echtscheiding

[moedeloos]

zou er een mogelijkheid zijn om de echtscheiding tegen tehouden?
mijn man wil scheiden maar ik niet.
we hebben voor elkaar gekozen in voor én tegenspoed
samen aan de Heere beloofd tot de dood ons scheid.

[T.A.F.]

allereerst mijn oprechte medeleven!
Zoiets is gruwelijk voor je, en goed van je dat jij toch wilt blijven staan in Gods weg.
ik zal je vanavond meenemen in mijn gebed.

Op je vraag vond ik dit stukje :

Kan je partner de echtscheiding tegenhouden?
In Nederland kun je scheiden als je huwelijk ‘duurzaam ontwricht’ is. Kun je dan wel scheiden als je partner deze ontwrichting betwist en zich verzet tegen de echtscheiding?

n Nederland is er maar één grond om te scheiden: duurzame ontwrichting van het huwelijk. Dit betekent dat in ieder geval één van de partners het huwelijk niet meer als levensvatbaar ervaart. Het is niet vereist dat beide echtgenoten achter de beslissing staan, om tot een echtscheiding te komen. Maar het kan wel vervelend worden als je partner niet wilt scheiden, of zelfs betwist dat er van een ontwrichting sprake is.

Zinvol?
Het komt niet zo vaak voor dat een huwelijkspartner de echtscheiding voor de rechter wil tegenhouden. Men kan zich afvragen of het praktisch gezien veel nut heeft. Als je partner niet meer bij je wenst te blijven, kun je hem of haar dan door de rechter dwingen? En is dit verstandig? Dit neemt niet weg dat het voorkomt, dat de echtscheiding samen met een advocaat wordt aangevochten voor de rechter.

Voorbeeld 1
Vorig jaar werd het een man door de rechter onmogelijk gemaakt om te scheiden. De scheiding was al uitgesproken door de rechter, maar de vrouw ging in hoger beroep. Ze betwistte dat er sprake was van een duurzame ontwrichting. De man en vrouw leefden namelijk nog steeds samen als man en vrouw; de vrouw verzorgde de man vanwege zijn gezondheidsproblemen; de man zou zonder de vrouw niet kunnen overleven en de twee hadden een seksuele relatie met elkaar. De man wilde met name niet verder omdat hij door zijn vrouw betutteld werd. De rechter draaide echter de echtscheiding terug.

Voorbeeld 2
Begin dit jaar leidde een betwiste ontwrichting ertoe dat zelfs de Hoge Raad zich erover boog. Nu was het de man die niet wilde scheiden omdat het scheidingsverzoek van de vrouw zou zijn ingegeven door haar psychosomatische toestand als gevolg van een herseninfarct. De vrouw zou niet in staat zijn geweest om haar wil te bepalen. In dit geval woonden de echtgenoten al twee jaar niet meer bij elkaar. De rechter wilde er niet aan dat de vrouw zelf onvoldoende kon bepalen, wat de gevolgen van haar beslissing om te scheiden waren. De echtscheiding bleef in stand.

Conclusie
Het komt zelden voor. Maar als je wilt scheiden en je partner betwist dat het huwelijk duurzaam ontwricht is, zorg er dan voor dat je op basis van de omstandigheden ook duidelijk kunt maken, dat je huwelijk niet meer levensvatbaar is. Je zou anders wel eens teleurgesteld kunnen worden

bron hiervoor :
http://www.jurofoon.nl/nieuws/weblog.asp?id=3388

[Mortlach]

Joh, wat een nare situatie. Maar ik ben het wel eens met wat TAF citeert. Je zou misschien een scheiding wel kunnen tegenhouden, maar ben je dan echt beter af?

Sterkte in ieder geval.

[J.A.]

....Wat ontzettend moeilijk, joh!!
Heb je al therapie gedaan samen?

Sterkte, weet even niets anders te zeggen ...

[moedeloos]

mijn man heeft een burnout , hij handeld uit emotie
ik vind dit ontzettend erg maar hulp wil hij niet.
daarom kan ik er echt niet in mee gaan .

ps 130:5 onber

[Twitter]

Ik ken een dergelijke situatie van nabij: man wilde scheiden, vrouw niet.
Ze heeft nergens aan meegewerkt, maar hij wilde toch doorzetten.
gevolg: het duurde een eeuwigheid voordat ze echt gescheiden waren, ze heeft pas haar handtekening gezet toen het echt niet anders kon.
Zij heeft voor haar geweten tegenover God iig gedaan wat ze kon, want ze wilde om dezelfde reden als jij niet scheiden.
Maar helaas heeft haar man het huwelijk toch laten ontbinden.
Ik wens je heel veel moed en sterkte om met deze situatie om te gaan.
Wellicht is huwelijkstherapie nog een mogelijkheid?

