wanneer ben je zalig?

[nette]

ik heb eigenlijk al heel lang de vraag

wanneer weet je of je zonden vergeven zijn?
als ik iemand ze bekering hoor vertellen vraag ik er ook vaak na
ik ben best wel met geloof bezig(altijd nog te weinig) en vind het heel belangrijk
maar die zekerheid daar ben ik al jaren naar op zoek
en ik weet wel dat ik veel in de bijbel moet lezen, (wat ik vind dat ik nog niet vaak genoeg doe)
ik vind dit best wel moeilijk

[gravo]

ik heb eigenlijk al heel lang de vraag

wanneer weet je of je zonden vergeven zijn?
als ik iemand ze bekering hoor vertellen vraag ik er ook vaak na
ik ben best wel met geloof bezig(altijd nog te weinig) en vind het heel belangrijk
maar die zekerheid daar ben ik al jaren naar op zoek
en ik weet wel dat ik veel in de bijbel moet lezen, (wat ik vind dat ik nog niet vaak genoeg doe)
ik vind dit best wel moeilijk

Het lijkt wel of je twee vragen door elkaar stelt: in de titel van dit topic vraag je wanneer je zalig bent en vervolgens vraag je wanneer je weet of je zonden vergeven zijn.
Ik begrijp wel hoe dat komt. Vaak worden alle mogelijke zaken die met het geloof te maken hebben gereduceerd tot een soort hoofdvraag die simpel gezegd zo luidt: to or not to be (thats' the question).
En dan lijkt het niet uit te maken of het dan gaat om bekeerd/onbekeerd, vergeveing/geen vergeving, zalig/niet zalig, wedergeboren/niet wedergeboren enz. Men heeft het of men heeft het niet. En dat 'het' is in dit geval dan het spreekwoordelijke 'enige nodige'.
Eigenlijk maakt het niet zoveel uit hoe, wat, waar, wanneer er iets is gebeurd....als het maar is gebeurd.

Langzamerhand is bij mij grote twijfel ontstaan of het wel een Bijbelse waarheid is dat we mensen zo precies kunnen indelen in WEL / NIET wedergebore, bekeerd, zalig enz. Die twijfel wordt vooral gevoed door de vele wanhopige vragen die mensen zich beginnen te stellen. Ben ik nu wel of niet...
In feite is dit radicale aan/uit principe (to be or not to be) het recept om nooit volledig zeker te zijn. Er is geen tussenweg. En dat is eigenlijk heel vreemd. Iedereen heeft een levensloop, dat is eigenlijk het beeld van een weg, we leggen een levensweg af. Op die weg zijn er veel verschillende stadia. Er zijn crisismomenten, maar ook perioden van rust. Er is ook in het geloofsleven volgens mij sprake van het afleggen van een weg. Er zijn dus wel degelijk tussenwegen, tijden waarin het stil is, of waarin het geloof niets meer lijkt te betekenen. Maar we moeten die tijden wel als etappes zien in ons leven. Als we terugkijken is dat overigens vaak duidelijker dan op het moment zelf.

