Lichaamstaal

[Mortlach]

En dan bedoel ik niet: "Hee, hoe ist?' Goed, met jou? 'Ook goed.' En dergelijke. Dat vind ik zelf niet heel zinvol, vooral niet bij mensen die ik nog nooit gesproken heb.

Misschien is dat net het probleem. Zo'n gesprek hoeft niet 'zinvol' te zijn, eigenlijk is het het wel, maar niet op de manier die je je bedenkt, waarschijnlijk.

Het zijn juist dat soort 'nietszeggende' gesprekjes die mensen vaak als erg prettig beschouwen. Gewoon formulewerk waarbij je niet het achterste van je tong hoeft te laten zien maar toch gewoon sociaal kunt zijn. Meer moet je van een toevallig gesprekje ook niet verwachten.

[Mortlach]

@Klaasje,

Misschien kom je heel anders over bij mensen dan je denkt, wat jij mis vind gaan
hoeft voor een ander helemaal niet zo over te komen

Moest je eigenlijk eens durven vragen.


Groetjes

Als onderdeel van mijn therapie tegen sociale angst was dat voor mij het meest verhelderende onderdeel. Het blijkt namelijk zo dat ik mezelf altijd standaard 2 punten minder geef dan de mensen om mij heen. Als ik iets van mezelf een 5 geef, geven de mensen om me heen me een dikke 7 of zelfs meer. Ik heb mezelf echt moeten aanleren die 2 punten bij mijn eigen score op te tellen, maar sinds ik dat doe gaat het allemaal stukken prettiger. En ik ben geen geval apart. Het jezelf negatiever beoordelen komt zo veel voor bij sociale fobie dat men het tot een symptoom rekent.

[schaapje]

@Klaasje

Als je een gesprekje aan gaat met, hallo hoe is het, en je vind dat nietszeggend,
dan zegt het wel iets over jou, ik wil niet rot doen hoor, maar heb je dan wel
interesse in mensen? Ik vind het zelf wel prettig als mensen aan me vragen,
hoe gaat het met je, ik neem dan aan dat het welgemeend is.

Denk er eens over na, misschien zie je dat je heel erg op jezelf gericht ben,
door je onzekerheid.

[klaasje]

@Klaasje

Als je een gesprekje aan gaat met, hallo hoe is het, en je vind dat nietszeggend,
dan zegt het wel iets over jou, ik wil niet rot doen hoor, maar heb je dan wel
interesse in mensen? Ik vind het zelf wel prettig als mensen aan me vragen,
hoe gaat het met je, ik neem dan aan dat het welgemeend is.

Denk er eens over na, misschien zie je dat je heel erg op jezelf gericht ben,
door je onzekerheid.

Geplaatst: za jan 15, 2011 1:21 am

Schaapje, Ik ben -denk ik zef- niet onverschillig of niet geintereseerd in mensen. Ik vind mezelf ook niet zielig ofzo als je dat soms denkt. Maar probeer wel sommige patronen te doorbreken..
Een nietszeggend gesprekje van hoe ist met jou. Goed. En met jou? Ook goed. En dan sta mekaar een beetje aan te kijken, van wat zullen we nou zeggen. Ja lekker weertje he.. Nee, dat vind ik idd niet echt veelzeggend.

[schaapje]

@Klaasje

Ik wilde je niet kwetsen hoor, en ik snap wat je bedoelt.
Het is inderdaad nietszeggend als je daarna elkaar staat aan
te kijken en niet meer weet wat je zeggen moet.
Maar er zijn hele goede dingen gezegd en raad gegeven. ik zou
zeggen doe er je voordeel mee.

[klaasje]

Ik wilde je niet kwetsen hoor, en ik snap wat je bedoelt.
Het is inderdaad nietszeggend als je daarna elkaar staat aan
te kijken en niet meer weet wat je zeggen moet.
Maar er zijn hele goede dingen gezegd en raad gegeven. ik zou
zeggen doe er je voordeel mee.

Dat zal ik zeker doen. Dus bedankt iedereen voor de tips!!

