trieste feit, denk ik.
Nog droeviger is het feit dat er maar weinig mensen zijn die los durven komen uit hun opvoeding en tradities.
Dat is ook moeilijk, denk ik.
Jezus had het met de schriftgeleerden en farizeers ook veel moeilijker te stellen, dat met de scharen van het gewone volk.
Die schriftgeleerden beschuldigde Hij trouwens ook al van het zo smal mogelijk maken van de ''toegangspoort'' tot het Koninkrijk der hemelen, toch?

[maaarten]

Die schriftgeleerden beschuldigde Hij trouwens ook al van het zo smal mogelijk maken van de ''toegangspoort'' tot het Koninkrijk der hemelen, toch?

Nee hoor, die nauwe poort kwam de Heere Jezus Zelf mee:

Matt 7:13-14
"Gaat in door de enge poort, want wijd is [de poort] en breed de weg, die tot het verderf leidt, en velen zijn er, die daardoor ingaan; want eng is de poort, en smal de weg, die ten leven leidt, en weinigen zijn er, die hem vinden."

Verder denk ik dat conservatisme weinig te maken heeft met bekering. Wat betreft sommige uiterlijkheden kan ik er wel inkomen dat daar in bepaalde reformatorische kringen te veel waarde aan gehecht wordt, vanwege te veel conservatisme, maar wat betreft de theologie lijkt me conservatisme niets minder dan vanzelfsprekend.

Nieuwe leer is slechte leer wat mij betreft.

(nieuwe toepassingen zijn niet per definitie slecht natuurlijk, want toepassingen hebben met leer en context te maken, de context verandert wel, maar de leer is in alle eeuwen der eeuwen dezelfde)

[mealybug]

Ik had het over een andere toegangspoort, denk ik

‘Wee jullie, schriftgeleerden en farizeeën, huichelaars, jullie versperren de mensen de toegang tot het koninkrijk der hemelen. Jullie gaan er zelf niet binnen, maar laten ook degenen die er WILLEN binnengaan niet toe’ (Matth.23.13).

Let op het ''willen'' .

[learsi]

Ik had het over een andere toegangspoort, denk ik

‘Wee jullie, schriftgeleerden en farizeeën, huichelaars, jullie versperren de mensen de toegang tot het koninkrijk der hemelen. Jullie gaan er zelf niet binnen, maar laten ook degenen die er WILLEN binnengaan niet toe’ (Matth.23.13).

Let op het ''willen'' .

N.B. noch in de S.V. noch in de N.B.G. vertaling wordt het woordje ''willen'' gebruikt. Ik weet niet welke vertaling je gebruikt, maar zonder dat je er wat aan kunt doen, wordt je op het verkeerde been gezet.
Het woordje ''willen" staat er ook niet in het Grieks. In het Grieks staat er twee keer het werkwoord "ingaan".

De schriftgeleerden en de farizeeen spelen hier dus eenzelfde rol als de vogels in de gelijkenis van de Zaaier. Ze zijn geen ''Johannes de Dooper". voor de mensen. Die sprak over Een die na hem zou komen. De schriftgeleerden en farizeeen hadden het juist niet over de Heere Jezus! Ze werkten de komst van het Koninkrijk tegen, daar waren ze juist op uit. Ze brachten de mensen in de waan, dat de dingen van het Koninkrijk in uiterlijke dingen bestond. Ze gaven de mensen het idee, dat ze reeds bezaten wat God in Zijn Woord belooft. Want dat dachten ze zelf ook. ''wij hebben Abraham tot vader''. De Heere zegt dat ze uit de vader der leugen zijn. Ze houden dus de mensen tegen die hen als leraars zagen. Die hen als dienaren van God beschouwden. Ze zochten hun eigen gerechtigheid op te richten en maakten hen, die hen als leraars zagen om Gods rijk in te gaan juist volkomen ongeschikt voor het Koninkrijk Gods. Dwaalleraars.