Ik denk dus, dat de wanhopige vraag: "hoe zit het nu met mezelf" soms niet op het moment zelf beantwoord kan worden. Ook de omgang met God kan lange tijd afwezig lijken (zeer Bijbels overigens). Maar dat wil niet zeggen dat God je leven niet in Zijn hand genomen heeft.
Vroeger werden christenen wel "de mensen van de weg" genoemd. Dat zegt veel over hoe deze christenen hun omgang met God omschreven: zij leefden de hele tijd met God, maar toch was er elke dag een andere situatie..waren ze weer ergens anders terechtgekomen. God is er in hoogte- en dieptepunten, als we het weten en als we het niet weten, als we geloven en als we niet kunnen geloven. Aan ons verandert er van alles, maar aan Hem niet.
Zo is het denk ik. Soms zijn gelovigen zeer ongelovig. Soms voelen gezaligden zich ongelukkig, soms voelen gerechtvaardigde zondaars zich schuldig, soms denken ware gelovigen dat ze geen ware gelovigen zijn, soms lijkt het er niet op of God nog aanwezig is.
Jij en ik weten, dat dat een vergissing is. God is er altijd. Ik vertrouw die God wel, die niet zo radicaal is als wij soms willen zijn. Hij heeft geduld. Hij legt met ons onze hele levensweg af.
Daarom heb ik er ook vertrouwen in, dat er veel meer mensen zalig zijn / zalig worden dan veel mensen denken die zo graag hom of kuit willen hebben. Zij willen een beslissing, hier en nu: zeg me gauw...ben ik nu bekeerd of onbekeerd. Soms willen ze zelfs andere mensen tot een beslissing forceren (maar dan vaak een negatieve beslissing): geef het nu maar toe, zeg het nu maar eerlijk...je bent niet bekeerd. Ik zou dat, zeker als je met de dingen van het geloof bezig bent, niet al te snel zomaar recht in het gezicht van God zeggen. Misschien is Hij al heel lang met je bezig, maar weet je het zelf nog niet.

Nee, zo radicaal en beslissend gaat het niet met God, denk ik. Hij wil eerst vertrouwen, ook al heeft Hij daar jaren voor nodig.
Dat is mijn voorstelling van God, die ik door Jezus van Hem heb gekregen. En volgens mij is er geen betrouwbaarder boodschapper over God dan Jezus (ook heel Bijbels).

gravo

[1a2b3c]

ik heb eigenlijk al heel lang de vraag

wanneer weet je of je zonden vergeven zijn?
als ik iemand ze bekering hoor vertellen vraag ik er ook vaak na
ik ben best wel met geloof bezig(altijd nog te weinig) en vind het heel belangrijk
maar die zekerheid daar ben ik al jaren naar op zoek
en ik weet wel dat ik veel in de bijbel moet lezen, (wat ik vind dat ik nog niet vaak genoeg doe)
ik vind dit best wel moeilijk

Joh.3:16 ... opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.
Hand.2:21 En het zal zo zijn dat ieder die de Naam van de Heere zal aanroepen, zalig zal worden.
Opb.22:17 ... En laat hij die dorst heeft, komen; en laat hij die wil, het water des levens nemen, voor niets.
Luk.24:47 En in Zijn Naam moet onder alle volken bekering en vergeving van zonden gepredikt worden, te beginnen bij Jeruzalem.
Hand.10:43 Van Hem getuigen al de profeten dat ieder die in Hem gelooft, vergeving van zonden ontvangen zal door Zijn Naam.

Als ik jou iets heb misdaan en ik vraag je om vergeving, hoe kan ik dan weten wanneer je me vergeeft?
Alleen maar wanneer je me dat zelf zegt, en dan ga ik niet zitten bedenken hoe een ander vergeving ervaren heeft of hoe ik er zelf over denk en me er bij voel, want daar wordt ik niets wijzer van.
Pas als jij tegen me zegt dat je me vergeven hebt weet ik het.

Precies zo is het bij Hem, Hij zegt je in Zijn Woord dat Hij je vergeeft als je in Jezus gelooft. (zie bovenstaande teksten)
Je hoeft alleen maar te geloven dat het ook voor jou WAAR is wat Hij zegt en je zonden zijn vergeven.
Als je denkt dat het voor jou niet waar is dan is het duidelijk dat je niet gelooft wat Hij zegt, in ieder geval geloof je dan niet alles wat Hij zegt.

Het is heel goed om veel in de Bijbel te lezen en kennis van Gods Woord is onmisbaar, maar we kunnen alleen door het geloof zalig worden en niet door te lezen, al zou je je hele leven eraan besteden.

