Veel scheidingen ook binnen christelijke gezinnen.

[pipgirl]

Daar heb je ook gelijk in, maar wordt er dan gezegd, wat denken de mensen wel niet en, je moet de kat niet op het spek binden etc. etc.

[Mortlach]

Daar heb je ook gelijk in, maar wordt er dan gezegd, wat denken de mensen wel niet en, je moet de kat niet op het spek binden etc. etc.

wat mensen wel niet denken, daar moet je je sowieso niets van aantrekken. En wat dat andere betreft, sorry hoor, maar deel van het volwassen zijn is rekenschap nemen voor je beslissingen. Als je van jezelf het idee hebt dat je jezelf totaal niet in de hand hebt, dat iedere vent waarmee je goed kunt opschieten een bedreiging is voor je huwelijk, ja, dan moet je dat niet doen. Maar kom op...

[Galateia]

Nou, inderdaad zeg, niks van aantrekken! Sjonge. Ik ga ook wel eens met een vriend naar de film. Nu zijn we als stellen met elkaar bevriend en komen gewoon bij elkaar over de vloer, maar als er een keer een situatie is, dat hij en ik allebei een bepaalde film in de bios willen zien, dan hebben we samen een 'date'. Zo grappen we dan met elkaar. Mega-gezellig.

Mijn schoonzusje vond dat destijds maar een bijzondere gang van zaken. Toen heb ik gewoon gezegd, dat ik een heftige affaire met hem heb. Nou, toen moest ze er ook wel om lachen: het is gewoon bizar om overal iets achter te zoeken, zeg.

Wat Mortlach zegt: de helft van de wereldbevolking is van het andere geslacht!

[meribel]

ik denk dat je zelf donders goed weet of je de kat op het spek bindt of niet, ja toch?
Bij sommige mannen heb je weleens een klik waarvan je weet dat als je niet getrouwd was dan..
Maar bij verreweg de meeste is het gewoon vriendschap, prima toch!

[Petra777]

Ik denk ook dat je van jezelf heel goed door hebt of je goed bezig of niet. Als single heb ik verschillende vrienden die of getrouwd zijn of een vriendin hebben. En ik vind het erg fijn om gewoon met hen te praten, of eens te eten. Ook als vrouw of vriendin er niet bij is. Heerlijk, mannen hebben toch een iets ander kijk op zaken, gesprekken lopen wat anders en voor mij is dat beslist een waardevolle aanvulling.

[Stip]

Ik heb ook een goede vriend, ben wel blij dat we met zn 4-en ook goed op kunnen schieten. Dus we doen regelmatig iets met zn vieren, maar ook met zn twee-en. Ze hebben idd een andere kijk op bepaalde dingen. Ik ben blij met zo'n waardevolle vriendschap.

[Riska]

Laat ik maar met de deur in huis vallen: ik ben gescheiden. Inmiddels al 17 jaar.
En nee, het was niet van het ene moment op het andere.Niet zo dat je denkt: "jouw gezicht staat mij niet aan, dus..." Het was een jarenlange strijd. Om het vol te houden. Maar de vader van mijn kinderen bleek een ernstige persoonlijkheidsstoornis te hebben en het ging niet meer.
En ja, we zijn ooit in de kerk getrouwd en ja, 'tot de dood ons scheidt'. Maar wordt dan de lichamelijke dood bedoeld? Of ook als het huwelijk compleet morsdood is?
Ik heb er last van gehad, me schuldig gevoeld. Naar God toe, naar de kinderen toe.
Jaren later, toen ze bijna volwassen waren zeiden ze: "het is het beste wat je ooit hebt gedaan".
In het laatst van zijn leven heb ik toch nog weer voor hem gezorgd en ik was erbij toen hij stierf.
Natuurlijk voelen kinderen dat er iets is. Ook als er geen psychisch probleem is. Maar kinderen zijn ook loyaal, tot in het extreme toe soms. Daarom ook: als scheiding de enige oplossing is: spreek nooit, maar dan ook nooit negatief over de partner. Hij/zij is en blijft de vader of moeder van je kinderen. Laat ze geen keuze hoeven maken, dat maakt juist dat een scheiding voor kinderen problematisch wordt.

Je kunt nog zoveel halen uit de Bijbel, maar de praktijk is gewoon soms anders, gewoon omdat anders mensen er onderdoor gaan. Ik ben moderator van een forum van partners van psychisch zieke mensen. Snel besluiten tot een scheiding? Bepaald niet. Vechten, tot je zelf overspannen raakt om huwelijken te redden.

Kortom: oordeel niet te snel - er gaat onnoemelijk veel leed en strijd aan vooraf.

[pipgirl]

@ Riska...dat bedoelde ik dus ook,als je zo ongelukkig bent in je huwelijk moet je dan maar verder gaan ondanks alles.
Dat is voor de kinderen ook niet goed,ze zien toch liever dat hun ouders gelukkig zijn.

Dapper dat je het deelt hier !

