Mijn moeder leeft inmiddels niet meer en zij heeft nooit die verzuchting geslaakt. Maar als je dag in dag uit heel eenzaam achter de plantjes zit, kan ik me voorstellen dat die gedachte in je opkomt.
Ik schreef toch ook, we hebben bidders nodig. Dus als je geen stap meer kunt lopen, zelfs als je handen krom staan van de reuma, kun je toch nog bidden en tot Zegen zijn.
Wat zou jij deze mensen dan aanraden, en moet je volgens jou 24 uur per dag in dienst staan van Hem?
Een Maria wordt geen Martha, of omgekeerd, zo kunnen we met onze gaven en talenten toch een kleine bijdrage geven. Als jij of ik een half uurtje met iemand in de rolstoel door het park gaat wandelen, die al maanden geen buitenlucht heeft geroken (die mensen zijn er!) lijkt het alsof je niet bezig bent de dingen van Boven, maar toch is dat wel zo hoor. Zeker als je nog een fijn gesprek hebt ook met elkaar.
Dan moet je de ouder wordende mens niet iets in de schoenen schuiven omdat jij je zoiets kan voorstellen, ik heb al vaker gezegd, je moet jezelf niet als norm stellen.
Ja je schreef dat "we" bidders nodig hebben.
Weer zoiets ... wie is "WE"?
Voor de gelovigen geldt dat de Here Jezus voor ons bidt en pleit en dat Hij weet wat we nodig hebben , "eer we het Hem vragen" de Heer zegt: "Ik bid niet voor deze wereld , maar ik bid voor hen , die Gij Mij gegeven hebt.
Ik raad niemand iets aan, ik heb die pretentie helemaal niet.
Maria is trouwens een beeld van de 10 stammen en van de vrouw die het beste deel had gekozen en Martha is een beeld van de wet. Dus je begrijpt dat ik mij een Mirjam of een Maria weet.
In het park wandelen en dat soort zaken doen humanisten ook hoor, het gaat niet om werken voor Boven, maar om "het DENKEN wat boven is".
Ik heb beroepsmatig veel buiten gewandeld en dat had niets met Boven te maken, maar gewoon met mijn salariszakje, want het was mijn werk.
Er zijn vele stokongelovige familieleden die elke dag met hun dierbare buiten wandelen en ze hebben met Boven niets te maken.
Loze argumenten dus....