[nette]

bedankt voor jullie reacties

@1a2b3c
je zegt je moet geloven
maar het geloven doe ik dat niet met me verstand?
je moet het je hart geloven toch,( en dat kan je niet zelf?)

ik zit er vooral mee is hij ook voor mij gestorven?
en bedrieg ik mij zelf niet voor de eeuwigheid?

en God moet het werken, dat is ook zo dat weet ik,
en ik geloof ook wel dat Hij het zal doen.

[*Annet*]

Het is moeilijk, Nette, ik herken jouw verhaal zeker. Wanneer weet ik nou dat Jezus voor mijn zonden is gestorven. Naar mijn idee moet ik daar een persoonlijke bevestiging in krijgen.

[1a2b3c]

bedankt voor jullie reacties

@1a2b3c
je zegt je moet geloven
maar het geloven doe ik dat niet met me verstand?
je moet het je hart geloven toch,( en dat kan je niet zelf?)

ik zit er vooral mee is hij ook voor mij gestorven?
en bedrieg ik mij zelf niet voor de eeuwigheid?

en God moet het werken, dat is ook zo dat weet ik,
en ik geloof ook wel dat Hij het zal doen.

Dat is van de kant van God vandaan redeneren, terwijl God zegt: bekeerd u en geloof het evangelie.
Het verstand is niet uitgeschakeld wanneer je gelooft.
Als je het echt geloofd komt het vanzelf in je hart, dan hebben wij Hem lief omdat Hij ons eerst heeft lief gehad. 1 Joh.4:19.
Het is niet andersom, dat we eerst iets in ons hart moeten hebben. Vijanden worden met God verzoend en goddelozen rechtvaardigt Hij door het geloof.

Je zegt: ik zit er vooral mee is hij ook voor mij gestorven? Rom.5:6 Want toen wij nog krachteloos waren, is Christus op de bestemde tijd voor goddelozen gestorven.
Je kunt niet weten of Hij voor jouw is gestorven als je niet tot Hem komt, maar je weet wel dat je een goddeloze bent en dat iedereen welkom is bij Hem.
En je weet ook dat wie tot Hem komt Hij beslist niet zal uitwerpen, want dat zegt Hij zelf.
Als je je in geloof aan Hem overgeeft pas dan weet je dat Hij voor jou gestorven is want een ieder die in Hem geloofd zal niet verloren gaan... Joh.3:16.

Ik snap je angst voor zelfbedrog heel goed, maar door niet te geloven weet je zeker dat je op de verkeerde weg zit.
Waag het er maar op en vertrouw wat Hij zegt dat ieder die in Hem gelooft, vergeving van zonden ontvangen zal Hand.10:43 en dan ga je ook zien dat het allemaal Zijn werk is geweest, inclusief je vertrouwen en geloof in Hem.
Maar vooraf kun je dat niet bekijken, anders zou het ook geen geloof meer zijn. Zalig zijn die niet gezien maar toch geloofd zullen hebben zei Jezus.

[1a2b3c]

Het is moeilijk. Wanneer weet ik nou dat Jezus voor mijn zonden is gestorven. Naar mijn idee moet ik daar een persoonlijke bevestiging in krijgen.

Maar naar Gods idee moet je Hem geloven op zijn Woord, pas dan komt de Heilige Geest in je hart wonen en zal Hij Zelf met onze Geest getuigen dat wij kinderen van God zijn. Rom.8:16.
Het is niet moeilijk maar onmogelijk als we niet geloven dat het zo makkelijk is als Hij zegt.
Gewoon stoppen met zelf doen al je eigen wegen en gedachten loslaten want Jes.55:8 Want Mijn gedachten zijn niet uw gedachten, en uw wegen zijn niet Mijn wegen, spreekt de HEERE.
Wat is er moeilijk aan loslaten, stoppen met werken, geloven, je overgeven, vertrouwen .... ja dat is moeilijk/onmogelijk als je niet gelooft wat Hij zegt maar anders is er niets makkelijker.

