DDD schreef:Je ziet dat het Reformatorisch Dagblad wel zijn best doet om iets van cultuur mee te geven aan de lezers maar in vergelijking met de elite is dat natuurlijk niet veel. Vandaar ook die verschillen tussen Navigators en het corps. Maar je kunt het ook anders bekijken. In de christelijke zuil is er goede harmonie en ook uitwisseling tussen mensen met een verschillende sociaal-economische status. Bij het corps zitten vooral goed opgevoede mensen uit een rijk cultureel milieu. Maar ook bij het niet-christelijke deel van de samenleving is niet iedereen zo. Alleen leven daar de verschillende bevolkingsgroepen volkomen langs elkaar heen. Dat maakt de situatie op bijvoorbeeld een studentenvereniging wezenlijk anders. De christelijke kerk selecteert niet elitair. Veel seculiere clubjes wel. Dat zorgt in ieder geval al voor een ander beeld. En dat is naar mijn idee uit christelijk oogpunt ook heel goed te noemen.
Dit idee had ik zelf ook al, maar jij brengt het erg mooi onder woorden. Zoals christenen soms wereldvreemd kunnen zijn op het gebied van cultuur, zo kunnen mensen uit de elite soms wereldvreemd zijn op het gebied van de sociaal-economisch lagere klasse.
Ik steun sommige mensen wel in de kerk waar ik anders niet mee zou praten en dat geeft wel een goed gevoel. Mee bouwen aan iemands relatie met God is toch wel iets heel lonends.
Ergens anders geeft het mij een heel groot gevoel van ontspanning en vooral vrijheid om met 'hippe vrijdenkers' op een terrasje te zitten drinken.
Soms heb ik ook het idee dat sommige mensen binnen de kerk moeite hebben met het grijpen van de waarheid, omdat ze te veel uit een bron putten en weinig associëren. Bij de mensen die enthousiast "Jezus" schreeuwen met hun handen omhoog vraag ik me soms af hoe goed ze hem werkelijk kennen? Aan de andere kanten, dwazen heb je genoeg ook in de niet kerkelijke wereld.
In de bijbel staat dat God het onedele in de ogen van de wereld heeft uitverkoren. Dwars door de kleingeestigheid van veel orthodoxe kerkmensen heen wil hij zijn koninkrijk bouwen. Dat kost soms absoluut zelfverloochening. Ik denk echter dat dat het zeker waard is.
Dit snap ik niet zo goed.
Ik denk dat zelfverloochening iets is wat je in alle groepen wel tegenkomt. In de kerk merk ik vooral dat je jezelf probeert te verhogen op geestelijk niveau, wat bij mij vooral dus leidt tot zelfverloochening op het vlak van losbandigheid. Dit is wel vrij logisch, maar ik ben er altijd nog zelf bij tot hoever ik denk dat het nodig is. En natuurlijk laat ik me leiden door God en anderen. Daar bid ik ook voor.
Ik geloof niet dat "hipheid" en "coolheid" nu persee uitgesloten zijn van mijn leven. Ik geloof namelijk dat leven met Jezus ook een heel persoonlijk iets is en dat je in Hem werkelijk vrij bent. Dus ook vrij om gewoon hippe en coole dingen te doen ook al moet dat dan misschien met mensen van buiten de kerk.
Ik heb sowieso wel moeite sinds ik uit huis ben gegaan op mijn 18e om mensen te vinden die denken als mij (ben nu 25). Ik weet niet zo goed waar ik ze moet vinden. Ik weet ook niet zo goed wie ze zijn, zelfs in mijn verbeelding. Sowieso ben ik lang mentaal ziek geweest en erg onzeker over mijzelf, waardoor ik niet erg aantrekkelijk was om vriendschap mee te sluiten. Nu voel ik me weer wat zekerder, maar weet niet goed hoe ik die vrijheid om moet zetten in daden. In de kerk voel ik me dus een beetje beperkt met mijn mogelijkheden en de maatschappij is zo groot dat ik niet goed weet welke stap ik ga zetten. Iets waar veel leuke jonge mensen zijn, misschien een theater ofzo. Ik denk sowieso wel dat het goed is om te beseffen dat de wereld groter is dan alleen de kerk en dat het zelfs een mogelijkheid kan zijn om je licht te laten schijnen op plekken buiten de kerk al zal ik er niet erg mee te koop lopen.
gempa schreef:een mix van beide
cool is natuurlijk een lastig begrip, in het dorp waar ik vroeger woonde was het cool om op je 13de al ladderzat te worden, tja dan ben ik liever niet cool.
ik kom uit een redelijk creatieve familie en mijn man ook , ik merk wel dat het lastig is om een beetje aan die hokjesgeest te ontsnappen, maar meestal als je het met overtuiging doet, hebben mensen vaak wel zoiets van ach ja idd , zo kan het ook
Ja dat geloof ik ook wel, dat overtuiging belangrijk is. Ik geloof ook wel dat ik steeds meer in een weg geleid wordt waar ik zekerder en met meer overtuiging kan handelen. Als dat gebeurt dan wordt het leven vanzelf "cooler".
)
), ik zou me alleen beledigt voelen als mensen dat gebruiken als motivatie om een sociale relatie met mij aan te gaan. Is dat hoe je gezien wilt worden? Of is het meer zoiets van `je vangt meer vliegen met stroop als met azijn`? Want dan moet ik je wel waarschuwen vliegen zijn meestal erg slechte vrienden.