[Mortlach]

Ik ken een dergelijke situatie van nabij: man wilde scheiden, vrouw niet.
Ze heeft nergens aan meegewerkt, maar hij wilde toch doorzetten.
gevolg: het duurde een eeuwigheid voordat ze echt gescheiden waren, ze heeft pas haar handtekening gezet toen het echt niet anders kon.
Zij heeft voor haar geweten tegenover God iig gedaan wat ze kon, want ze wilde om dezelfde reden als jij niet scheiden.
Maar helaas heeft haar man het huwelijk toch laten ontbinden.
Ik wens je heel veel moed en sterkte om met deze situatie om te gaan.
Wellicht is huwelijkstherapie nog een mogelijkheid?

Ik reageer even puur op het bovenstaande. Ik wil niet zeggen dat het in deze situatie ook zo is.

Persoonlijk kan ik geen respect opbrengen voor die houding. Niet dat je zomaar in een impuls eventjes moet scheiden, natuurlijk niet, maar als blijkt dat de uitkomst onafwendbaar is, dan vind ik het niet kunnen dat je de boel gaat lopen rekken. Daar is uiteindelijk niemand bij gebaat, de mensen niet en ik geloof echt niet dat je daar God groot mee maakt. Je laat je eigen leed (gewetensnood) prevaleren boven het leed van de ander (de toekomstige ex) en dat is wel begrijpelijk, maar daarom nog niet juist. Je houdt als het ware je partner gegijzeld in een farce van een huwelijk. Dat kan God daar toch nooit mee hebben bedoeld?

[cornelia77]

Joh, dat is echt een moeilijke situatie! Is je man onder behandeling?
Misschien is het goed om een tijdje afstand te nemen. Met duidelijke afspraken over de tijdsduur en een plan van aanpak voor die tijd en daarna? Belangrijk lijkt me ook pastorale begeleiding voor beiden.
Wil je heel veel sterkte toewensen! Ik hoop dat je (en je man) je in de nabijheid van de Heere weten!
En...(wellicht overbodig) onderschat de kracht van het gebed niet!

[Twitter]

Persoonlijk kan ik geen respect opbrengen voor die houding. Niet dat je zomaar in een impuls eventjes moet scheiden, natuurlijk niet, maar als blijkt dat de uitkomst onafwendbaar is, dan vind ik het niet kunnen dat je de boel gaat lopen rekken. Daar is uiteindelijk niemand bij gebaat, de mensen niet en ik geloof echt niet dat je daar God groot mee maakt.

dat vind jij.
maar daar kan een ander best anders over denken. of denk je dat je God groot maakt door te scheiden?
zíj was niet degene die wilde scheiden en ze wilde graag therapie e.d. en ze was ervan overtuigd dat ze er samen met God wel uit konden komen. ik kan me dus heel goed voorstellen dat je dan niet actief meewerkt aan een scheiding, zeker als je ervan overtuigd bent dat dat niet Gods bedoeling is.

Je laat je eigen leed (gewetensnood) prevaleren boven het leed van de ander (de toekomstige ex) en dat is wel begrijpelijk, maar daarom nog niet juist.

dat is de zaak omdraaien: het voornemen om te scheiden is überhaupt al niet juist.
als iemand wil scheiden laat hij ook zijn eigen 'leed' (lees onvrede met het bestaande huwelijk) prevaleren boven het leed van de ander en brengt daarmee tevens de ander in gewetensnood (immers, je hebt de ander trouw beloofd voor het aangezicht van God en daar wil je je aan houden).

Je houdt als het ware je partner gegijzeld in een farce van een huwelijk. Dat kan God daar toch nooit mee hebben bedoeld?

nee, misschien niet. maar is scheiden dan de oplossing? of is de oplossing dat je er samen voor gaat en samen aan wilt werken?
Waar het om gaat is of je in zo'n situatie Gods weg wilt zoeken (je aan je belofte houden en samen ervoor gaan) of je eigen weg/oplossing (scheiden).
Als uiteindelijk blijkt dat één van beiden toch niet Gods weg wil kiezen, dan heb je je daar maar bij neer te leggen, wat zij uiteindelijk ook gedaan heeft.
Maar dat is passief meewerken, in plaats van actief.

Maar goed, dit lijkt me niet de geschikte plek om hierover te discussiëren, het is voor de topicstarter al moeilijk en pijnlijk genoeg....