[maboc]

[kwote="*Annet*"]Het is moeilijk. Wanneer weet ik nou dat Jezus voor mijn zonden is gestorven. Naar mijn idee moet ik daar een persoonlijke bevestiging in krijgen.[/kwote]

Maar naar Gods idee moet je Hem geloven op zijn Woord, pas dan komt de Heilige Geest in je hart wonen en zal Hij Zelf met onze Geest getuigen dat wij kinderen van God zijn. Rom.8:16.
Het is niet moeilijk maar onmogelijk als we niet geloven dat het zo makkelijk is als Hij zegt.
Gewoon stoppen met zelf doen al je eigen wegen en gedachten loslaten want Jes.55:8 Want Mijn gedachten zijn niet uw gedachten, en uw wegen zijn niet Mijn wegen, spreekt de HEERE.
Wat is er moeilijk aan loslaten, stoppen met werken, geloven, je overgeven, vertrouwen .... ja dat is moeilijk/onmogelijk als je niet gelooft wat Hij zegt maar anders is er niets makkelijker.

Zoonlief zit op zwemles, ik mag daar regelmatig mee naar toe. Daar zie ik iedere week weer dezelfde kinderen waarvan enkele heel veel moeite hebben in het water te duiken of springen.Minuten lang staan ze te talmen aan de rand van het water of op zo'n startblok. Aanmoedigingen van zwemleraar en ouders helpen nauwelijks. Uiteindelijk wordt er halfhartig te water gegaan. Zelfs de ervaringen van vorige keren springen, geeft deze kinders nog niet het vertrouwen dat het allemaal zomaar kan.

Zo zie ik het ook met het geloof. Zelfs als je echt gelooft wat Jezus ons vertelt, is het nog gruwelijk moeilijk om je over te geven, om het diepe vertrouwen te hebben dat God jouw leven in zijn hand neemt en leidt. Zelfs al heb je dat gevoel/vertrouwen al wel gehad....vertrouwen komt te voet, en gaat te paard.

Kortom....Ik zie het wat anders dan 1a2b3c....ik denk juist dat het erg moeilijk is om je echt over te geven aan Jezus.

[1a2b3c]

Zoonlief zit op zwemles, ik mag daar regelmatig mee naar toe. Daar zie ik iedere week weer dezelfde kinderen waarvan enkele heel veel moeite hebben in het water te duiken of springen.Minuten lang staan ze te talmen aan de rand van het water of op zo'n startblok. Aanmoedigingen van zwemleraar en ouders helpen nauwelijks. Uiteindelijk wordt er halfhartig te water gegaan. Zelfs de ervaringen van vorige keren springen, geeft deze kinders nog niet het vertrouwen dat het allemaal zomaar kan.

Zo zie ik het ook met het geloof. Zelfs als je echt gelooft wat Jezus ons vertelt, is het nog gruwelijk moeilijk om je over te geven, om het diepe vertrouwen te hebben dat God jouw leven in zijn hand neemt en leidt. Zelfs al heb je dat gevoel/vertrouwen al wel gehad....vertrouwen komt te voet, en gaat te paard.

Kortom....Ik zie het wat anders dan 1a2b3c....ik denk juist dat het erg moeilijk is om je echt over te geven aan Jezus.

Al het moeilijke zit in het ongeloof en twijfel. Wie twijfelt, lijkt op een golf van de zee, die door de wind voortgestuwd en op- en neergeworpen wordt. Jak.1:6.
Als zoonlief het water niet in durft is dat niet omdat het zo moeilijk is je in het water te laten vallen want daar is niets anders voor nodig dan vertrouwen. Geloof is vertrouwen!
Dus volgens mij zijn we het redelijk eens want ik zei al dat het moeilijk/onmogelijk is als je het niet echt gelooft.

Geloofsonzekerheid is echt niet het geloof dat in de Bijbel de boventoon voert.