Willen staat er dus niet!

h.g.
Learsi

[mealybug]

zo uit mijn hoofd heb ik inderdaad willen gebruikt, ondanks dat dat er niet staat.
Toch denk ik dat je gerust van willen mag spreken, want iemand die een ander ergens van weerhoudt of tegenhoudt, gaat daarmee tgen de wil in van die ander.
Bovendien gaat het in Matth 19:12 b ook over mensen die zich om wille van het koninkrijk tot eneuch hebben gesneden, toch?

[learsi]

zo uit mijn hoofd heb ik inderdaad willen gebruikt, ondanks dat dat er niet staat.
Toch denk ik dat je gerust van willen mag spreken, want iemand die een ander ergens van weerhoudt of tegenhoudt, gaat daarmee tgen de wil in van die ander.
Bovendien gaat het in Matth 19:12 b ook over mensen die zich om wille van het koninkrijk tot eneuch hebben gesneden, toch?

In Lukas13:24, waar het over het ingaan(zelfde griekse woord als in Mat.23:13) door de enge poort gaat, zegt de Heere "dat velen zoeken in te gaan, en zullen niet kunnen". Hier is wat duidelijker sprake van willen. Ze zoeken in te gaan. Dan is er een verlangen om in te gaan. Wat mij betreft is er van een bepaald willen sprake. Ze verlangen, ze willen ingaan. De Heere zegt echter dat velen die zoeken in te gaan, dat niet zullen kunnen. Ze verlangen in te gaan, ze kunnen het niet. De vraag wordt dan: hoe komt het dat er zijn die verlangen in te gaan en het niet kunnen. Het verlangen om in te gaan is op zichzelf bezien geen verkeerde zaak. Dat mag duidelijk zijn. Maar toch zullen ze niet kunnen. Niet kunnen wijst op een onmogelijkheid. In het grieks staat voor kunnen een woord dat......bij krachten zijn , gezond zijn, in staat zijn, kracht hebben om.......betekent.
Ze verlangen(willen) in gaan, echter de kracht ontbreekt. Als bij een zieke. Die kan wel iets verlangen (willen), maar hij kan het vanwege zijn ziekte niet.
In het Joh. evangelie zegt de Heere:.......wat uit het vlees geboren is, dat is vlees, en wat uit de Geest geboren is dat is geest........
Als we naar de context kijken, dan gaat het juist hier over wedergeboorte. De Heere wijst hier aan, dat wat uit het vlees geboren wordt, niet in staat is om het Koninkrijk Gods te zien noch in te gaan.
Velen zullen zoeken in te gaan en het niet kunnen, geeft dus aan, dat ze verlangen(willen) in te gaan op een vleselijke wijze. Met een onveranderde natuur. En hun natuur is niet veranderd, anders konden ze wel in gaan.

Met een onveranderde(een zieke!) natuur, is de mens ook niet in staat om van wat hij hoort te beoordelen of het klopt wat hem onderwezen wordt. Ook al is er verlangen om in te gaan, hij zal naar de verkeerde leraars luisteren. In dit geval naar leraars die zelf ook op vleselijke wijze trachten in te gaan. Natuurlijke mensen, die denken, dat de mens van nature de kracht (het kunnen!) heeft om het Koninkrijk Gods in te gaan.

h.g.
Learsi

[mealybug]

Dat is nu juist het hele eieren eten.
Zowel in Gen 4:7 als in 1 Cor 7:37 wordt wel degelijk de mogelijkheid besproken dat wij kunnen en moeten en kunnen heersen over de zonde, en macht over onze wil kunnen hebben.

[learsi]

Dat is nu juist het hele eieren eten.
Zowel in Gen 4:7 als in 1 Cor 7:37 wordt wel degelijk de mogelijkheid besproken dat wij kunnen en moeten en kunnen heersen over de zonde, en macht over onze wil kunnen hebben.

