cornelia77 schreef:Wij willen bijvoorbeeld geen Donald Duck'jes in huis. Belachelijk volgens de meeste mensen om ons heen. Maar wij hebben moeite met al die onwerkelijke dingen als heksen, draken en dergelijke dingen. Samen met onze kinderen hebben we er een paar doorgenomen en in alle Duckjes kwamen dergelijke dingen voor. Toen snapten onze kids wat we bedoelden. En als ze ergens anders een duckie lezen, vinden we dat echt geen groot probleem, maar hier komen ze er gewoon niet in. Dan maar belachelijk...
Kun je me uitleggen waar je dan precies moeite mee hebt? Ik kan me daar namelijk erg lastig een beeld van maken.
Als ik het me probeer in te beelden zie ik het zo dat je bang bent/lijkt (misschien te sterke woordkeuze maar kan zo gauw niet verzinnen wat ik bedoel) voor fantasie. Voor mij is fantasie iets schitterends wat je juist zo veel mogelijk zou moeten stimuleren, daar heb je je hele leven plezier van. Ik weet nog dat ik toen ik 2 turven hoog was al naar 'toververhalen' luisterde die mijn vader speciaal voor mij opnam van de radio. Geweldige sprookjes en verhalen waar ik enorm fijne zij het vage herinneringen aan heb, maar waaraan ik waarschijnlijk een deel van mijn beeldende fantasie aan heb te danken.
Het kind weet als het goed is in 100% van de gevallen wanneer iets fantasie is en wanneer niet, bijzondere gevallen met PDD-NOS en dergelijke even buiten beschouwing gelaten.
Trouwens, als je dan toch over onwerkelijke dingen nadenkt, een pratende eend die kan autorijden?