[Wullimpie]

De zekerheid van het geloof is alleen te vinden in Jezus.
Als je die in jezelf wilt vinden zul je altijd blijven zoeken, want de ene dag voel je jezelf happy en "geloof je het wel".
Maar de volgende dag ben je een beetje down, en ga je weer twijfelen.

Jezus heeft gezegd, "het is volbracht", en daarin ligt onze zekerheid.

[*Annet*]

Maar daarmee is toch niet gezegd dat het voor iedereen is volbracht? Ik moet toch weten dat de Heere Jezus voor mij aan het kruis is gestorven? Kan het natuurlijk klakkeloos aannemen maar zo werkt het niet.

[mw]

Tussen geloven en klakkeloos aannemen zit wel een verschil...

Ga naar Christus!! Zoek Hem op, lees over Hem, praat (!) met Hem, enz enz! Hij laat het je weten!

[1a2b3c]

Maar daarmee is toch niet gezegd dat het voor iedereen is volbracht? Ik moet toch weten dat de Heere Jezus voor mij aan het kruis is gestorven? Kan het natuurlijk klakkeloos aannemen maar zo werkt het niet.

Alles wat je weten moet staat in de Bijbel, of denk je dat Hij iets vergeten is?
Er staat ook niet dat je klakkeloos moet aannemen dat Jezus voor je gestorven is maar dat je in Hem geloven moet, en dat een IEDER (!!!) die in Hem geloofd niet verloren gaat maar eeuwig leven heeft.

Erskine (volgens mij) heeft het eens vergeleken met een ondertekende cheque.
Je moet alleen nog naar de bank om hem te verzilveren, doe je dat niet zul je ook nooit een cent zien en anders krijg je netjes uitbetaald want er is genoeg saldo, de cheque is ondertekent en de bank is ook niet failliet.
Jezus bloed is meer dan genoeg voor de zonden van de hele wereld, en iedereen tot wie het evangelie komt heeft Zijn beloften (cheque) ontvangen.
Nu gaat het erom wat je ermee doet, kom je door het geloof tot Hem of blijf je op je cheque turen.
Je praat er eens wat over met anderen, bekijkt hem van alle kanten ... maar je denkt dat 'de bank' hem niet accepteert omdat jouw naam er niet op staat.
Nou, het is ook helemaal niet nodig dat jouw naam erop staat want die van Hem staat erop en dat is waar God naar kijkt.
Er is niet voor iedereen een aparte 'cheque' we krijgen allemaal dezelfde en er is nog nooit iemand geweest die voor niets kwam en dat zal ook nooit gebeuren.

[Race406]

ik heb eigenlijk al heel lang de vraag

wanneer weet je of je zonden vergeven zijn?
als ik iemand ze bekering hoor vertellen vraag ik er ook vaak na
ik ben best wel met geloof bezig(altijd nog te weinig) en vind het heel belangrijk
maar die zekerheid daar ben ik al jaren naar op zoek
en ik weet wel dat ik veel in de bijbel moet lezen, (wat ik vind dat ik nog niet vaak genoeg doe)
ik vind dit best wel moeilijk

Hoi Nette, mag ik ook nog wat opmerkingen plaatsen, naast alle andere opmerkingen de al gemaakt zijn?
Je zegt: "Als ik iemand zijn bekering hoor vertellen."
Pas op voor mensen die hun bekering gaan vertellen. Het kan heel goed oprecht zijn, maar het kan ook iets anders zijn.
Het "Hoort wat mij God deed ondervinden, wat Hij gedaan heeft aan mijn geest!" heeft niets te maken met "Hoort, ik zal vertellen hoe God mij heeft bekeerd, welke weg ik ben gegaan en hoe jullie het ook maar moeten doen."
Er was een dominee, ik weet niet meer precies welke maar het was er 1 "aan de rechterkant", die bij een gemeentelid op bezoek kwam. Het gemeentelid vroeg: "Dominee, mag ik u mijn weggetje wel vertellen?" De dominee luisterde en vroeg tussentijds een paar keer "Is het nu klaar?"
Nadat de man eindelijk klaar was met praten ging de dominee voor in een heel kort gebed. Hij bad: "Here, bekeer deze man van zijn verkeerde weg. Amen."
De man ging prat op zijn bekering en liep daarmee te koop. En dat is nu net wat men NIET moet doen. Het lijkt soms een beetje op: "Kijk eens! God wilde mij bekeren. Luister maar goed naar mij, want ik ben een heel speciaal iemand. Jullie zijn nog niet zover dus zijn jullie minder speciaal voor God." Het wordt niet zo gezegd maar het komt er vaak (misschien ook wel helemaal onbewust!) wel angstig dichtbij....