Zou je dat eens uit willen leggen, waarom jij vindt dat je dat uit die twee teksten kunt halen?

b.v.d.
Learsi

[mealybug]

Ik ''haal het er niet uit'' ! Het staat er gewoon.
''die macht heeft over zijn eigen wil, '' maar ook in matth 19:12 ''die zichzelf tot eneuch snijden om wille van het Koninkrijk'' laat toch zien dat we een wil hebben, en die kunnen uitvoeren of er macht over hebben en deze niet uitvoeren....
Ook in Deut 30:15-20 wordt het volk Israel voor de keus gesteld:
Vrije keuze.
Lees maar eens

[learsi]

Dat is nu juist het hele eieren eten.
Zowel in Gen 4:7 als in 1 Cor 7:37 wordt wel degelijk de mogelijkheid besproken dat wij kunnen en moeten en kunnen heersen over de zonde, en macht over onze wil kunnen hebben.

Genesis4:.......en de Heere zeide tot Kain: waarom is uw aangezicht vervallen? Is er niet, indien gij weldoet, verhoging? en zo gij niet weldoet , de zonde ligt aan de deur. Zijn begeerte is toch tot u, en gij zult over hem heersen..........
De verzen 1t/m7 vormen 1 geheel en geven de context aan waarbinnen vers 7 verstaan wordt. Het niet weldoen uit vers 7 heeft betrekking op het offeren van Kain.
Kain offerde echter de Heere een offer.
De Heere zag zijn offer niet aan.
Waarom niet?
Abel offerde ook.
De Heere zag Abels offer wel aan.
Waarom?
Het woord "aanzien" in het Hebreeuws betekent:...genadig aanzien......respect opbrengen voor.....uitzien naar....
Als we die drie betekenissen mee in rekening nemen, dan keek God uit naar een offer zoals Abel bracht, en God kon er in die zin respect voor opbrengen, dat Abel door dit offer door Hem genadig aangezien zou worden.
Dat brengt ons bij de vraag, waarom de Heere Abels offer op die wijze aanzag. En juist Kains offer niet.
Het onderscheid tussen de beide offers is duidelijk.
Abel offerde een bloedig offer.
Kain offerde een uit de aarde gegroeid offer, een onbloedig offer.
Vraag wordt dan wat dat weldoen in vers 7 betekent.
In het Hebr.:...iets op de juiste wijze uitvoeren.......dat doen, waar toe je bestemd bent......
Weldoen (in Gods ogen) in deze 7 verzen is dus een bloedig offer brengen.
We houden ons even niet bezig met de vraag of en op wat voor wijze dit weldoen bij Abel en Kain bekend zou kunnen zijn. Voor het gemak nemen we aan dat ze op de hoogte waren.

Vers 7 kunnen we nu zo parafraseren:.....Is er niet, indien gij het juiste offer (op de juiste wijze gebracht!), verhoging.......
Verhoging:....een opendoen....een deur openen om door heen te gaan.
dan staat er: Is er niet, indien gij op de juiste wijze offert, een deur die open gedaan wordt?

Verder is het dan wel duidelijk. Het juiste offer opent een deur, waardoor de mens in staat gesteld wordt over de zonde te heersen.

Er staat dus in ieder geval niet dat de mens een wil heeft die tot iets in staat is.
Er staat, dat het juiste offer de mens in staat stelt Gods wil te doen.

hartelijke groet
Learsi

[learsi]

Dat de Heere de mens oproept tot iets te doen (ook bij de oproep tot bekering!) houdt dus niet in dat Hij daarmee zegt dat de mens instaat is dat te doen.

h.g.
Learsi

[mealybug]

Dat de Heere de mens oproept tot iets te doen (ook bij de oproep tot bekering!) houdt dus niet in dat Hij daarmee zegt dat de mens instaat is dat te doen.

h.g.
Learsi

Dat past beslist niet bij een rechtvaardig, genadig God, die geen vermaak heeft in de ondergang der goddeloze, want een dergelijke benadering is nergens in de Schrift te vinden, volgens mij.
Het is de keuze van de mens om te gehoorzamen of niet te gehoorzamen.
En iedereen is in staat te gehoorzamen.

