Refowebkids deel 17

[Dippie]

@lammetje: Zat hij bij ons in de kerk joh? Vreselijk! Ik pb je even....

[Schipje]

.

[vpk]

wat ontzettend...

[jeepeecee]

Vreselijk, ik las het net in de krant.

Net wat schipje zegt, het is een onverdiende zegen dat onze kindjes leven en gezond zijn.

[Memmem]

Verschrikkelijk zo je kindje te moeten verliezen.

[ajl]

Inderdaad, vreselijk. Ik zou echt radeloos zijn. Een kind verliezen lijkt mij echt het ergste wat mij kan gebeuren!

Om mij heen hoor ik ook zulke rare dingen; zwangerschappen waarvan onduidelijk is of het kindje blijft leven na de geboorte, kinderen die vroegtijdig overlijden door ongevallen of ziektes. Het maakt mij toch ergens wel bang voor de toekomst. Hebben jullie dat ook? Nu hebben wij 3 gezonde kinderen, maar wie weet wat er gaat gebeuren? Op zich zouden wij ooit nog wel een 4e willen, maar als ik alles zo om mij heen hoor, zou ik dat bijna niet meer durven.

[Schipje]

[MissF]

Oh wat vreselijk zeg!

Schipje, ik ben het zeker wel met je eens, maar daarnaast hebben we van God ook ons verstand gekregen, en moeten we dat ook goed gebruiken. Niet dat we dan overbezorgd moeten zijn, maar bij wijze van zorgen dat een kind niet in de buurt van een vijvertje of watertje komt zonder toezicht, lijkt me dan juist wel goed. Niet dat je zegt dat dat niet moet hoor, het is een aanvulling.
Mijn ouders hebben een vijvertje, niet in de grond, maar in zo'n houten bak. Frederiek kan net over het randje kijken als ze staat, dus erin vallen kan amper, maar mijn moeder wil nooit dat de kids zonder iemand in de tuin zijn, en als ze wel de tuin in willen wordt er altijd iemand aangewezen die continu op moet letten. Eerst vond ik het overdreven, nu begrijp ik haar steeds beter.

Dat van de zorg over nog een kindje begrijp ik wel ajl. Maar niet perse op dit gebied, maar wel op hun hele toekomst. Want zo rooskleurig is hun toekomst in Nederland niet, denk ik, en op deze wereld. Willen we dat onze kinderen aandoen? Niet dat dat me tegenhoudt om uberhaupt over een eventuele derde na te denken, maar het gaat wel soms door mijn gedachten.

[Jannoek]

Triest zeg... had het ook gelezen. 'T lijkt me ook het ergste dat je kan overkomen...

mooi omschreven schip je. Zo probeer ik ook te leven, maar dat gaat met vallen en opstaan

@liefie Floris hoeft pas in augustus, ivm onze vakantie. Ze zeiden dat ze na een week nog last kunnen krijgen van de prik, dus dan kwam aug. Beter uit...
Hier komen ze volgens mij niet aan huis. Nooit gehoord in elk geval..
Ik vind dit ook veel leuker dan dat hele kleine eigenlijk. Nu kan je er mee communiceren, ze kunnen al zo veel zelf, echt geweldig!
Floris heeft alleen al flinke driftbuien, heel irritant... echt al een klein peuterpubertje... vooral tijdens het eten.. hij wil per se zelf zijn bestek vasthouden en begint kieskeurig te worden. We aten vanavond ravioli, maar dat beliefde meneer niet, evenals de spinazie en tomaten. Alleen de Parmezaanse kaas zocht hij er uit
Maar hij is verder heel lief. Vandaag in Duitsland naar de dierentuin geweest, hij vond het echt geweldig. Ik besefte me ineens hoe rijk gezegend ik ben met zo'n lief, klein, schattig, eigenwijs mannetje en met m'n grote man

[ajl]

Mooi omschreven schipje!
Toch ben ik het ook met miss f eens. Je moet ook je verstand gebruiken. Ik zal dat met een voorbeeld proberen te verduidelijken. Stel dat je samen met je partner een gencombinatie hebt, waardoor je een zeer grote kans ( 25-50%) op kinderen met taaislijmziekte of een spierziekte hebt.. Wat doe je dan? Ik zou niet denken 'God keert alles ten goede', maar ik zou waarschijnlijk ervoor zorgen dat er geen biologische kinderen bij ons zouden komen.

Idem dito met gebruik van anticonceptie. Dat wordt door het merendeel van de vrouwen ook zelf in de hand gehouden. In hoeverre vertrouw je dan op God en wat hij je geeft? Ik vind dat best wel moeilijk.