Je zegt dat je bezig bent met geloof en Bijbellezen, maar jij vindt het nog altijd te weinig. Pas op dat je niet gaat lezen en bidden etc totdat JIJ het genoeg vindt!! Als je naar de Here toegaat en Hem vraagt of Hij je zonden wil vergeven dan zal Hij niet zeggen: "Je was er niet genoeg mee bezig, kom maar terug als je er nog meer mee bezig bent geweest!"
Nee, Hij zal je geven, mild en overvloedig!
Verwacht het niet van jouw bezigheden. Laat je ook niets aanpraten door ouderlingen, dominees of andere mensen die het allemaal zo goed weten. De Here zegt Zelf: "Wie tot Mij komt, zal ik GEENZINS(!!!) uitwerpen."
Wat mensen ervan maken is niet van belang. Wat God ervan maakt is veel belangrijker. En dat is dat Hij niets liever wil dan dat je bij Hem komt als verloren dochter. En dan merk je vanzelf wel wanneer je zonden vergeven zijn.
Dat gaat gepaard met soms best wat twijfel als je op jezelf ziet. Maar als je op God ziet, op wat Hij heeft gedaan op Golgotha, dan is het in Christus vast en zeker (ergens wordt gezegd: In Jezus zijn Gods beloften ja en amen) dat het OOK voor jou geldt!

Kort en goed: Laat je niet van de wijs brengen door allerlei schema's en voorwaarden. God vraagt je om tot Hem te komen, meer niet! Geen voorwaarden van hoeveel zonde je moet voelen, hoeveel je van dit en hoe weinig van dat je moet hebben. Dat is allemaal menselijk geredeneer en brengt je niets dichter bij Hem.
Vertrouw op Hem, lees Zijn Woord en leef biddend met God. En dan zal God je wel laten zien wat je moet veranderen en wat niet.
Je zegt in een latere post dat je ook vertrouwt dat God je wil veranderen. Fijn! Dan kun je Psalm 42:5 in vertrouwen meezingen: Maar de Heer ZAL uitkomst geven! Leef dan ook in het vertrouwen dat God een waarmaker van Zijn Woord is.
Ga niet zitten wachten op kenmerken etc die overeenkomen met een schema of de bekering van anderen. God gaat Zijn Eigen weg met ieder mens, en die weg is met Jantje via de ellende, met Pietje via de liefde etc. Laat je maar leiden door God Zelf! Hij weet echt veel beter dan al die bekeerde mensen bij elkaar wat voor jou de beste weg is. Hij heeft jou immers Zelf gemaakt, zou Hij dan niet jou het beste kunnen leiden?

[*Annet*]

Tegenwoordig heb ik pen en papier in de hand tijdens de dienst en alles wat de ds zegt wat ik wil onthouden, door de week nog wil overdenken, schrijf ik op. Dat luistert veel gerichter en het lukt beter om in de week nog over de preken na te denken. Ook zie ik nu veel meer de link tussen de preken van de afgelopen weken terwijl die van heel verschillende predikanten waren. En elke week merk ik weer dat er tijdens de preek vragen van de afgelopen week worden beantwoord. Zo mooi!