[Mortlach]

Maar goed, dit lijkt me niet de geschikte plek om hierover te discussiëren, het is voor de topicstarter al moeilijk en pijnlijk genoeg....

Je hebt gelijk. Het was niet-gevoelig van mij. Excuses daarvoor. Het laatste wat ik wil is meer leed de wereld in helpen.

[NdW]

mijn man heeft een burnout , hij handeld uit emotie
ik vind dit ontzettend erg maar hulp wil hij niet.
daarom kan ik er echt niet in mee gaan .

ps 130:5 onber

Herkenbaar...
Lieve moedeloos, blijf bidden, bidden en nog eens bidden!
God wil gedachten veranderen en kan wonderen doen, waardoor hij hulp kan gaan aanvaarden. Is hier ook gebeurd.
Misschien is het goed om even afstand te nemen, tijdelijk ergens anders te verblijven. Dan kunnen jullie beiden goed nadenken over jullie huwelijk en gaat hij ook wellicht de positieve dingen zien, omdat hij eigenlijk helemaal niet zonder jou kan.
Het is wellicht nog een lange weg, waarin ik je heel veel sterkte en kracht voor wil toewensen! En houd de tekst die je noemde in je gedachten!
Je mag me altijd PB-en.

[toppie]

Heel, heel veel sterkte moedeloos!
De enige weg is inderdaad je handen vouwen, vragen om wijsheid en kracht.
Je hebt elkaar trouw beloofd, in voor en tegenspoed.
Dat neemt niet weg, dat het bijzonder moeilijk voor je is!

Ga eens met je huisarts praten, misschien kan hij/zij een ingang vinden bij je man, om in therapie te gaan.
Probeer "de sleutel" te blijven vinden om met elkaar te blijven communiceren.
Het zal elke dag weer anders zijn, je zult een hele lange tijd op je tenen lopen, helaas weet ik dit ook uit eigen ervaring.
Mocht je verder willen praten, mag je me altijd PB-en!

Lieve groet,

[schelpje3]

Moedeloos, hier word ik even stil van !
Wat erg voor je. Zo te lezen houd je nog veel van hem, terwijl hij nu al een poos niet in a good mood is ? Dan heb ik helemaal diep respect voor, omdat je bij hem wilt blijven. Het begrip TROUW is zeer belangrijk voor, net als je trouwbelofte.
Maar ja, wie niet wil, die niet zal. Zo klinkt het een beetje. Om bij elkaar te blijven, heb je er 2 voor nodig.
En als er geen sprake is van ontrouw, is het helemaal zuur.
Richt zijn "boosheid" zich dan op jou of zo ? Geeft hij jou de schuld van zijn situatie ? Of maak jij het erger voor hem ? Je zou toch zeggen, hij heeft je meer dan ooit nodig ! Vlucht maar tot de Heere, voor Wiens aangezicht je de trouwbelofte hebt afgelegd, dat is misschien het enige.
Is er niemand in jullie gemeente die jullie hierin kunnen bijstaan ? Pastoraal medewerker, predikant, ouderling ?
Heel veel wijsheid en sterkte toegewenst

[moppie]

eigen ervaring:

wilde zelf scheiden om zeer goede redenen, hij wilde niet........resultaat, jaren drama en geweld en problemen.
nu jaren later wil hij meewerken..............opluchting, licht aan het einde van de tunnel.

Stel jezelf eerlijk de vraag waarom je het tegen wilt houden.......... is dat echt de beste oplossing?

[beantsje]

Beste Moedeloos,

Allereerst heel veel sterkte; ik zal je meenemen in mijn voorbede.

Ik heb diep respect voor hoe trouw je bent aan je man en aan je huwelijk.

Tja, wat is wijsheid?
Je geeft aan dat je man een burn-out heeft en denkt dat hij die keuze niet weloverwogen maakt.
Ik weet niet, of je man onder behandeling is, of jullie er samen (evt met therapeut erbij) over kunnen praten en hoe jouw man de toekomst ziet.

Zijn er kinderen in het spel? Juist dan (maar ook zonder kinderen) moet je hoe dan ook voorkómen dat het (uiteindelijk) een vechtscheiding wordt.

Is het misschien een idee om een scheiding van tafel en bed te overwegen? Dan blijf je formeel gehuwd en je zou het eenvoudig weer terug kunnen draaien als je man van gedachten verandert. Omgekeerd kan één van beide partners na 3 jaar scheiding van tafel en bed de echtscheiding éénzijdig doordrukken. Maar dat is ook wel weer logisch...

Ik kan je alleen maar heel veel wijsheid toewensen in het beoordelen van de situatie en het maken van een uiteindelijke keuze samen.