Ik herken wel veel van je Klaasje, inmiddels gaat het me iets gemakkelijker af maar ik heb een tijd gehad dat ik nergens meer heen durfde. Ik wist op verjaardagen/feestjes niet wat ik zeggen moest en als er dan niemand wat aan mij vroeg dan zat ik daar de hele avond. Ik zat mezelf in de weg en had allerlei gedachten wat iedereen wel niet van mij denken zou
. Waardoor ik me alleen maar ongelukkiger ging voelen... Ik had al het gevoel dat ik er buiten lag en dat versterkte het zo alleen maar. Op de basisschool en voorgezetonderwijs ben ik best wel vaak gepest, altijd was ik het mikpunt, en lag ik er buiten en eigenlijks nog altijd heb ik dat gevoel. Laatst heeft iemand een heel verhaal over mij geschreven, wat diegene van mij vondt, postieve eigenschappen van mij. Waarin ze ook schreef, ik hoopte dat je eens flink van je af zou bijten, maar je deed en durfde het nooit, je liet altijd alles maar over je heen komen.
De vraag hoe het met je gaat is vaak wel een standaard vraag die mensen stellen, als je goed zegt dan is het vaak klaar en zeg je niet zo nou dan moet je alles uitleggen. Hierdoor zeggen mensen ook heel snel goed, om maar geen verdere uitleg te moeten hoeven geven. Moet je bij een psycholoog zitten en die je dan vraagt en wat gaat er allemaal goed, en dan niks weten te zeggen
... Magoed dat heb ikzelf nooit gedaan maar dat hoorde ik eens vanuit de mond van een psycholoog en maatschappelijkwerker. Lang niet iedereen hoeft alles ook altijd te weten en dus zeg je vaak gewoon lekker makkelijk dat het goed gaat. Het was best wel even heftig om dat allemaal te lezen.
Bij bekende kan ik de oren van het hoofd praten over van alles en nog wat. Kan ellelange mails typen, maar als ik bij onbekende ben dan weet ik in eens niet wat ik vragen maken, vaak komen eerst de standaard vragen hoe gaat het, studie/werk etc. en dan ben ik klaar. De laatste tijd ga ik wel weer na verjaardagen/feestjes toe, maar van te voren zie ik er altijd erg tegenop want ik ben bang dat ik de hele avond stil in een hoekje zit. Laats heb ik zowaar meer als een uur met een onbekende zitten praten, ik zag dat zwanger was (jong meisje) dus daar begon ik over en zowaar er ontstond een heel gesprek
.
Maar ik zit nu eenmaal in een brache waar het wel makkelijk is als je een vlotte babbel kunt maken en dat vind ik nog ontzettend moeilijk. Dan vraag ik me af waar moet ik het allemaal over hebben met die klant? Over het product ben ik zo klaar. Als de klant zelf begint dan ga ik wel mee in het gesprek en dan hebben we soms een heel verhaal terwijl ik ondertussen m'n werk doe. Maar op een ander moment zegt de klant niks en ik weet ook niet wat ik zeggen moet en dan voelt het zo alsof de klant op me vingers zit te kijken, waardoor ik alleen maar banger ben om fouten te maken. Je gaat ook niet zomaar uit het niets over het weer babbelen
. Al durf ik inmiddels wel oogcontact temaken met de klant... 'k Merk wel dat als ik wat gespannen ben dat ik dan geneigd ben om erg snel te praten waardoor mensen soms stukjes missen
, dus ik moet dan echt opletten dat ik r u s t i g spreek.
Als opdracht van de psycholoog moet ik nu gebeurtenissen opschrijven; wat gebeurde er, wat voelde ik, wat dacht ik en een helpende gedachten daar tegenover. Daarna bespreken we ze dan in het G-schema. Vaak heb ik gedachten die nergens op slaan, ben ikzelf allerlei dingen aan het invullen wat een ander zou denken en dus allemaal negatief is.
Ik weet ook wel van mezelf dat ik best wel wat onzeker etc. ben, vooral ook over en richting mezelf. Ik ben altijd erg bezig met het goed zijn/doen van dingen, ik mag geen fouten maken. Al merk ik wel door therapie en gesprekken met psycholoog dat ik wel aan het veranderen ben en opener wordt. Assertief ben ik lang niet, maar ik durf nu soms toch wel dingen te zeggen. Soms flap ik er ook dingen uit, waarbij ik denk oei
, ik merk dat ik er nog altijd van schrik doordat ik het niet van mezelf verwacht maar anderen ook niet!
Misschien kun je eens hulp zoeken bij een psycholoog o.i.d. Klaasje, bij bijv. een eerstelijns psycholoog heb je verder ook geen doorverwijzing van de huisarts voor nodig. Misschien kan hij/zij je wat nuttige tips meegeven hoe je hierin je eigen kunt ontwikkelen. Succes en sterkte ermee!
Wat de toekomst brengen moge........