[mealybug]

Genesis4:.......en de Heere zeide tot Kain: waarom is uw aangezicht vervallen? Is er niet, indien gij weldoet, verhoging? en zo gij niet weldoet , de zonde ligt aan de deur. Zijn begeerte is toch tot u, en gij zult over hem heersen..........
De verzen 1t/m7 vormen 1 geheel en geven de context aan waarbinnen vers 7 verstaan wordt. Het niet weldoen uit vers 7 heeft betrekking op het offeren van Kain.
Kain offerde echter de Heere een offer.
De Heere zag zijn offer niet aan.
Waarom niet?
Abel offerde ook.
De Heere zag Abels offer wel aan.
Waarom?
Het woord "aanzien" in het Hebreeuws betekent:...genadig aanzien......respect opbrengen voor.....uitzien naar....
Als we die drie betekenissen mee in rekening nemen, dan keek God uit naar een offer zoals Abel bracht, en God kon er in die zin respect voor opbrengen, dat Abel door dit offer door Hem genadig aangezien zou worden.
Dat brengt ons bij de vraag, waarom de Heere Abels offer op die wijze aanzag. En juist Kains offer niet.
Het onderscheid tussen de beide offers is duidelijk.
Abel offerde een bloedig offer.
Kain offerde een uit de aarde gegroeid offer, een onbloedig offer.
Vraag wordt dan wat dat weldoen in vers 7 betekent.
In het Hebr.:...iets op de juiste wijze uitvoeren.......dat doen, waar toe je bestemd bent......
Weldoen (in Gods ogen) in deze 7 verzen is dus een bloedig offer brengen.
We houden ons even niet bezig met de vraag of en op wat voor wijze dit weldoen bij Abel en Kain bekend zou kunnen zijn. Voor het gemak nemen we aan dat ze op de hoogte waren.

Vers 7 kunnen we nu zo parafraseren:.....Is er niet, indien gij het juiste offer (op de juiste wijze gebracht!), verhoging.......
Verhoging:....een opendoen....een deur openen om door heen te gaan.
dan staat er: Is er niet, indien gij op de juiste wijze offert, een deur die open gedaan wordt?

Verder is het dan wel duidelijk. Het juiste offer opent een deur, waardoor de mens in staat gesteld wordt over de zonde te heersen.

Er staat dus in ieder geval niet dat de mens een wil heeft die tot iets in staat is.
Er staat, dat het juiste offer de mens in staat stelt Gods wil te doen.

hartelijke groet
Learsi

Naar mijn bescheiden mening gaat het hier niet over de wijze waarop er geofferd werd, maar wat er geofferd werd.
Verzoening kan aleen plaats vinden door bloed (Abels offer), en een offer van gewassen uit de aarde (Kain) staat voor wat de eigen werken geproduceerd hebben.
Hier werd dus al vooruit gezien op Jezus Offer versus het zelf kunnen verdienen.
Abel is een type van Jezus, net als Jozef, Jozua en David.

[learsi]

Naar mijn bescheiden mening gaat het hier niet over de wijze waarop er geofferd werd, maar wat er geofferd werd.
Verzoening kan aleen plaats vinden door bloed (Abels offer), en een offer van gewassen uit de aarde (Kain) staat voor wat de eigen werken geproduceerd hebben.
Hier werd dus al vooruit gezien op Jezus Offer versus het zelf kunnen verdienen.
Abel is een type van Jezus, net als Jozef, Jozua en David.

De Heere ziet het hart aan. Dus waar geofferd wordt door een mens, daar gaat het altijd om een oprecht hart.
Volgens mijn bescheiden mening is Abel geen type van de Heere Jezus, maar juist een type van Degene die inde Heere Jezus gelooft.
Hij maakt reeds onder het O.V. aanspraak op de vergeving die in Christus gesmaakt wordt. Met dit bloedige offer erkende hij een Zaligmaker nodig te hebben.

h.g.
Learsi