[Jetjuhhh]

Misschien nog een tip:
Ik had het nl vaak als ik een grote groep mensen in moet stappen.
Bijv in de klas als iedereen er al zit ofzo.
Gewoon lekker heel zelfverzekerd kijken, (en dan niet verwaand ofzo)
en goed rechtop lopen.
Beetje blijhoofd, maar dan niet té
Als dat een paar keer goed gaat, krijg je vanzelf een veel zelfverzekerder gevoel.
zo van: het is helemaal niet moeilijk, maar ik maak het mezelf gewoon moeilijk!

[TheKeimpe]

Een beroerde situatie Klaasje!

Er zijn al veel tips gegeven, ik heb niet zoveel meer toe te voegen. Ik zou de suggestie van hulp zoeken alleen wel serieus nemen. In mijn omgeving heb ik gezien dat Cognitieve gedrags therapie (wat al werd beschreven) wel degelijk zin heeft. De eerste keren denk je, waar ben ik in vredesnaam mee bezig, maar op den duur gaat het positief denken wel makkelijker.

En verder: waarom moet je praten? Als je niet over het weer praat, dan praat je toch maar even niet? Hooguit dat mensen denken dat je een beetje stil bent, maar is dat zo erg, je bent gewoon iemand die in gezelschap niet zoveel zegt. Ik heb stieken de indruk dat stille mensen er meer last van hebben dat ze niet zoveel zeggen dan de mensen om hen heen...

[Mortlach]

En verder: waarom moet je praten? Als je niet over het weer praat, dan praat je toch maar even niet? Hooguit dat mensen denken dat je een beetje stil bent, maar is dat zo erg, je bent gewoon iemand die in gezelschap niet zoveel zegt. Ik heb stieken de indruk dat stille mensen er meer last van hebben dat ze niet zoveel zeggen dan de mensen om hen heen...

Je kunt altijd geïnteresseerd vragen: "Nog wat leuks gedaan vandaag?/Ga je nog wat leuks doen vandaag" en als dat niet werkt "Ik heb nou toch wat leuks gedaan vandaag" en dan over iets vertellen wat je hebt gedaan/gezien, nou ja, je begrijpt het wel.

[klaasje]

@TheKeimpe
Ben jij een prater, of niet??

[TheKeimpe]

Ja ik ben een prater. Maar eigenlijk vind ik het vaak helemaal niet erg om stil te zijn, ook niet in gezelschap.

[klaasje]

@TheKeimpe
Hoe ervaar jij het dan in een groep, als er 1 of een paar 'stille' tussen zitten?

[TheKeimpe]

@TheKeimpe
Hoe ervaar jij het dan in een groep, als er 1 of een paar 'stille' tussen zitten?

Geen probleem.

In de groep mensen (Daniëlkamp) waar ik mijn vrouw heb leren kennen was zij ook niet direct de spraakzaamste. Dat was anders als je tijdens een wandeling met elkaar kletste.
Dat is nog steeds zo. Binnenshuis praat mijn vrouw meer dan ik, buitenshuis is dat omgekeerd

[klaasje]

@TheKeimpe
Hoe ervaar jij het dan in een groep, als er 1 of een paar 'stille' tussen zitten?

Geen probleem.

In de groep mensen (Daniëlkamp) waar ik mijn vrouw heb leren kennen was zij ook niet direct de spraakzaamste. Dat was anders als je tijdens een wandeling met elkaar kletste.
Dat is nog steeds zo. Binnenshuis praat mijn vrouw meer dan ik, buitenshuis is dat omgekeerd

Grappig! Dat laatste is voor mij heel herkenbaar.
Krijg trouwens wel eens het idee dat doordat je weinig zegt weleens een beetje buitengesloten ben. Maar dat is meer mijn gevoel.
Ben gisteren voor het eerst naar een bijbelstudie van de kerk geweest, en dat viel 100% mee!!

[TheKeimpe]

Een goede stap. Bij ons op de Bijbelstudievereniging komen ook mensen die niet zoveel zeggen in een groep. Als tweede voorzitter heb ik weleens de leiding, maar ik ga deze mensen dan echt niet uit de tent lokken, maar kun jij mij vertellen hoe je dat zou ervaren, als degene die de leiding heeft je als eerste zou laten reageren op een vraag?