kerkscheuring

[hvaniepenburg]

Heeft iemand hier ooit een kerkscheuring meegemaakt? En hoe diep heeft dat op je ingegrepen?

De achtergrond van mijn vraag is als volgt. Mijn moeder heeft ooit een scheuring in de gergem meegemaakt als kind en zei dat dit diepe sporen nalaat. Zelf zit ik nu in een 'kerk' (hoe je het ook noemt...) die in 2000 een wereldwijde scheuring heeft meegemaakt, 3 jaar geleden is er plaatselijk een scheuring geweest en momenteel dreigt er in beginsel landelijk, maar wellicht op langere termijn wereldwijd weer een scheuring te komen. Nooit geweten dat een scheuring zoveel kapot kan maken, levens overhoop haalt en zoveel verdriet geeft. Nou ja, ik wilde weten hoe anderen dit hebben ervaren.
hart.gr.

[MissF]

Ik zat in de hervormde kerk (toen GB) toen het PKN werd. Maar er is voor ons helemaal niks veranderd. Wel zijn we opeens een wijkgemeente geworden, omdat er ook nog een andere hervormde gemeente (toen confessioneel) is, een gereformeerde kerk en een lutherse kerk. Dat werd allemaal PKN.
Er is welgeteld 1 persoon naar een Hersteld Hervormde gemeente overgestapt, verder is alles hetzelfde gebleven (achter de schermen natuurlijk niet, en enkele dominee's komen niet meer preken, omdat ze ook naar Hersteld Hervormd gegaan zijn), dus hebben wij er weinig mee van doen. Ik denk dat als je in een plaats woont waar het allemaal moeilijker is verlopen, het wel sporen na kan laten.
Hier is het vooral positief

[jaapo]

Nee, niet van nabij. Gelukkig ben ik indertijd opgevoed en opgegroeid in de sfeer van uiterste tolerantie. Waarbij wij ons stevig afzetten tegen hen die ons als verlorenen gingen benoemen. Omgekeerd nooit en ik zou het ook niet voor mijn rekening willen nemen. Dan treed je in de werking van de Heilige Geest. Het is wel mijn overtuiging, dat je er alles aan moet doen, om scheuring te voorkomen. Zonder schuldigen aan te wijzen durf ik wel te stellen, dat je leeft in zonde als je de scheuring niet verhindert of laat voortbestaan onder het gevoelen van WIJ HEBBEN DE WAARHEID EN ZIJ DWALEN. Ook niet bidden voor de ander, dat zij terugkeren op de juiste weg, want de anderen doen dat misschien ook en dan krijg je het tegen elkaar in bidden. Mijn geloof zegt mij, dat je dan geen van beiden verhoord wordt. Onbegrijpelijk vind en vond ik, dat kerkscheuringen soms leiden tot een breuk binnen de familie of zelfs het gezin. Tot zelfs de kinderen de deur wijzen toe.

[jaapo]

En ook hier schrijf ik: er wordt een topic gestart, een enkele reactie en dan valt het ineens helemaal stil. Verlegenheid? Ongeïnteresseerdheid? Wantrouwigheid? Als het plotseling stilvalt nadat ik gereageerd hyeb, denk ik, dat ik dan wellicht gelijk heb, wat misschien niet zo'n goede eigenschap is, ofwel iedereen is het met mij eens. Zo niet, toon dan aan, dat het anders is. Je stelt toch geen punt aan de orde en kijkt er vervolgens niet meer naar om? In deze tijd van inkeer vieren we allemaal op ons eigen schiereiland de 40-dagen-tijd en straks Pasen. Daar word je niet echt vrolijk van. Zijn we ermee bezig? Begrijp me goed, ik discussieer niet om het discussiëren. In zo'n forum als dit wil ik mijn gedachten en opvattingen scherpen en toetsen aan andere. Graag wil ik wat leren en begrip opdoen voor andersdenkenden. Maar niemand is verplicht om hoe dan ook en waar dan ook te schrijven of te reageren. Op naar een volgend topic, waar iets "in"zit.

[Faramir]

Kerkscheuringen heb ik niet meegemaakt. Wel familieleden die niet meer geloofden en anderen die dat nog wel deden maar niet meer naar de kerk gingen. En weer anderen die na jaren er wel weer voor kozen naar de kerk te gaan.

In alle gevallen heeft dit geen enkel probleem gegeven. Verjaardagen zijn nog steeds even gezellig en mensen gaan nog steeds even vaak bij elkaar op visite enz enz.

[meribel]

Zonder schuldigen aan te wijzen durf ik wel te stellen, dat je leeft in zonde als je de scheuring niet verhindert of laat voortbestaan onder het gevoelen van WIJ HEBBEN DE WAARHEID EN ZIJ DWALEN. Ook niet bidden voor de ander, dat zij terugkeren op de juiste weg, want de anderen doen dat misschien ook en dan krijg je het tegen elkaar in bidden.

zelf heb ik ook geen scheuring meegemaakt, maar ik denk dat het te naief is om te stellen dat je een scheuring kan verhinderen kan verhinderen dat deze blijft voortbestaan.
Bijv. stel dat in een bepaalde kerk vrouwen in het ambt worden toegelaten, omdat een meerderheid overtuigd is dat zulks bijbels is. Een minderheid zal dan ongetwijfeld losscheuren, omdat ze vinden dat niet meer het woord van God als onfeilbaar toegepast wordt.

Dit neemt niet weg dat het verschrikkelijk is, maar het is denk ik echt naief om te denken dat je een scheuring kan verhinderen, want beide partijen zal de ware leer willen aanhangen en niet willen dwalen........

ik heb geen idee van welke kerk je bent, maar indien je niet rooms bent, is jouw kerkverband ooit ergens uitgescheurt, als jij het eens bent met je eigen woorden, dan zal jij deze scheuring niet willen laten voortbestaan onder het motto "wij hebben de waarheid" en streef je terug naar de kerk waar je vandaan komt??

[jaapo]

Ik ben nu van de PKN, ooit NH. Eigenlijk, omdat mijn ouders Herv. waren; want zo gaat het toch: meestal neem je het geloof van je ouders over, als je gelovig blijft. Pas op volwassen leeftijd kan het wel eens uit elkaar groeien, soms met grote gevolgen, littekens voor het leven achterlatend. Ik ben zeer tolerant en oecumenisch opgevoed. Al in de 70-er jaren weigerde ik bij noodzaak herv. of rk of cg of geref. in te vullen. Ik vulde altijd prot. in. Uiteraard juichte ik de wording van de PKN zeer toe. En had grote droefenis over het ontstaan van de HHK. Persoonlijk kon ik dat niet verhinderen, maar ik ben wel een onderdeeltje van protestanten die met z'n allen onmachtig bleken en blijken, een scheuring te voorkomen. En nu is de HHK ook alweer aan het scheuren. In Barneveld zijn twee grote kerken gebouwd voor twee kerkgenootschappen die aan elkaar verwant zijn. De gebouwen staan min of meer met de rug naar elkaar toe....... Zoiets kan ik niet bevatten . Zo kan ik tientallen andere schrijnende gevallen noemen, alleen al in Nederland. Maar ik kan er inderdaad ook niets aan veranderen.