Het is hier ook nog wel steeds genieten. Eigenlijk vind ik alle leeftijden leuk. Met H kan ik heerlijk kletsen en is echt nog een enorme knuffel. C is echt ondeugend en doet haar naam eer aan en ook met de jongste vind ik het genieten. Een ontzettend vrolijk mannetje dat 's morgens om 5 uur al hikt van het lachen. Dat is natuurlijk iets minder, maar ach huilen was erger geweest. Trouwens, ik heb het idee dat hij al 'mama' zegt. Het viel mij een paar weken terug al op, maar ik dacht dat ik het mij verbeelde, maar het valt mij steeds vaker op. Wel grappig als dat zo is, weer een spruit dat al volzinnen spreekt voordat hij kan staan Hij ligt nl nog steeds braaf op zijn buik en draait rondjes om zijn as, maar komt geen cm voor- of achteruit

[vpk]

haha ajl, ik moet altijd lachen om de levendige verhalen over jouw kids. ik zie het zo voor me

schipje, ik vind het ook heel mooi omschreven van je. ik ben het er ook wel mee eens, zo staat het immers ook in het doopformulier? "...en daarom van alle goed verzorgen, en alle kwaad van ons weren, of ten onzen beste keren wil...". maar inderdaad, de praktische uitleving daarvan is een ander verhaal...

[Jannoek]

Qua ziektes lijkt het me wel lastig keuzes maken... 50% kans op een ziekte bijvoorbeeld, betekent ook 50% kans op gezond... en garantie krijg je er niet bij. Een kindje wat nu helemaal gezond is, kan erg ziek worden of iets anders oer komen.
Lijkt me verschrikkelijk moeilijk om die keuzes te moeten maken.

Ook wat anticonceptie betreft vind ik het heel lastig. Herkenbaar hoor. Soms is het niet anders, medisch,psyhisch of whatever, maar wij vinden het ook lastig. Willen daar bij ook echt afhankelijk zijn, maar dan moet je soms nog wel bepaalde keuzes maken... moeilijke discussie!

Wat fijn dat t zo goed gaat met J en dat hij al mama zegt! Ik ben er trouwens ook verbaasd over hoeveel woorden die kleintjes al kunnen, en hoe snel ze bij leren, wij staan soms echt verwonderd om Floris. Ook als je bijvoorbeeld zegt 'geef papa maar een kus" dat hij dan naar zon papa loopt en een kusje geeft. Heel aandoenlijk

[654321]

inderdaad een moeilijk onderwerp... Afhankelijk zijn, dicht bij God leven, Zijn hulp en bijstand verwachten, je leven in Gods hand leggen (wat U doet is goed). Aan de andere kant ook je verstand en verantwoordelijkheid gebruiken (bijv. zoals met gezinsvorming; 't is mijns inziens ook niet de bedoeling dat je als moeder 'gevloerd' word of geen geduld, echte aandacht voor de kids meer hebt....).
Zolang we maar blijven vragen wat Gods wil is, wat de Bijbel ervan zegt en niet alleen doen wat we zelf graag willen is het denk ik een heel persoonlijk iets. En MET GOD kunnen we soms misschien ook wel meer dan we zelf denken; Hij beschaamd niet wie het van Hem verwacht.
Ik kan overigs ook wel eens heel bezorgd zijn over onze kinderen... Wat voor tijd leven we, wat moeten ze nog meemaken, kunnen ze wel voor God verschijnen, worden ze niet gepest, of ze niet heel ziek worden enz. enz. Toch geloof ik dat we dát in Gods hand moeten leggen en dat ons niet tegen mag houden om meer kinderen te krijgen. Ook in deze tijd zijn kinderen een grote zegen, een groot geschenk van God.

[Dippie]

@ajl, ik denk dat het makkelijker praten is als je er niet mee te maken hebt. Wij hebben namelijk wel over die dingen na moeten denken en dat is echt niet makkelijk. Maar ik heb er nooit aan getwijfeld of we dan wel een kindje 'wilden'. Wij hebben meer nagedacht over evt behandeling tijdens de zwangerschap, puncties, en net na de geboorte... Ik heb mezelf btw nooit laten testen, en mijn man dus ook niet. We konden heel het traject in in het EMC, maar hebben toch gekozen om dat niet te doen en alles over te laten aan Hem, al is dat soms ook makkelijk gezegd dan dat je in werkelijkheid doet. En wij waren dus dubbel zo dankbaar met een gezonde dochter! Maar ik weet uit ervaring dat ook dat nu nog niets zegt over de toekomst.

[Schipje]

http://www.youtube.com/watch?v=W5mbldTkruM Wat hij zegt op ongeveer minuut 5.25.