[Hortensia]

Laat ik maar met de deur in huis vallen: ik ben gescheiden. Inmiddels al 17 jaar.
En nee, het was niet van het ene moment op het andere.Niet zo dat je denkt: "jouw gezicht staat mij niet aan, dus..." Het was een jarenlange strijd. Om het vol te houden. Maar de vader van mijn kinderen bleek een ernstige persoonlijkheidsstoornis te hebben en het ging niet meer.
En ja, we zijn ooit in de kerk getrouwd en ja, 'tot de dood ons scheidt'. Maar wordt dan de lichamelijke dood bedoeld? Of ook als het huwelijk compleet morsdood is?
Ik heb er last van gehad, me schuldig gevoeld. Naar God toe, naar de kinderen toe.
Jaren later, toen ze bijna volwassen waren zeiden ze: "het is het beste wat je ooit hebt gedaan".
In het laatst van zijn leven heb ik toch nog weer voor hem gezorgd en ik was erbij toen hij stierf.
Natuurlijk voelen kinderen dat er iets is. Ook als er geen psychisch probleem is. Maar kinderen zijn ook loyaal, tot in het extreme toe soms. Daarom ook: als scheiding de enige oplossing is: spreek nooit, maar dan ook nooit negatief over de partner. Hij/zij is en blijft de vader of moeder van je kinderen. Laat ze geen keuze hoeven maken, dat maakt juist dat een scheiding voor kinderen problematisch wordt.

Je kunt nog zoveel halen uit de Bijbel, maar de praktijk is gewoon soms anders, gewoon omdat anders mensen er onderdoor gaan. Ik ben moderator van een forum van partners van psychisch zieke mensen. Snel besluiten tot een scheiding? Bepaald niet. Vechten, tot je zelf overspannen raakt om huwelijken te redden.

Kortom: oordeel niet te snel - er gaat onnoemelijk veel leed en strijd aan vooraf.

Ik heb respect voor je. En inderdaad, oordeel niet en zeker niet als je er zelf geen ervaring mee hebt. Ik wil er niet teveel over uitweiden hier, maar heb het ook meegemaakt.

[T.A.F.]

Mijn ongelovige ouders hebben zeker hun periodes gehad dat de stenen asbakken door de kamer vlogen..
maar ondanks dat zijn zij al 45 jaar getrouwd...

Gij zult niet echtbreken, period. Gods gebod staat.
wet IS wet, regel is regel.
en als ik ONGELOVIGEN als dat zo zie handelen dan heb ik zeker geen gehoor voor de smoesjes van gelovigen.

Tenzij er sprake was van vreemdgaan, zonder dat de ander hiermee wilde breken.. (de eerste keer moet je vergeven, als de ander berouw heeft... het is complexer dan meteen scheiden bij vreemdgaan.. dus misbruik ook dat niet als smoes) gewoon Gij zult niet echtbreken.

daarmee mag ik hard zijn, maar das gewoon hoe ik er over denk.

[Riska]

en als ik ONGELOVIGEN als dat zo zie handelen dan heb ik zeker geen gehoor voor de smoesjes van gelovigen.

Tja, als je alles bestempelt als 'smoesjes' dan valt er ook niks meer te zeggen. Doorgaan dus, tot er weer een bericht in de krant/in het nieuws verschijnt dat een van de echtelieden het hele gezin - of tenminste de echtgeno(ot)e omgebracht heeft. (Wat helaas nog al eens gebeurt als een van de echtelieden psychisch ziek is).
Niet uit elkaar gaan, zoals jouw ouders deden, kan ook met een niet durven te maken hebben, o.a. vanwege de financiële consequenties.
Smoesjes? 't Is maar hoe je het bekijkt.

[Hortensia]

Mijn ongelovige ouders hebben zeker hun periodes gehad dat de stenen asbakken door de kamer vlogen..
maar ondanks dat zijn zij al 45 jaar getrouwd...

Gij zult niet echtbreken, period. Gods gebod staat.
wet IS wet, regel is regel.
en als ik ONGELOVIGEN als dat zo zie handelen dan heb ik zeker geen gehoor voor de smoesjes van gelovigen.

Tenzij er sprake was van vreemdgaan, zonder dat de ander hiermee wilde breken.. (de eerste keer moet je vergeven, als de ander berouw heeft... het is complexer dan meteen scheiden bij vreemdgaan.. dus misbruik ook dat niet als smoes) gewoon Gij zult niet echtbreken.

daarmee mag ik hard zijn, maar das gewoon hoe ik er over denk.

En wat dan te denken aan een partner die koste wat kost wil scheiden en de ander wil niet? Dan moet je maar tot je 80-ste getrouwd blijven op papier of zo? Zo werkt het dus niet. Als je man/vrouw wil scheiden en jij wilt niet, kun je door blijven gaan tot je erbij neer valt maar dat is ook Gods bedoeling niet. En mag ik nog even wat zeggen over jouw stellige "wet is wet, regel is regel"? God is zo oneindig liefdevol, Hij stuurde Zijn enige Zoon, Jezus Christus, om de ultieme straf, de doodstraf, voor onze zonden te ondergaan. Hoe groot is dat? Gelukkig mogen wij AL onze zonden bij Hem brengen en is er vergeving.

