Als ik zou moeten beschrijven wat God voor mij is, zou ik tekstruimte te kort komen, ik zou ook de juiste woorden niet kunnen vinden.. Toch wil ik wel een poging wagen!
Vanaf kinds af aan is God aanwezig geweest in mijn leven. Ik kan me niet herinneren dat Hij ooit afwezig was. Ik zie het als een groot voorrecht dat ik daardoor ook nooit hoef te twijfelen of God mijn Vader wel wil zijn. Die zekerheid is altijd aanwezig. De laatste jaren leer ik wel steeds meer wat betreft mijn leven met God. Mijn 'kinderlijke' geloof werd af en toe aangevallen door vlagen van onwetendheid, onrust. Dit kwam mede doordat ik een gevoelsmens ben, waardoor ik ontzettend schrok als ik God niet 'voelde'. Dit was eerst namelijk wel altijd het geval, God is in mijn leven lijfelijk aanwezig. Ik weet niet hoe ik dat moet uitleggen, ik voelde gewoon altijd op een bepaalde manier Gods Hand op mijn hoofd. God heeft mij geleert dat ik ook moet geloven zonder dat gevoel. In het begin was dat lastig, raakte ik in paniek. Maar na een tijd werd mij duidelijk dat geloven niet voelen is, maar zeker weten. En met Gods hulp WEET ik nu dat God altijd bij mij is, en voor mij zorgt.
God is mijn Vader, mijn Vriend, mijn Borg, mijn Redder, mijn Leven, God mijn Maker, een rechtvaardig Maker.
Natuurlijk is het lang niet altijd makkelijk, getuig ik lang niet altijd zo vrij en vol blijdschap. Omdat God zoveel meer is dan ik zou kunnen beschrijven, voel ik met soms zo klein, zo slecht, zo niet bezig met Hem. Wat een wonderlijke genade is het dan dat God's Zoon juist om die zwakke plekken voor mij gestorven is, en weer opgestaan. Dat maakt dat ik ernaar verlang om meer en meer van Hem te leren, en met de hulp van de Heilige Geest voor Hem te leven!