[Bumba]

Mijn ongelovige ouders hebben zeker hun periodes gehad dat de stenen asbakken door de kamer vlogen..
maar ondanks dat zijn zij al 45 jaar getrouwd...

Gij zult niet echtbreken, period. Gods gebod staat.
wet IS wet, regel is regel.
en als ik ONGELOVIGEN als dat zo zie handelen dan heb ik zeker geen gehoor voor de smoesjes van gelovigen.

Tenzij er sprake was van vreemdgaan, zonder dat de ander hiermee wilde breken.. (de eerste keer moet je vergeven, als de ander berouw heeft... het is complexer dan meteen scheiden bij vreemdgaan.. dus misbruik ook dat niet als smoes) gewoon Gij zult niet echtbreken.

daarmee mag ik hard zijn, maar das gewoon hoe ik er over denk.

Ik vind dit nogal een liefdeloze uitspraak T.A.F. De theorie is vaak anders dan de praktijk en je kunt niet oordelen over de situatie waar je je zelf niet in bevindt.

[T.A.F.]

Het is niet liefdeloos, het is bijbels.

De bijbel zegt wat GOD samenbrengt zult gij niet scheiden.
Het is dus geen keuze van hunzelf om getrouwd te zijn, maar van GOD.
en staat er niet duidelijk dat God walgt van overspeligen en echtbrekers en er in het Hemelse koninkrijk geen plaats zal zijn!

Over als je partner bij JOU wegloopt :
Bijbels staat er duidelijk dat -> zelfs als de ander besluit te scheiden, dan mag niemand met zo'n "weggezonden'' partner trouwen. anders treft diegene die met een gescheiden persoon trouwd exact datzelfde oordeel.

Zoals Jezus al zei, over die scheidsbrieven, dat zij mozes slechts omdat hij weet dat u een boos volk bent dat toch uw eigen wil doet... maar ik zeg u... (en lees dan zelf maar even wat er in de bijbel staat, slaap je dan nog zo rustig??)

ja maar dit.... ja maar dat....
smoesjes, de echte vraag is doe je GODS wil of ga je je eigen weg, daarmee het verbond tussen jou en Hem brekend!

is er bijbels dan geen grond voor echtbreken? ik vind er slechts twee...

De eerste is duidelijk, als de ander in een huwelijk herhaaldelijk vreemdgaat, hierbij moeten we binnen het genadeverbond ook duidelijk stellen "zonder berouw" EN "zonder bereidwilligheid zich van deze zonde te bekeren" hiermee geld dat de ander door zijn daad in feite al gescheiden heeft. Echter dat betekend NIET dat de persoon die dan wegloopt zomaar mag hertrouwen.. er blijft immers die andere wet van kracht dat je ook niet met een weggezondene mag trouwen.
Dus hoewel je in dat geval mag scheiden, je dient dan alleen te blijven.

De tweede is eveneens duidelijk : als twee ongelovigen al getrouwd ZIJN, en een van de twee bekeerd zich, en daardoor ontstaat een onthoudbare situatie tussen de nu gelovige en ongelovige partner, mag de gelovige partner scheiden.. ook hier geld weer van hertrouwen zal geen sprake zijn, de wet aangaande geen weggezondenen blijft van kracht.
Oh en mocht je het je afvragen : de bijbel verbied ons zeer duidelijk te trouwen als gelovigen zijnde met een ongelovige laat staan iemand van een andere dan de christenlijke religie, de wereld en Gods koninkrijk hebben NIETS met elkaar te maken! deze tweede wet is slechts bedoeld voor mensen die zich pas NA hun trouwen bekeerden.

Zo spreekt Gods wet, handel ernaar.

En dat maakt me niet harteloos, of ongevoellig voor vele situaties die er in mensenlevens zijn... maar te vaak proberen we in beslissingen uit te gaan van menselijke ervaring, menselijk gevoel, mensgerichtheid dus.
Dat ik zwart-wit daartegenover zeg "dat zijn slechts smoesjes" doel ik dus op dat men daarmee de eigen ik dient.. en niet Gods Wil.

Het is niet harteloos, maar slechts bedoeld om behoud.

[Riska]

Ten eerste hoop ik voor jou dat je nooit tegenkomt dat het niet vol te houden is. Dat je er volledig aan kapot gaat.

Ten tweede zou ik het oordeel over scheidingen aan God overlaten. Hij ziet het hart aan en weet, meer dan wie ook, hoeveel pijn, wanhoop, verdriet eraan voorafgaat als een mens om welke reden dan ook moet besluiten tot een echtscheiding.

Je kunt het goed bedoelen - en daar ga ik van uit - maar het klinkt buitengewoon liefdeloos...